X-IÍ. TjIEBMANNIA j . Ag. Alg. Medit. p . 34. Endl. Gener.
Suppl. III. p . 23. Mesogloiæ sp. Menegh. Alg. lia i, e t K ü tz
Phycol.
Frons cylindracea ramosa filamentosa solidescens, fllis periphericis
radiantibus vestita. Axis constitutus cellulis oblongis approximatis
in iilà elongata coordinatis; fllis versus centrum angustio-
ribus, Ibique in stratum peculiare densum collectis. Fila peripherica
e cellulis extremis brevioribus egredientia, muco involuta
, moniliformiter articulata furcata. Sporæ obovoideæ in
axilla filorum radiantium sitæ, perisporio hyalino cinctæ. Propagula
ad apicem filorum radiantium lancoidea, intra perisporium
hyalinum inflatum obpyriforme singula bina aut quaterna
sessilia, subarticulato-constrieta, longitudinaliterque divisa.
[K ü tz. Phycol. tab. 27. 1. fig. 2. Menegh. Alg. lia i,
lab. V. f. 2).
Axis frondis constituitur cellulis cylindraceo-oblongis, brevioribus
quo magis superficiel approximatis, interioribus diametro 4— 6 -
plo longioribus. Coordinantur cellulæ in fila longitudinalia invicem
approximata et sese tangentia. E cellulis brevioribus decurrunt
versus centrum fila elongata multo tenuiora, quæ ibidem in stratum
fere proprium colliguntur. Morpbosi filorum moniliformium
e t , ni fallor, ex articulo supremo, cæteris majori, propagula formantur.
Materia granulosa interna in corpus lancoideum coalescit,
denique ter quaterque articulato-constrictum, inferioribus partibus
insuper cruciatim divisis. Perisporium laxissime propagu-
lum includit, hoc duplo latius est, fere obpyriforme et hyalinum,
denique ruptum laciniæ dilacerate ad instar basin propaguli cingit.
Propagula singula, bina aut sæpe quaterna intra singulum perisporium
observantur; nonnulla apice bifida, quasi divisionem futuram
indicantia. Sporæ in diversis individuis (semper a propagulis discre
te mihi apparuerunt, sed, Meneghinio Auctore quoque in eodem
individuo conjunctæ obveniunt) Aæpe angustioribus evolute.
Genus a nobis-olim conditum et nostro judicio distinctissimum,
sed nullo plane favore ab auctoribus receptum. Kützingius speciem
typicam generis a Mesogloia vermiculari non differre asseruit; Decaisne
propagula ut statum quondam monstrosum sporarum Mesogloiæ,
conjiinctione pliirlum ortum, déclarât Meneghini Liebmanniam
nostram et M. vermicularem specie diversas existimat,
utramque in genere Mesogloiæ retinens; nomine autem Liebmanniæ
novum genus proponens. Equidom dubia de natura propagulorum
primus ipse m o v i, prædicans eadem esse a sporis eodem modo
diversa ac analoga organa in tribu Dictyotearum invicem discrepant.
Sed quia rem dubiis vexatam diximus, sequentes Algologi contra-
riam sententiam edere posse crediderunt, genus novum ita facili nego-
fio abolientes. Mirum tamen eos , qui idjintitatem specificam con-
tendunt, non earn ob causam hæsitasse quod inter innumera specimina
e maribus borealibus lecta nullum umquam propagulis oiui-
stura observatiim fuerit, dum in pianta mediterranea propagula fere
semper adsint; mirum eo s, qui propagula sporarum statum monstrosum
esse arguunt, non meminisse sporas esse semper ad basili
filorum moniliformium sitas, propagula contra semper esse in iisdem
terminalia; mirum e o s , qui identitatem genericam urgent
non agnovisse frondis structuram quoque esse diversam, nec
considerasse Zonariam et Cutleriam, quas distingunt, eodem piane
modo in fructu differre ac Mesogloiam et Liebmanniam. De diversitate
itaque horum generum nulla nobis quæstio ambigua, de limi-
tatione Liebmanniæ quædam hæsitatio. Mesogloiam mediterraneam,
quam tantum sterilem v id i, ad Liebmanniam transferendam esse
fructus a Meneghinio detecti svadere videntur.
L. Leveiilei ./. Ag. Alg. Med. p . 3?>-, Mesogloia L e v e ille i Menegh.
Alg. Ital. p . 2 8 3 , tab. V. 2. M. v e rm icu la ris K ü tz Phycol.
quoad fig. 2 tab. 27. I (m a le ). M. mediterranea ? Afoni.? Atyer
p . 38.
Hab. in mari mediterraneo et Adriatico, in Zostera parasitica;
in mari mexicano ad V. Cruz (Liebman!)
Habitus fere omnino Mesogloiæ. v e rm icu la ris , a t, substantia multo firmiori,
in statu exsiocato minus collabitur e t facilius pristinam formam
madefacta ré cupérât. Fila peripherica aliquando in c u r v a , extrorsum ramulis
paucis ornata.
T r ib u s II. CHORDARIEÆ, filis perifericis radiantibus de-
mtim evolutis, in statum subcontiiiuum coalescentibus.
X I II. R a l f s i a Berk, in Engl. Bot. Suppl. tab. 2866. Harv.
Phycol. B rit. tab. 98. Cruoriæ sp. Aresch. Zonariæ sp. Ag.
e t Aùct,