ÍF
per vivere Meyeniis. AliivScopulos Floridæ et Mexici veram ilio -
rum patriam suspicati sunt. Quas inter vagas Auctorum opiniones
quænam verior difficile eruitur. Hoc tantum certum comperi, na- ,
tantia semper sterilia locis dictis obvenire et ni fallor eo modo
perennantia, ut pars inferior et vetusta, a superiore vegetiore, moritura
solvatur; fertilem vero plantam, semper adfixam et forma
aliquantulum mutatam, e rupibus vadorum in vicinia ïe r ræ Novæ
obvenientium, sæpenumero collectam vidi. (Cfr. de mari Sargassorum
Humb. Ansicht. p. 71; Alart. FL Bras. p. Meyen Be ise ;
Miquel in Bull, des Sc. Phys. e t d ’Hist. -Nat. en N e e rl. 1839.
p. 198. J. Agardh in Forhandlinger v ed de Skandinav iske N a -
tu rfo rsk e re s Andet Mode i Kjôbenhavn 1840 p. 334.).
Genus vastissimum et maximopere naturale in sectiones diffl-
cillirae subdividitur. Tribus potius naturales quam certo charactere
circumscriptas condere tentavi. Quantum in hoc profecerim, dijudicent
candidi et liujns rei periti.
In summa characterum varietate et inconstantia ii præcipue
constantes et summi valoris mibi visi sunt, quos in diverso evolutionis
modo foliorum et eorum a caule egressu offerunt species diversæ.
In nonnullis nimirum est frons tota complanata et aspectum
folii decomposito-pinnatifidi offerens. Rami et folia eodem piano
cum caule extensa. Folia verticalia phyllodiis constituuntur. Lamina
phyllodii cum margine caulis alati continua. Species hujus section
is, quem Pterophycum adpellavi, sunt inter Sargassa infimæ, Sei-
rococciim præcipue tangentes , a cæteris vero nullo pacto divellendæ.
Apud Kützingium nonnullæ species genus proprium efficiunt,
una inter Ualocbloas ipsius enumeratur.
In secunda sectione (Arthrophyco) species comprehendo, quarum
rami sensim retrofracti evadunt, a caule plano ancipite aut
trialato egredientes. Phyllodiorum lamina verticalis, torsione sensim
horizontalis fit. Peculiaris evolutionis modus specierum hujus
sectionis difficile explicatur. Comparata turn tota specierum se r ie ,
quæ diversis perfectionis gradibus hunc evolutionis modum osten-
d u n t, tum formis ejusdem speciei diversa ætate examinatis, sequenti
modo evolutionem frondis 'explicare conatus sum. E caule
plano, aut sæpissime ob costam prominentem ancipite, phyllodia et
rami distichi egrediuntur et quidem initio ab ipsis marginibus caulis.
Phyllodiorum autem lamina verticalis et rami, cum caule paralleli,
directionem mox ita mutant, u t, torsione juxta basin facta,
lamina phyllodii horizontalis fìat et ramus cauli contrarius extendatur.
Petiolus pliyllodii (et basis rami), margine acuto caulis latior, ob
torsionem necessarie a margine caulis in latus planiim detorquitiir,
e t, dum latitudine cuìii increscente folio ramoque augetur, sensim
a margine acuto usque ad costam caulis extenditur. Folium rainus-
que proximus eodem m od o , sed opposite caulis la te r e , a margine
ad costam bases extendunt. Quia latitudine increscunt bases fo lio -
rum , in caulem decurrentes, angui! in caule magis magisque prominent,
et latera quatuor, marginibus primariis ambis -atque costa
utrinque in latere plano prominula definita, formantur. Sed quia folia
4 , ángulos formantia, in caule elongato distant, caulis tamen sæpissime
triqueter cernitur, lateribus planis pro quoque novo folio directione
alternantibus. A torsione supra descripta rami foliique
pendet quoque alia directionis mutiitio. Ramus, initio directione
caulis flabellatim expansus, ut in direqiionem cauli contrariam flabellatim
expanditur, ab erectiuscula et patenti in borizontalem et
demum retrofractam gradatim abit. Quo adultiores et inferiores
rami, quo magis latitudine extensæ et forsan ita quo debiliores bases.
ramorum, eo magis rami retrofracti apparent. — Hi quidem
characteres sunt in diversis speciebus magis miniisve evidentes. In
iis , quarum phyllodia petiolive angusti ramique abbreviati, character
ramorum minus perspicuus. Vesiculæ sunt plerumque folio aut
mucrone terminate, rarius muticæ — Species liujus sectionis innu-
meris vinculis Pteropliycos cum Eusargassis connectunt. Caule plano
instructæ, quæ in hac sectione ordinem ducunt, ad Pterocaulon
arcte accedimi; Holophyllæ, altera hujus sectionis tribus, ad Glan-
dularias tendunt; Heteropliyllæ cum aliis tribubus multifariam con -
nectuntur. Hæ insuper aliqiiaiu habitus similitudinem cum Cysto-
plioris prodiuit et a Systematicis partim inter Sargassa , partim inter
Cystoseiras recepte fuerunt. Apud Kützingium species Japonicæ plurimæ
(Holopliyllæ) genus proprium Ilalocliloæ constituunt; australasic
is, quarum tamen paucissimas enumerat, inter Sargassa receptis.
Tertiam sectionem Sargassa proprie sic dicta constituunt. Caules
plerumque filiformes, rami adscendentes, folia a caule discreta,
lamina borizontali, et vesiculæ muticæ aut rarius apiculatæ, characteres
offerunt distinctivos facile obvios. Organis omnibus discretis
supremum inter Fucoideas locum sibi vindicare videntur. Cum
anterioribus autem multiplici affinitate junctæ et nullo pacto ab iisdem
separandæ. Inter alia genera Turbinariam potissimum tangunt.
His itaque sectionibus principalibus constitutis, tribus minores
construendi restât difficilliraum opus. Tribus in prima sectione uni-
18