Nullam notam, qua hæc forma a' primaria distinguetur, invenire potui.
Spermatochnus claviceps (/fü fc . Bot. Zeit. 1847 p. 163) nulla omnino in
diagnosi exhibita nota a Sp. adriatico Ag. differt.
S p e c ie s inquirendoe.
4. St. capillaris (Menegh. in Pari. Giorn. I. p . 2 9 8 ) , fronde capillari
dichotomo-ramosissima; ramulis insuper lateralibus irregulariter
alternis oppositisque; soris magnis, lateralibus subsphæricis,
terminalibusque ellipsoideis, in extremitatibus c r e -
berrimis.
Hab. in Dalmatia.
Frons semipedalis, quartam millimetri partem ad summum c ra ssa ,
sensim sed parum attenuata. Sori fronde multo c ra ss io re s , strato mucoso
valido obvoluti.
Differt a St. adriatica tenuitate frondis et sororum forma et colloca-
tione.
5. St il . a u s t r a l i s (H a rv . Alg. Tasm. in Lond. Journ. III. p . 4 S 3 ) ,
fronde cartilaginea filiformi alterne bi-tripinnalim ramosa; ramis
primariis elongatis indivisis; secundariis tertiariisque laxe inser-
tis simplicissimis strictis acutis basi attenuatis, verrucis ellipti-
cis sparsis.
Hab. ad oras Tasmaniæ.
Specimen quod adfuit unicum sexpollicare, diametro lineæ dimidiæ,
cartilagineum solidum olivaceum. Caulis indivisus (percurrens) ramis alterne
et subdistiche obsitus. Rami elongati, simplices pa ten tes alterni (aut
secundi) ramulis conformibus pluries obsiti. Ramuli omnes basi plus minus
a tte n u a ti, apiceque eximie acuti aut acuminati. Verrucæ exacte
ellipticæ d e p re ssæ , in ramis ramulisque laxius sparsæ. (Descript, auct.
transsoripsi).
Ex observatione posteriore Auctoris hæc dubia Stilophoræ species e t
forsan potius ad Sporochnoideas pertinet.
6. Stil. gracillima (Z a n a r d . Sagg. p. 3 9 ) , e mari adriatico. Nondum
descripta.
7. Spermatochnus mediterraneüs (K ü tz . Phyc. p. 3 3 5 ) , e mari m ed iterraneo.
X X I . D ictyota j . Ag. mscr. Dictyota excl. spec. Lamour. e t
Auct. Zonariæ sp. Ag. Dichophyllium K ü tz Phycol. p. 337.
Í
Frons plana ecostata, dichotoma aut pinnatifida, reticulata, cellulis
superficialibus minutis invicem æque distantibus, apice ramorum
convergentibus in cellulam singulam terminalem. Sporæ
in utraque pagina frondis in soros nudos maculæformes collectæ,
intra perisporium hyalinum denique ruptum quaternæ (?)
S p oridia (?) in cellulis transmutatis superficialibus sparsis, Antheridia
frondi immersa constituentibus, evoluta. Paranemata
in soros a sporis discretes collecta, clavata, articulata, grumosa
substantia repleta. (Grev. Alg. B rit. tab. X ; Menegh.
Alg. Ital. lab. IV. 5; K ü tz. tab. 22. IL)
Frons basi plerumque strato ferrugineo filorum articulatorum
et ramosorum, quod stupam vocant, cingitur; in speciebus ubi hoc
déficit, quod rarum, surculi radicantes adsunt, eodem forsan p er-
fungentes officie. Frondes planæ membranaceæ enerves, in segmenta
linearia aut subcuneata plus minus dense divisæ. Ramificatio
frondis aut omnino regularis dichotomo-fastigiata et flabellata, aut
potius pinnatifida nuncupanda. Duplici strato cellularum contexta
est frons. Interius cellulis parallelipipedis subregularibus unico
strato dispositis constituitur; translucentibus parietibus barum, frons
a superficie visa areolata apparel. In multis autem speciebus hoc
stratum subdividitur et 4 aut plura cellularum strata ex unico formantur,
unde frondes in bis areolis destitute videntur. Cellulæ
aut omnino hyalinæ; aut, granulosa materia in centrum coacervata,
frons quasi punctata apparet. Si cellulæ eodem piano terminantur,
ut in planta et segmentis juvenilibus, puncta hæc lineas regulares
transversales efficiunt. — Stratum superficiale cellulis minutis cubicis
aut magis elongatis coloratis contextum est (nec in lineas radiantes
binatim aut quaternatim conjunctis.).
Peculiari omnino modo increscit frons. Lacinia quæque cellula
singula terminatur, cujus divisione continua et iterata cellulæ
ceteræ frondis formantur. Hinc dispositio cellularum terminalium
quoque characteristica; series nempe omnes longitudinales superficiel
in terminalem illam cellulam excurrunt, unde exteriores arcu-
atim versus illam convergentes semper apparent.
Fructiflcationis formas sequentes comperi. Fructus , cujuscum-
que sint generis, metamorphosi cellulæ superficialis semper orti videntur,
ideoque perisporio hyalino et nucleo colorato constantes;
nunc vero singuli, nunc in diversis individuis (an semper?) in soros
collect!. Cellulæ fructiferæ singulæ plerumque distantes sparsæ.
•
il
: m