Spora rupto perisporio et per ostiolum e Scaphidio elapsa,
lino apice ad corpus quoddam adflgitur, fulcrum radicale versus
hoc emittens, altero in frondem prolongatur. Frons pusilla initio
cylindracea et simplex (usque hipollicarem indivisam vidi) sensim
compressa et plana, cuneato-elongata, apice truncato-rotundata.
Apex vero truncatus sensim emarginatus et divisus fit, et frondem
novellam liabemus dichotomam. Prolongantur rami, subdividuntur
iterum iterumque, et frons oritur dichotomo-fastigiata, segmentis
linearibus costatis, margine quandoquidem serratis. In quibusdam
speciebus segmenta alterna exteriora breviora evadunt, intermediis
continuo prolongatis, unde irons in bis ad ramificationem pinnatam
tendit. Vesiculæ plerumque adsunt utroque costæ latere singulæ,
vel aliquando paribus pluribus adproximatis seriatæ, ambitu defluite
aut indefinite extensæ. Receptacula semper in frondis quadam parte
(laterali aut terminali) terminalia, ut segmenta tantum incrassata
frondis, nunc valde inflata et magis expansione definita, scaphidia
numerosa periplierica circa partem centralem continuam contineiitia.
Maturitate decidunt receptacula integra, undisque circumjactata sporas
emittunt. Scaphidia in eadem specie monoica, dioica et hermaphrodita
observarunt; in nonnullis tantum dioica hucusque obvene-
runt; in omnibus polygama suspicor.
Linneo sequentibiisque Auctoribus nomen Fuci genericum fuit
omnibus Algis inarticulatis, exceptis tantum nonnullis membranacea
et continua fronde insignibus, quas Ulvis adniimerabant. Lamouroux,
Lyngbye, Agardh, Greville, aliique genus magis magisque restrinxerunt,
donec Decaisne et Thuret limites duxerunt, intra quos
geniis hoc loco complectitur. Recentiores vero cæteri alio modo
genus limitarunt. Kützing, distinctis plurimis, qui Fucodio ad-
numeravimiis, Fucodium canaliculatum tamen inter Fucos recepit. Harvey
Fucum tuberculatum ex genere excludit. Fucodia reliqua ínter
Fucos retinuit.
Generis restricti species omnes in oceano septentrionali degunt.
Aliæ pacificum, aliæ atlanticiim præferentes, nonnullæ in
utroque Oceano æque obvenientes, aliæ alterutro limitate. In Atlantico
a mari Glaciali usque ad littora Europæ meridionalia et usque
ad New York Americæ descendunt. Mare mediterraneum nullam
gignit, at in adriatico propria forma unius speciei adest. Cum
navibus (?) nonnullæ ad longinquas oras transportate, in mediterran
e o , ad Gap. b. Spei et ad Brasiliani lectæ fuerunt.
1. F. DiSTiCHUS (L . Syst. Nat. IL p . 7 1 6 ), stipite filiformi in frondem
costatam dichotomam evesiculosam angustissime linearem
integerrimam abeunte, receptaculis subsimplicibus geminis elon-
gato-linearibiis, compressis.
F. distichus. Turn. Hist. n. 41 Ag. sp. p. 94. et Sgst. p. 278!
F. filiformis. Gm. tab. I. A. f. 1! DelaPyl. Terr. Neuv. p. 9711
Icon Fl. Dan. tab. 3S1. Lyngb. Hydr. tab. 1!
Hub. in mari septentrionali ad littora Lapponiæ Rossicæ (Baer !)
Norvegiæ! Foeroearum (Lyngbyei) Islandiæ, Gronlandiæ! et Terræ
Novæ. (De la Pylaie!)
Frons 3—6 pollicaris a stipite pollicari filiformi, pennam passerinam
crasso,, sensim in laminam co sta tam , costa superne subevanescente, linea
p arum latiorem, decomposito-diohotomam, dilatata. Axillæ a cu te . Re-
oepiaoula segmentis vix latiora, sed v errucoso-incrassata, linearia, utrinque
a tte n u a ta , semipollicem vel usque pollioem longa, plerumque indivisa at
gemella.
2. F. furcatus (Ag. sp. p . 9 7 ), stipite compresso in frondem costatam
dichotomam evesiculosam linearem integerrimam abeunt
e , receptaculis infra dichotomiam inchoantibus pluries furcatis
elongato-linearibus subplanis.
F. furcatus. Ag. l. c. Icon. Alg. ined. t. 14. e t Syst. p . 279!
F. edentatus. Delapyl. Terr. Neuv. p. 84!
Hab. in maribus septentrionalibus, ad Unalascbkam (Chamisso!)
ad Terre Neuve (Delapylaie!); (ad Californiam? Beechey).
Frons usque u ltra-p ed a lis et fere 4 lineas la ta , costa quam in cæteris
minus prominula e t infra receptacula omnino evanescente p e rcu rsa, di-
chotòmo-fastigiata. Vesiculæ nullæ (saltim in spec, nostris). Receptacula
magna, usque 3 pollicaria, ipsa fronde parum crassiora e t fere plana,
linearla, versus apices a ttenuata ob tu sa, rarius simplicia, plerumque semel
a u t bis furcata. Frondis habitu Fucum vesiculosum graciliorem æmulatur,
receptaculis Fucum gladiatum quodammodo referens.
Icon Agardhiana specimen pusillum tantum représentât.
3. F, Ceranoides (L . sp. II. p. 1 6 2 6 ), stipite filiformi in frondem
costatam dichotomam evesiculosam aut indefinite inilatam linearem
integerrimam abeunte, segmentis lateralibus inferiori-
bus flabelliformiter polychotomis receptacula furcata teretiuscula
lineari-acuminata gerentibus.
F. Ceranoides. Turn. Hist. n. 89! Ag. sp. p. 93. e t Syst. p. 2771
Grev. Alg. Brit. p. 14! Harv. Man. p . 20.
Icon. Fsp. tab. 139. Fngl. Bot. lab. 2115. Ner. BrU. t. 13!
V