Quantumcumque plantam variare ex descriptione data concludere lic
e a t, tamen habitu inest, quo statim dignoscatur. Folia ob basin, quæ
caulem .spectat, excisam, plus minus falcata glandulisque insignibus ins
tru c ta , atque vesicularum et receptaculorum forma insignes p ræ b e n t dig-
noscendi characteres. Numerosa, quæ coram oculis hab eo , specimina duas
offerunt v a rie ta tes: una magis membranacea, foliis semper dentatis sp a rsim
glandulosis, vesiculis sæpius apiculatis, reoeptaoulisquo longioribus
4-linearibus magis olavæ.formibus; altera magis coriacea, foliis sæpe integriusculis
e t angustioribus duplici serie sæpius glandulosis, re c e p ta c u -
lisque brevioribus a t crassioribus. Hæc est planta Forskaalii, fide sp eo i-
minis ex ipsius oplleotione provenientis. Forskaalium autem cum p ræ sente
etiam aliam speciem confudisse su sp ico r; caulis enim ab eo inferne
pianus dicitur, quod in nostris numerosissimis .speciminibus numquam vidi.
Ex. altera autem p a rte synonymon in Syst. Alg. hue relatum F. acinariæ
Forsk. expellendum p u to , quippe quod fide speciminis ad S. Boveanum
pertinet.
62. S a rg . c r is p e r (Forsk. FL y lr a ô .p . i g i ) , c au le filiformi com p
re s so lævissimo u n d iq u e r am o s o , foliis o b lo n g is vel e llip tic
is a p ic e ro tu n d a tis e v a n e s c e n ti- c o s ta tis m in u te g la n d u lo s is
u n d iila to - c r is p is d e n tic u la tisq u e d e n s e im b r ic a tis , vesiculis in
p e tio lo te re tiu s c u lo ip sis b r e v io re sp hæ ricis m u tic is , r e c e p ta cu
lis èx a n c ip ite tr iq u e tr is s e r r a tis p e d ic e lla tis sim p lic iu sc u lis
in ram u lo ra c em o sis .
S. c risp um ., Ag. Sgst. p . 297 !
F. latifolius. Velile Eg. A, 84. (excl. syn. Turneri).
F. Forskalii. Mert. Mem. p. 7.
Hab. in m a r i ru b r o (D e lile ! B o v é!)
Caules plures ex apice stipitis brevissimi surgunt pedales aut multo
longiores, leniter compressi, crassitie pennæ columbinæ., in te r folia inferiora
et ramos flexuosi. Rami conformes, simpliciusculi, densissime vestiti,
sæpe oppositi. Folia inferiora usque bipollioaria et unguem la ta , fere usque
ad apicem co sta ta , lanceolata; superiora ramos omnino tegentia, vix
pollicaria, sessilia , elliptica, seminervia, laminis a costa recurvatis u n d u -
lato-orispis e t denticulatis. Vesiculæ magnitudine oirciter Pisi et ma jo re s,
brevissime petiolatæ, subtus margine denticulato ornatæ. Receptacula 3—4
lineas longa, ancipitia au t triq u e tra marginibus s e rra tis , in ramulo axillari
folium dimidium non æq u an te racemosim disposita. Substantia foliorum
membranacea. Color exsiccatæ sæpe flavesoens.
6 3 . S a rg . Hornsciiüchii (Ag. sp. Alg. p. 4 0 ) , c au le c om p re s s o a n g
u la to lævi e m a rg in e r am u lo s o , foliis la n c e o la to -o b lo n g is c o s ta
tis o b s o le te g la n d u lo s is u n d u la tis d e n ta tis q u e , v e sicu lis in
p e tio lo te re tiu s c u lo sp hæ ric is m u tic is in c o n sp ic u e g la n d u lo s is ,
re c e p ta c u lis lan co id eis a n g u la to -c om p re s s is p ed ic e lla tis s im p lic
iu scu lis in ram u lo r a c em o s is , d e n iq u e p an icu latis te rm in a lib u s .
S. Hornsohuchii. Ag. l. c. el Sgsl. p. 3Q8I Zanard. Sgn. p . UO.
Menegh. Atg. Ital. p . 9!
S. vulgare var. Salicifolium. Ag. sp. p. 5. et Sgst. p. 2941
S. anoeps. Delle Chiaje Hgdr. Neap. tab. L U I !
S. Amygdalifolium. Borg Moree n. 1440. (fide Montagne).
Sarg. Salicifolium. Montagn. Alger, p. 2!
Icon. Ginn. Op. Posth. I. tab. 27. n. 34. (fide auct.) el Buxb. Cent.
3. tab. 65. n:o 1.
Hab. in m a ri m e d ite r r a n e o a litto r e Occitaniæ u sq u e ad P r o -
p o n tid em , in Ad ria tico u s q u e ad T e rg e s tum .
Caules e stipite brevi bipollicari teretiusculo verrucoso plures exeunte
s , inferne angulati sectionem fere trapeziformera offerentes et marginibus
sæpe serra tis inæquales, superne filiformes compressi, in te r ramos flex-
nosi. Rami ex ipsis marginibus exeuntes. Folia oblongo- vel lineari-lanceolata,
1%—3 pollicaria e t semiunguem lata, eximie undulata, usque ad
apicem nervo p e rc u rs a , glandulis obsoletis. Vesiculæ magnitudine Pisi,
pedicello vix lineam longo suffultæ. Receptacula circumscriptione lanceolata
c om pre sso-subtrique tra v e rru co sa, simplicia et pedicellata, in ramulo
axillari racemosa, ramulis numerosis denique in panioulam terminalem
fruotigeram conjunctis.
Characteribus allatis etiam in statu sterili facile distincta species.
Montagne Iconem Lamourouxianam (E ìs . tab. I. fig. 2) bue pertinere
o s tendens, nomen Fuci salicifolii Lam. nomine diu adoptato Sarg. Horn-
schuehii præferendum putavit. Contra hano innovationem observandum, F.
salicifolium esse nomen magnopere ambiguum, a diversis auctoribus diversissimis
plantis adjectum. F. salicifolius Gmel. et Lamour. (fide Montagne)
ad S. Hornsohuchii; F. salicifolius Esp. ad Sarg. Longifolium; F.
salicifolius Bertol. et Bory ad S. linifolium pertinent. Quid s it denique F.
salicifolius Poir, quo insistit Lamouroux, e st omnino dubium e t a nemine
enucleandum. Qua in rei ambiguitate nomen S. Hornschuohii, nullis dubiis
vexatum, anteriori quoque posthabito, conservo.
Tribus IX. A c anthoc a rpa . Caule subloemssimo filiformi aut
rarius subplano; vesiculis in petiolo breviori sphæricis, sæpe
marginatis, receptaculis axillaribus furcato-ramosis cymosis,
ramis ex ancipite triquetris dentato-spinosis, adultioribus sensim
discretis subpedicellatis. — Species majores in omnibus
Oceanis obvenientes. — Tribus ex una parte Biserrùlis proxima
et ea tantum receptaculorum differentia, ut rachis semper
abbreviata maneat; rami, quum a centrali segregantur, sensim
21