n u d i, superiores versus apicem sensim longiores, basi nudi apice ramulis
obsiti. Fila elongata hyalina Simplicia aut diohotoma ex apice ramuli
cujusvis. Articuli fili primarii diametro semibreviores, ramorum æquales
aut paulo longiores, in filis hyalinis valde elongati.
Ramos quadrifarios dioit Harvey; mihi undique egredientes a p p a ru -
erunt. ,
2. M. riLiFORMis CGriff. tn sc r .J , fronde filiformi, filo primario, intervallis
irregularibus, ramis papillæformibus nodose obsito.
M. fliiformis. IJarv. Man. p. 44!
Exs. Wgatl. Danm. n. 304!
Hab. ad Chordam lomentariam et Asperococcum ecbinatiim
parasitica in mari Angliæ (D-.na Griffitlis!) et sinu Godano, (ip s e !)
Frondes unciales e t longiores sæpius fiexuosæ et plures in funiculum
c o n to rte . Filum primarium indivisum intervallis irregularibus quasi in
nodos inc ra ssa tum, qui accuratius inspect! ramis minutis papillæformibus
densissimis constituti apparent. Fila hyalina diohotoma apices ramorum
ornant. Articuli fili primarii diametro breviores.
M. clavæformi major et gracilior, ramis brevioribus e t in te rru p tis,
superioribus longitudine non increscentibus.
III. E c t o c a r p u s L yn g l. Hydr. Ban. p . 130 (excl. spec.);
Ag. Syst. p. X X X et Sp. Alg. Vol. II. p. 35; Endl. Gen.
Plant. Suppl. III. p . 21 ; Macrocarpus Bonnemais.; Ectocarpus
Pylaiella et Lyngbyella B o r y ; Ectocarpus et Triclioptefis/fwtefw.s)'
PAycof; - Ceramii et Confervæ sp. Auc to r. anteced.
Frons fliiformis, undique ramosa aut rarissime distiche pinnata, apice
plerumque filo hyalino terminata, articulata, monosiphonia.
Fructus duplex (?) 1;o Sporæ (? aut sporidia) intra perisporium
liyalinum sphæricum aut ovatum ad ramos sessile contentæ;
2. S p o rid ia modu prædita. . . Propagula {I) siliquæformia
aut obovoidea, ad ramos sessilia aut pedunculata, in a r ticulés
brevissimos divisa, substantia grumosa farcta.
Frons utriculis constituitur simplicibus, unica serie superimpositis,
endodiromate fusCescente fasciatis, supremis rami cujusvis
plerumque hyalinis. In inferioribus speciebus frons panim ramosa
ad alias Algas serpit et radiculis demissis adhæret; in superioribus
frons ramosissima evadit, aut dichotoma h. e. ramis alternis ornata,
aut ramis oppositis decomposita, nunc decussatis, nunc distichis;
in supremis speciebus contorquntur rami filorum in frondem compositam
spongiosam, suo ordine sæpe ramosissimam.
Fructus parum intellecti. Præcipue in speciebus, ramis oppositis
donatis, adsunt capsulæ (ita dictæ) sphæricæ aut ellipsoideo-
ovatæ, substantiam fuscam indivisam intra perisporium leventes.
Utrum sporam singulam, an sporidia numerosa foveant,parum liquet.
In aliis speciebus adsunt organa, ab auctoribus quoque capsulæ
dicta, a nobis propagulis Spbacelariæ analoga existimata, eodemque
nomine appellata, plerumque elongato-siliquæformia ramum incrassatum
mentientia, intra articules brevissimos substantia grumosa, in
nodos plures collecta, farcta. Sporidia in bis contineri et denique
motil prædita ex iisdem egredi suspicor; aut forsan aliquando integra
delabuntur propagula, plantam in modum Spbacelariæ pro-
pagantia. Propagula et sporæ in diversis individuis semper obveniunt;
incertum immo, utrum in eadem specie utraque adsint, an
potius unum alteriiis organi succedaneum habendum sit.
Sporidia motu prædita e pluribus speciebus Ectocarpi emissa
vidi ; ex qua vero parte frondis erupta erant, sive e propagulis, sive
ex articulis ipsius frondis, detegere non potui. Erupta sporidia
quoque describit Thuret (Aun. Sc. Nat. 3 Ser. IH. p. 274.)
Gemís bene limitatum, licet extrañéis nonnullis, aquarum dul-
cium in co lis, a quibusdam Auctoribus infelici manu fuerit adaiictum;
a nemine, quantum mihi constat, siibdivisum. Kützingius solus
(Bot. Zeit. 1847 p. 166) Ectocarpum Mertensii separavi!, nomine
Trichopteris genus novum, subdivisione longitudinali articulorum
inferiornm fundatum, huic constituons. , Hanc tamen speciem inter
Ectocarpos adhuc retinui, ipsa divisione mihi baud perspicua. Ect.
monocarpus, species mihi ignota, characteribus Elachistæ convenire
videtur.
Species plurimæ parasiticam vitam degunt; plurimæ in oceano
atlantico et mediterraneo ad littora Europæa obveniunt, paucæ ad
alias oras oceani atlantici hucusque lectæ fuerunt; duæ ex Oceano
pacifico cognitæ sunt.
Diagnosis specierum magnis difficultatibus laborat. Cliíiracteres
a colore cæspitis, a longitudine articulorum etc. olim petites minus
v alere, mihi habeo persuasum. In nonnullis speciebus, ex ipso crescendi
modo pendit filorum in funículos contortio; in aliis specimina
undis diu circumjactata consimilem filorum dispositionem m en-
tiuntur; immo aliquando Diatomacearum immensa caterva congluti-
nantur fila , faciem ita frondis compositæ offerentia. Falluntur quoq
ue, me judice, qui credunt, characteres specierum e conforma-
tione endochromatis et e præsentia aut detectu filorum terminalium