
Var. ô. M a la ta , caule simpliciusculo ramis abbreviatis, vesicularum
petiolo elongato trialato apice inflato laminam peltatam den-
ticulatam Iricostatam sustinente.
? Sargass. turbinatum. Mart. Bras. p. 49.
Turb. Havanensis. Lamour.?
? Icon. Sloan. Jam, tab. 20. fig. 6.
Hab. in mari atlantico ad oras Brasiliæ e t Indiæ Occidentalis
(L. Cl. Richard! Jæger!)
Caulis, qui in var 6. vix pedalis evadit, e st in cæteris pluripedalis,
leniter compressus e t fere te re tiu scu lu s , ramis elongatis cylindraeeis obsitus.
Vesiculæ quoad formam ita ao in diagnosibus varietatum diximus
diversæ, nunc petiolo ipsis longiore gracili et Æpice tantum Inflato a t marginato
marginibus integris (var. cf.), nuno petiolo breviori, aut teretiusculo
et obsolete marginato (var. n.), aut triquetro marginibus sæpe denticulatis
(var. fi.) suffultæ. Color in var. fi. dilute fuscescens, glandulis bic
præcipue conspicuis; in cæteris frondés nigrescentes. Var. y. transitum
ad Sargassa efficit.
Species inquirenda.
3. Turb. g b a ch is (Sond. in Bot. Z e it. 1845. p . 5 2 ) , ramis retro-
flex is, foliis vesiculosis sphæricis apice obtuso membrana lata
subdentata coronatis, receptaculis axillaribus ramosis.
T. gracilis. Sond. l. c. et Alg. Preiss. p. 18.
Hab. ad oras Novæ Hollandiæ occidentales (Preiss.).
’’Caulis deest. Ramus gracilis, te n u is , te re tiu scu lu s , sesquipedalis.
Ramuli omnes reflexi, intermedii sp. nostr. digitales, supremi pollicares.
Folia vesiculosa, basi in petiolum angustata. Vesiculæ ovatæ vel obovatæ
2—3 lin. longæ, margine bi vel tr id e n ta te , dentibus vel minutis conicis,
basi sæpe ala connatis, vel elongatis filiformibus 1—1 ’/ ^ lin. longis. In
nonnullis speciminibus vesicularum dentes non e x p lic an tu r, tuno vesiculæ
ex apice emittunt ramulos filiformes —1 pollices longos, qui denique
in vesiculas 2—3 ellipticas, concatenatas abeunt. R e c e p ta cu la p e lio lis adn
a ta , ramosa, ramis te re tiu scu lis, apice obtusis vel bifidis, lineam long
is , axi pe rcu rsis. Conceptacula parietalia multiseriata ostiolo hiantia.
Color et substantia Turbinar!® d e n u d a te ”.
’’Species a reliquis hujus generis bene d is tin c ta , Turbinariam cum
Cystoseira conjungit”. Sond. I. c.
L X X . S a r g a s s u m aq. sp. Aig. p. i. e t S y si. p. x x x v i i i .
Grev. Alg. Brit. Syn. p. XXIX. Endl. Gener. Suppl. III. p .
31. Menegh. Alg. Ilal. p. 7. (mutatis limitibus apud omnes)
Fuci sp. Auct. antee. Pterocaulon, Sargassum, Spongooarpus,
Halochloa, et Carpacanthus K iitz. Phycol.
Fron s, ev o lu tion e a x illa r i, ramosa, caulem folia vesiculas et r ec ep tacula
ut organa discreta gerens. Folia lamina borizontali (rarissime
v e r t ic a li), sæpius costata, plana aut teretiuscula con stantia.
Vesiculæ a folio transformato singulæ ortæ, apice folii
coronatæ aut muticæ. Re ceptacula metamorphosi folii singuli
aut rami fo liig er i formata, organa in axilla folii fulcientis aut
simplicia aut ramosa (sæpe deniq ue terminalia) constituentia.
Scaphidia infra superlìciem excavata, sphærica aut sæpius lo n gitudinaliter
ex tensa , cum o stio lo superficiali per canalem com municantia
, dioica (aut polygama ?). Sporæ in scaphidio transversaliter
singulæ aut paucæ, longitudinaliter num e ro sæ , strato
mucilaginoso cinctæ, intra perisporium hyalinum obovoideum
subsessile parietale nidulantes. Antheridia rotundata racemosa.
P aranemata simplicia aut furcata, sporas stipantia pauca. [Grev.
Alg. Brit. tab. 1. K ü tz. Phycol. tab. 37. III. Menegh. Alg.
Ital. tab. 1).
Frondis prima origo est fo lium , quod dum, elongatur et grand
e scit sensim de com p on itu r , inferiore parte in caulem ramosque
ab eu n te , superiore continuo increscente et novas partes formante.
Radix sen sim fit scu ta to -expan sa , a qua sæpe (an s em p e r? ) surgit
caulis p o llica r is, aut parum longior, partium delapsarum cicatricibus
obso le te verrucosus, alias lævissimus, simplex, apice in ramos plur
e s , vulgo caules appellatos , abiens. Caulis iste primarius perennis
videtur atque cum ætate sen sim crassior et distinctior e v a d it, ita
ut in ju ven ili pianta a ramis vix discernatur; (unde ex ætate plantæ
forsan pendeat utrum adsit, an de side re tu r? ). Rami (vulgo caules)
plus minus elongati et decompositi; quasi a costa persistente et inc
re scen te folii primarii transformati, aut lamina integra quasi folio
decurrente alati (P te ro cau lon ), aut sæpissime lamina absorpta nudi
v e l partibus quibusdam obso le te persistentibus mu riculati, (Eusar-
gassum ); aut denique fo liis trifariam dispositis marginibusque- in
caulem decurrentibus triquetri et trialati (Arthrophycus). Rami s e -
cundarii in axilla folii fulcientis sem per proveniente s, in plerisque
ad sc en d en te s, in nonnullis (Australasicis et Japonicis) in ipso o r ig
in e r e fra c ti, d e in adscendentes aut horizontales (Artliropliycus).
Folia formæ v a r ia , nunc fere fllifo rmia , nunc et sæpius lamina evidenti
d o n a ta , verticalia aut horizontalia, integra serrata furcata aut
p in n a tifid a , c o s ta ta , costa aliquando e v a n e sc en te , rarius omnino
o b s o le ta , glandulis (an sem per præsentibus) nunc fere in con sp icu is,
nunc e v id e n tib u s , aliquando immo e le v a tis, instructa. Vesiculæ