apice folii coronatæ aut apiculatæ, aliquando nullæ. Receptacula
ut organa peculiaria a margine emergunt, nunc ad jugamentum se riata,
nunc fasciculata, fasciculis ad dentem marginalem,, vel ad
ramulum minutissimiim axillarem adfixis. Scaphidiorum structura
in nostris parum conspicua.
Genus evolutione alterna supra-axillari, phyllodiis indivisis (lamina
verticali), atque receptaculis a margine emergentibus , cum
Seirococco et Scytothalia convenit. Ab bis ’ differt phyllodiis basi
constrictis et a caule ita subdistînctis, vesiculis sæpius provenientibus,
atque receptaculis fasciculatis in utroque margine jugamenti
alternis. Sargassum cum generibus antecedentibus nectit. Ab hoc
genere differt Garpophyllum phyllodiorum lamina verticali, quæ tamen
in paucis Sargassis quoque obvenit, et receptaculis ad jugamentum
marginalibus. Jugamentum nempe racemi fructiferi in Sargasso
propriam formam induit et semper axillare. fn Carpopbyllis
plurimis sunt fasciculi fructuum in pinna haud transmútala marginales;
in C. maschalocarpo fasciculi iidem in ramulo axillari abbreviato,
sed alias vix transmutato, proveniunt. Characteribus ita ad
Sargassa valde adproximantur.
Genus a Grevilleo institutum, speciebus duabus Novæ Zelandiæ
in co lis, ad Sargassa antea relatis, babitii ab bis. satis dissimilibus.
A Suhr nova specie Capensi auctum; adjecta quoque quarta specie,
quam tamen affinitate longe alienam agnoverunt. Achille Richard
species a Turnero descriptas, vesicularum præsentia aut defectu potissimum
separatas, in unam conjunxit, advectis a Durvilleo speciminibus
vesiculiferis sp e c ie i, quam Turnerus non vesiculiferam descripsit.
Kützing, nulla ut videtur hujus facti suspicione, diversa
immo duo genera, defectu aut præsentia vesicularum potissimum
distincta, speciebus Turnerianis condidit. Hookerus et Harvey errorem
Richardianam demonstrarunt. Endlicher et Diesing denique
speciem Suhrianam supra allatam, vel huic saltim speciem proximam,
ut genus proprium descripserunt.
Ob specimina in Herbariis nimium incompleta, species inte l-
lectu difficiliores, nisi principium evolutionis semper axillaris, m e -
moriæ bene teneamus. Ramus itaque omnis in pinnas primarias
abit, vix ulterius subdivisas, et phyllodia constituentes. Ex axilla
harum proveniunt rami secundi ordinis, phyllodiis alterne obsiti.
Supra axillas horum phyllodiorum rami tertii ordinis emergu n t, et
sic porro!
4. C. SCALARE (S u h r Be itr. 1840. p . 2 5 7 ), caule compresso-piano
inter pinnas eximie flexuoso, phyllodiis coriaceis cuneato-linearibus
obtusissimis repando-crenatis, vesiculis . • • , receptaculis
ad jugamentum seriatis fasciculatis.
G. scalare. Suhr. l. c. in Flora 1840. n. 17.
? Contarinia australis. Endl. et Dies, in Bot. Zeit. 1845. p. 289.
Hab. a d Cap. b. Spei (D re g e !)
Caulis inferne ex te re ti compressus, mox magis complanatus et fere
p la n u s, distantiis semipollicaribus e margine alterne distiche p in n a tu s ,
in te r pinnas eximie in Zigzag, quod vocant, flexuosus, 3 lineas circiter
latus. Phyllodia 1—2 pollicaria, caule paulo an g u stio ra , juvenilia linearia
ob tu sa, adulta longissime cuneato-linearia, supra medium obsoletius re -
pando-denta ta. Pinnæ d e com p o site cauli conformes. Receptacula ad margines
jugamenti pinnarum s e ria ta , subfasciculata simplicia aut f u r c a t a .. ..
Specimina mea, quæ liberalitati primi descriptoris debeo, baud ita
quidem completa u t descriptionem absolvere potuerim.' Immo haud o e r-
tu s sum, utrum organa, quæ phyllodia nunoupaverim, ju re ita nominen-
tu r , an potius sint pinnæ juveniles, ulterius cum ætate subdividendæ.
2. C. Phïllanthus (T u rn . Hist. IV. p. 2 2 ) , c au le p lan o in te r p in n
a s le v ite r f le x u o s o , p h y llo d iis m em b ra n a c e is co sta tis lin e a rib u s
in te g r is a u t s u b s in u a to - s e r r a tis , v e sicu lis in p in n a so lita riis
o v o id e is m n c r o n a tis , r e c e p ta c u lis a d ju g am e n tum s e r ia tis fascic
u la tis , fasciculis in d o n te te rm in a lib u s .
F. Phyllanthus. Turn. I. c. tab. 2061
Sargassum phyllanthum. Ag. sp. p. 44. et Sgst. p. 309!
,F. flexuosus. Esp. Fuc. tab. 131.
Garpophyllum flexuosum. Grev. Syn. p. XXXII! Kiitz. Phyc. p. 363!
Carpophyll. Phyllanthus. Hook, el Ilarv. Alg. Nov. Zeel. p. 526.
Hab. ad o ra s Novæ Zelandiæ (Banks , H o o k e r etc.).
Caulis pluripedalis p lan u s, bis lineam la tu s, costa immersa percursus,
p e r totam longitudinem pinnis conformibus distiche pinnatus. Phyllodia
■ inferiora nervo lato obscuro p e rcu rsa, tripollioaria, unguem fere fata, linea
ría , basi in petiolum brevissimum attenuata, apice obtusiuscula integra
au t sin u ata; superiora pinnulæquo multo te n u io ra , baud sesquilineam la ta ,
1—1 '/Ì pollicem longa, margine ubique s e rra ta , dentibus approximatis de-
currentibus. V e sic u te ad basin pinnarum solitariæ, o v a te m u c ro n a te aut
folio a r is ta te , nuoum Coryli Avellanæ magnitudine. Receptacula dentium
marginalium apicibus imposita, lineari-elliptica vix lineam longa, plurima
in racemum congesta, minutissime torulosa porisque pertusa. Color exs
ic c a te niger. — (Descr. a Turnero mutuata).
In Flora Novæ Zelandiæ hano speciem oum sequente conjunxit Gel.
Aob Richard; vera nempe pianta Turneriana sine dubio ei ignota, specimina
S. m asobalocarpi, pinnulis delapsis d enudata, pro pianta Turneriana