natifida; superiora lamina obsoleta in ramos et vesículas abeunt. Vesiculæ
a laciniis singulis tra n s fó rm a te , lancoideæ, raoniliformes ex articulis 6—8
constantes, apiculo brevissimo te rm in a te . Receptacula, C. abrotanifoliæ
similia, vesículas coronantia, plura ex eadem egredientia, furcata aut pinnatifida,
vesicula minora. Rami superiores sæpe gemini adproximati.
In hac velut in antecedente pluries observavi glomerulos verrucarum
d ensissimos, variis frondium locis obvenientes. Cujus naturæ sin t h i,
omnino latet. Monstrosas evolutiones, læsione forsan animalium o rta s ’
suspicor. ’
L X I . C y s t o p h o r a j . Ag. (1 8 4 1 ) Symh. I. p. 3 ; Blossevillea
Decsne (18 4 2 ) in Arch. Mus. II. p. 147. e t Nouv. Ann. Sc.
Nat. XVII. p. 3 3 1 J Endl. Gen. Pl. Suppl. III. p. 3 0 ; Cystoseiræ
sp. Auct.
Frons, evolutione dichotoma, pinnata aut ramosa; folia in ramulos
conversa et denique in receptacula transformata, atque
vesiculas ut organa propria gerens. Folia inferiora júniora
foliiformia, superiora ramiformia. Vesiculæ a ramo transformato
ortæ, sphæricæ aut ellipsoideæ, muticæ aut rarissime mucronatæ.
R e ceptacula a ramulo intumescente formata, sub-
simpliçia inermia, verrucosa aut torulosa, apice ramorum racemosa
aut paniculata. Scaphidia in tuberculis singula aut
plura, infra superficiem excavata, sphæroidea, cum ostiolo superficiali
per canalem communicantia, hermaphrodita. Sporæ
strato mucilaginoso cinctæ; intra perisporium liyalinum obovoideum
parietale nidulantes. Antheridia fasciculata, paranematibus
simpliciusculis mixta.
Radix est callus conicus scutatus, nunc in caulem unicum abien
s, nunc multiceps caules plures emittens. Caulis basi (forsan)
semper teretiusculus, mox in plurimis compressus et angulatus, rarius
per totam longitudinem teres; nunc fere indivisus (sp. 13 ^17)'
et ramulis minoribus obsitus, nunc in ramos conformes (sp. 1— 12 ,
18) fere solutus. Rami nunc pinnatim et distiche e caule teretiusculo
, aut e marginibus lateribusve planis caulis complanati, exeuntes
(sp. 1— 12); nunc undique egredientes (sp. 1 3— 18); plerumque
cauli subconformes et inter pinnas ramulosve flexuosi, basi
denudati et residuis partium delapsarum spinulosi, patentes et retrofracti
(ab auctoribus, nullo ju r e , articulati dicti), rarius a caule
subdiversi et ramulos minores æmulantes. Foüa inferiora et júniora
m paucis tantum speciebus a me v isa, plana subcostata e tp in -
natifida; superiora ramiformia, rarius costata pinnatifida, sæpissime
filiformia. Vesiculæ a ramulo omnino transformato ortæ, sunt organa
sui juris sphærica aut ellipsoidea, apiculo brevi instructa aut
mutica , plerumque in ramis ultimi ordinis (loco ramuli) solitaria;
rarius a ramo in caulibus indivisis formata , evadunt ad caulem adfixa,
pedicello brevi et indiviso; in speciebus paucis nondum detecta.
Receptacula transformatione ramulorum oriuntur, nunc parum
mutata flliformia et verrucis fructigeris distantibus unilateraliter
torulosa (sp. 1 , 2 , 15— 1 7 ), nunc verrucis fructigeris adproximatis
magis mutata siliquæformia verrucosa verrucis undique prominentibus
(sp. 3 , 5 , 7 , 9 , 1 8 ), nunc complanata verrucis biseriatis (sp.
8 , 11.). Scaphidia pro bis diversitatibus aut serie singula longitudinali
in receptáculo fere centraba, aut evidentius peripherica undique
disposita, aut biseriata; in speciebus a me observatis hermaphrodita.
Genus inter Cystoseiras et Sargassa quoddammodo intermedium,
ab illis vesiculis discretis, ab bis partibus magis confluentibus
et evolutione numquam axillari diversum, satis ut mihi videtur naturale.
Abludunt quoddammodo species nonnullæ, caule indiviso et
vesiculis caulinis insignes, vix autem a cæteris divellendæ.
Eodem fere tempore Ipse et Decaisne Genus Cystoseiræ subdividimus,
sed alio uterque divisionis fundamento. Ipse vesicularum
superiori evolutione præcipue insistens, plantas ramis retro-
fractis insignes nomine Cystophoræ separavi. Decaisne ramificatio-
nis indole peculiari ductus , adjecta quadam fructiflcationis differen--
tia, easdem ut videtur algas australasicas nomine Blossevilleæ comprehendit.
Character autem a Decaisne datus partim definito angustior
, utpote ramos a lateribus planis tantum provenientes nuncu-
pat, partim a ventate abhorrens, utpote scaphidia biseriata in omnibus
dixit. Genus meum quoque tempore prius crediderim *),
quare nomen a me datum retinui, licet Endlicherus illud Decaisnei
adoptaverit.
Species omnes australasicæ, mare Novæ Hollandiæ australis et
Novæ Zelandiæ vicinum inhabitant. Diagnosis specierum e caulis
*) Sym b o l« , quibus Genus Cystophorse fundavi, anno 1840 conscript®
e t ad Linnceam transmissae, primis plagulis Ephemeridis 1841 adparuerunt.
Opus Decaisnei versus finem anni 1841 vel forsan primum 1842
publici ju ris factum.