Hab. in oceano australi ad littora Chilensia (Bory), ad Insulam
Franciæ (fid. Harvey) et ad Brfisiliam (Salzman!)
Majoribus e t magis divisis formis Pavoniæ quoad formam similiima,
a t stupa brunnea crassa in lacinias usque radiatim adscendit. Pa rs superio
r pruina c aret; inferior c r u s t a 'pulverulenta obducitur. Habitum Z. varie
g a te quodammodo induitur, unde specimina plura hoc nomine insignita
v id i; immo Pad. variegata Aug. SI. Hit. Voy. I I . p. 447. ad hano speciem
p e rtin e re suspicor. Vix tamen specifioe a P. pavonia differt.
4. P. Fraseri (G r e v . Act. Nat. Cur. t. XIV. p. 4 2 3 ), fronde subcoriacea
alte stuposa flabellata multoties divisa, segmentis longissime
cuneatis, basi siibconcentrice stuposis, pruinosis.
Zooaria Fraseri. Grev. l. c. lab. 26. f y . 2. Sonder Preiss. I I . p. 186.
(e x c l. syn. ap. utr.J
Hab. ad oras N. Hollandiæ (Fraser!); ad Peninsulam Indiæ
(M’igt! in Hb. Hookeri sub. n. 213).
Frons quam in antecedentibus firmior videtur et ila profunde divisa,
u t segmenta bipollicaria basi lineam, apice semipollicem latitudine vix superant.
Lineæ inferiores concentricæ (in nostris) stuposæ evadunt. — Speciem
cum Grevilleo bene distinctam considero, characteribus vero ægre c ir-
cumscribendam.
Species inquirenda.
5. Pad. repta.ns (C ro u a n Arch. Boj. II. p. 3 9 8 ) .
X X V I Í . H a l y s e r i s Targion. mscr. Ag. sp. I. p. 141. Syst.
p . XXXVII. Grev. Alg. Brit. p . 63. Menegh. Alg. Ital. p.
2 30. Endl. Gen. Suppl. III. p. 24; K ü tz P/iycot. p. 3M . Dic-
tyopteris. Lamour. e t Aloni.
Frons plana costata dichotoma reticulata. Sporæ in utraque pagina
frondis in soros nudos collectae, intra perisporium hyalinum
denique ruptum quaternæ (?). SponÆ« in cellulis transmutatis
superficialibus sparsis, Antheridia frondi immersa constituentibus,
evoluta. P aranemata in soros a sporis discretos
coacta , clavata articulata , grumosa substantia repleta. (G re v .
Alg. B rit. tab. V i l i K ü tz. Phyc. tab. 23).
Frondis pars inferior, lamina detersa, ad stipitem plus minus
elongatum et ramosum teretiusculum atque inferne stuposum redacta
est ; superior pars tota costa m ed ia , in laminam utrinque
expansa, percnrritur; lamina continua, nisi rarissime costa in ñervos
secundarios excurrit. Bamificatio frondis subregulariter dichotoma,
costam dichotomam sequens; aliquando, (propagulis ev o lu tis? ), e
lamina aut costa prolificans. Cellulæ frondem constituentes subtrip-
lices; exteriores subciibicæ colo ra te , apice frondium flabellatim divergentes;
interiores magis elongatæ hyalinæ; costam constituentes
magis approximate.
Fructiflcationis hæc ratio e st: Fructus, cujuscumque sint generis,
metamorphosi cèllulæ superficialis semper ortæ videntur; perisporio
hyalino et nucleo colorato constant, varie in diversis individuis
et pro ratione fructuum dispositæ. Cellulas fructigeras sparsas
sporidia numerosa fovere suspicor, quare illas Antheridia adpellavi.
Antheridia autem nunc per frondem æque sparsa, nunc
valde adproximata, sorum continuum, in diversis speciebus variiim,
mentientia. Sporæ in soros in utraque pagina plerumque alternantes
collectæ, nunc costæ parallelos sublineares, nunc a costa plus
minus remotos maculæformes, nunc, quod rarissimum videtur, ipsam
costam non omnino fugientes, lamina fere nuda. Propagula
in diversis individuis vel diverso tempore in eodem evoluta, in soros
majores a costa remotiores collecta, filis articulatis clavatis grumosa
substantia repletis constantia; (an integra delabentia? et excavationes,
margine elevato varie curvato cinctas, epidermide novo
denique tectas relinquenfia). Conspiciuntur insuper puncta obscuriora
per frondes sparsa, majora, e quibus cæspituli pilorum densi
proveniunt, et frondes novellæ rarius prolificant.
De variis bis partibus varia auctorum est opinio. Cellulæ fruc-
tigeræ sparsæ et in soros collectæ utrum diversæ sint, an ejusdem
naturæ ac indolis. parum adliuc liquet; idem fere utrarumque aspectos,
ea tamen differentia ut sporæ extra superflciem frondis pro-
mineant, antheridiis vix emergentibus (Cfr. Areschoug Iconogr. I.
p. 3). Propagulis eadem sine dubio est natura ac organis, quibus
idem nomen in Dictyota et Cutleria tribuimus. Eadem excavatio-
num ratio. Sori dèlapsi cicatrices videntur.
Genus optime circurnscriptum et facili negotio distinctum, ab
origine a Lamourouxio bene constitutum * ), dein vero Dictyopteri
*) Nomen generioum a Job. Targ. Tozzettio jamdudum datum, sed
primum u t v id e tu r, opere Bertolonii, quod anno 1819 p ro d iit, cognitum,
dein a Pâtre u su rp a tum , Lamourouxiano nomine p o s thabito, e t a postcris
omnibus receptum. Quæstionem de hujus mulationis ju re in Flora Alge
riæ iterum movit Montagne, Lamourouxianum nomen restituens. Haud is
8*