aliquando sat densæ , sporidia numerosa forsan fovent. Certius constat
cellulas fructíferas in soros transmútalas sporas continere; utrum
autem sporæ intra perisporium singulæ an quaternæ formentur,
nondum liquet. Sori aliquando ad fere singulas sporas reducti,
sæpius elliptici aut irregularius maculæformes, in utraque pagina
nudi proveniunt, diverso autem in diversis speciebus modo atque
ordine. In nonnullis enim totam paginam æque obducunt, ,in-aliis
lineam angustam marginalem tantum fugiunt, in aliis immô lineam
angustam mediæ paginæ tantum occupant; sunt quoque species in
quibus sori lineas fere hieroglypliicas æmulantur longitudinaliter parallelas
et totam mediam paginam occupantes. — Paranemata a sporis
discreta et in diversis individuis (vel tantum diverso tempore?)
evoluta, in soros collecta, cellulis superficialibus peculiari morpliosi
extra paginam frondis prominentibus (cuticula tectis ?) grumosa materia
concolori repietls, oblongis articulatis constantia. Sori delapsi
excavationes in fronde numerosas conformes, quas vesicas nuncupant
Angli, margine elevato membranæformi cinctas, relinqunt.
Cicatrices istæ novo epidermide sensim teguntur et aliquando sporis
farete obsérvate fuerunt.
In fructiflcatione describenda non parum dissentiunt auctores.
Qui sporas epidermidem perrumpere statuant (Creville, Meneghini),
me judice errant; qui fructus sparsos et in soros collectos in eadem
specie non provenire posse autumant (Kützing), experientia brevi
decepti fuerunt; quibus soros circumscriptione definitos in unica
tantum specie videre contigit (Meneghini), iis sane fuit Nereis nimium
parca.
Cenus a Lamourouxio initio ita constitutum, ut omnia genera
afflnia simili complecteret. Idem dein Padinam, recentiores unum
post alterum distinxerunt. Dictyote genus a Zonariis et Padinis rite
separatum postea intactum mansit, donec Kützing genera plura, numero
cellularum strati intermedii potissimum fundata, condere molitus
est. Sed principium constructionis generum a Kützingio ustir-
patum tantum abest quin adliibeatur, ut me judice hoc loco omnino
prætermittendum sit. Ut enim unico consistam exemplo, frequentissima
illa D. fasciola, quæ a cæteris Dictyote speciebus nullomodo
removenda e s t, cellulas'intermedias in plura strata dispositas gerit.
Aliud itaque dispositionis principium quærendiim fuit et hoc in p e -
cukiri evolutionis modo, a Nægeli (D ie N euern Algeri S ystème p.
184) primum descripto, sed nescio quo modo omnibus fere Dictyoteis
communi existimato, invenire credidi.
S p e c ie rum d ia g n o sis b au d fa c ilis , nis i sp e c im in a c om p le ta e t
fru c tib u s o rn a ta c o ram o cu lis h ab ea s . S u a d e n te fru c tu in p lu re s
s e c tio n e s a b e u n t , e t ram iO c a tio n em ad d u o s d iv e rso s typos factam
fa c ile fin g e re s . Sed e x trem a in te rm e d iis fo rm is in u tro q u e casu c o n fi
u u n t.
Scotio i:a. Fronde dichotoma fastigiato-flabellata.
* Soris lineam longitudinalem angustiorem sæpe interruptam
mediæ frondis efficientibus.
1. D. EEPENS CJ- Ag. Alg. Med. p. 3 8 ) , f ro n d e b a si r e p e n te s to lo n
ife ra , s u b c o r ia c e a sim p lic i a u t p a rc iss im e d ic h o tom a , s in u b u s
p a te n tib u s , s egm e n tis lin e a rib u s m a rg in e in te g e rrim is sim p lic
iu scu lis o b tu s is tra n s v e r s im ru g iilo s is , a reo lis c o n sp ic u is nullis.
D. repeos. Menegh. Alg. Ital. p. 219!
Hab. ad ru p e s v e h em e n tió r i fluxu e x p ó sito s in lim ite m a ris
M e d ite r ra n e i p ro p e Nizzam ( I p s e ! ) ; in m a r i n ig ro a d littu s T au riæ
(Mus. P e tro p o lit.! )
Cæspites minuti, vix u ltra bipollicares, rupibus p e r radices elongatos
repente s et foliola nova sparsim em itten te s, arctissime ad hæren tes; recentes
dilute olivaceo-lutescentes sublubricæ., exsiccatæ ferrugineæ et
quasi coriaoeæ chartæque parum adhærentes. Frondes a radice su r-
gentes sæpe simplicissimæ et longissime c u n e â tæ , rarius p a rc e dichotomæ
; segmenta lineam vix la ta , apice attenuato obtusa. Stratum
intermedium duplici aut quadruplici serie cellularum reotangularium cons
titu itu r, q uæ , eodem plano in statu juvenili desinentes, frondi trib u u n t
adspectum transverse rugulbsum. Celluiæ superficiales sunt 3 pio longiores
quam l a t e , intense c o lo ra te , seriebus longitudinalibus angustis d isp o site.
2. D. FASCiOL.A (R o th Cat. I. p. 1 4 6 ), fro n d e b a si cæ sp ito s a e s tu p
o s a s u b c o r ia c e a d e c om p o s ito - d ic h o tom a , s in u b u s p a te n tib u s ,
s egm e n tis lin e a rib u s m a rg in e in te g e r r im is sæ p e s p ira lite r to rtis >
te rm in a lib u s a cum in a tis , a re o lis c o n sp icu is n u llis , so ris lin e am
lo n g itu d in a lem m e d iæ fro n d is efficientibus.
Fucus fasciola. Roth. l. c. tab. 7. (ig. 1.
Dictyota fasciola. Lamour; Menegh. Alg. Ital. p. 216!
Zonaria fasciola. Ag. sp. Alg. I. p. 136. Syst. p. 267.
Ulva fasciola. Mart. fl. Bras. p. 23?
Dictyota cirrhosa. Suhr. Beitr. 1839. p. 67. Fig. 40?
Hab. in m a ri m e d ite r r a n e o a Græcia u sq u e ad Gades e t Tingin.
Cæspites 3—4 pollioares, basi proliflcantes, prolifîcationibus stupam
radicalem, e qua frondes plures s u rg u n t, efficientibus. Frondes lineam
vix la tæ , versus apices sæpe filiformes sensim e t p e r crebras dichotomias