Pedalis vel ultra. Frons inferne te re s , pennam columbinam c ra ssa ,
cornea, siccitate fragilis, rugosa. Folia plana simplicia aut sæpissime d ivisa,
dichotoma aut rarius trichotoma, segmentis patentibus unguem distan
tib u s, 2 lineas circiter la tis , acute et fere spin u lo so -se rratis, co sta tis,
costa infra apicem attenuatam evanescente. Scaphidia in utraque pagina
singulis seriebus ad utrumque costæ latus disposita, costæque valde adp
roxim ata, invicem minuta spatio se ju n c ta , eximie prominentia. Color
exsiccatæ Fucaceus.
2. MïE.? Quercifoeium (B o ry Voy. Coqu. p. 7 9 ) , foliis a caule tereti
oblongis subsimplicibus pinnatipartitis costatis, scaphidiis
per frondem sparsis numerosissimis.
Lessonia quercifolia. Bo ry t. c. tab. 4, et Dict. Class. d’Hist. Nal.
Vol. IX,
Hab. ad oras Novæ Hollandiæ et N. Zelandiæ (Lesueur et Lesson).
Caulis teres crassitie pennæ scrip to riæ , rep e tite dichotomus, ramis
pollicem distantibus erecto patentibus. Folia in apice ramorum terminab
a petiolata, 6—7 pollices longa e t sesquipollicem lata, a basi cuneatim
dilatata oblonga, p e r totam longitudinem laciniis distantibus pinnatipartita.
Laciniæ a basi latiore sensim attenuatæ oblongæ obtusap. margine inæ -
quales et fere c ren u la tæ , in utroque la te re foliorum 5—7. Costa infra
apicem evanescens-folia percurrit. Scaphidia in utraque pagina prominentia
numerosissima, ju x ta costam n ume rosiora , nec tamen lacinias fugientia,
nullo ordine disposita. (Ioonem Boryanam descripsi,). ’
Planta a me non visa, ideoque mihi affinitate dubia. Jam a Lamourouxio
cognita et sec. Bory nomine Laminariæ quercifoliæ designata. Bory
Lessoniæ speciem fin x it, nescio qua ratione, quum et costa crescendi modum
a Lessoniis longe abhorrentem indicat, e t fructus longe alii. Apud
sequentes auctores fere nihil de hac specie relatam invenio. Licet incoia
s it N. Zelandiæ et ab Ach. Richard e t a Harvey præ te rm issa videtur in
EnUmeratione plantarum illius insulæ. In Flora antárctica Hookerus et
Harvey animadverterunt, fructus descriptos potius plantam Fucaceam indicare.
Quoad ioonem pictam Boryanam planta revera Myriodesmæ proxima
videtur, et tamen fieri posse suspicor, u t denique ad Florideas Rhodo-
meleas abeat. In musæis Parisiensibus plantam sane vidi Rhodomeleam,
nondum quantum comperi descriptam, Diotyopteris sp. denominatam, quæ'
quoad formam frondis in iconem Boryanam haud maie cadit. Sed dubia
hæc non nisi inspeotione Speciminum originalium solvenda sunt.
L I L C a r p o g l o s s u m m t z . Phycol. p . 352; Platythalla so n d e r
in Bot. Z e it. 1845. p. 51. e l Alg. P re iss. II. p. 158; Phyllo-
sporæ sp. Harv ey e t Hooker ; Fuci et Cystoseiræ? sp. Agardh
e t Auctor.
Frons caule a foliis subdistincto heterogenea, pinnatim decomposita,
caille tereti superne plan o , foliis planis costatis. Scaphidia in
foliis vix transmutatis dense collecta, seriebus longitudinalibus
disposita, infra stratum corticale excavata, sphærica, cum ostiolo
superficiali per canalem communicantia, hermaphrodita.
Sporæ strato mucilaginoso cinctæ, intra perisporium hyalinum
obovoideum parietale nidulantes. Antheridia in filis ramosis
subracemosa obovoidea. P aran em a ta sporas cingentia, parietalia
, simpliciuscula.
Organa vix ulla discreta. Caulis inferne teres brevissimus,
lamina detersa, a costa folii primarii formari videtur. Rami ex caule
progredientes, vulgo caules d ic ti, plani costati a margine pinnas
emittentes. Pinnæ ramis conformes aut forma sub-diversæ, costatæ
, in diversis speciebus integræ aut sinuate, demum scaphidia dense
adproximata in utraque superficie subpromkientia gerentes, in r e -
ceptaciila vera vix transmútate. Vesiculæ nullæ.
Fructus, in una specie mihi tantum obvios, ex hac descripsi.
Sporas et antheridia in eodem scaphidio simili observavi. De reliquis
speciebus, hoc respectu, apud auctores niliil relatum invenio.
Gemis mihi videtur inter Myriodesma et Fucum intermedium.
Defectu vesicularum, evolutionis norma et scaphidiis in receptacula
propria vix conjunctis a Fuco differt; ramificatione pinnata et scaphidiis
magis adproximatis a Myriodosmate dignoscatur.
Species luijus Generis diiæ diutius cognite fuere , sed in systemate
semper longius separate. Una diu Fuci species, altera
Cystoseiræ. Recentiori tempore utraque novi generis typus a diversis
auctoribus existimata. Primum typo Fuco confluenti a Kiitzingio
conditum; alterum Cystoseiræ quercifoliæ a Sonder institutum;
hoc a Harvey rejectum, qui plantam typicam Pbyllosporæ speciem
existimavit. flabitu quoque, et evolutionis norma, cum Phyllospora
non male congruit, sed normali, ni fallor, defectu vesicularum,
inferiori evolutionis gradu relictum videtur. Genera a Kiitzingio
et Sonderò instituta, nulla essential! nota differre puto.
Species generis omnes hemisphæræ australis incolæ.
1. C. Qüercifoliüm [T u rn . Hist. Fuc. tab. 1 5 1 ), foliis in caule
simplicinsculo ipsis angustiore patentibus pinnatilobatis, laciniis
a basi latiore attenuatis dentiformibus, scaphidiis pluriseriatis.
F. Quercifolius. Turn. I .e .
Cystoseira Quercifolia. Ag. sp. p. 70. (nec Ach. Rich. Fl. nov. Zel.)
t3