ramosa solvendis, aut liis conglutinatis pulvinar cellulosum efficien-
tibus. Superior pars filamentosa, lilis constituitur simplicibus aut
ima basi, quo ab inferiore strato egrediuntur, ramulis paucis bre-
vioribus subdissimilibus in fila longiora demum excrescendis (?)
ornatis, endocliromate fuscescente coloratis.
Natura fructus ignota. Sporæ sint aut sporidia , in omnibus fere
speciebus detecta sunt organa, ad stratum inferius sæpissime sessilia,
in El. velutina breviter pedicellata, in El. scutulata ad fila inferiora
lateralia. In plurlmis speciebus sunt obovoidea, in El. velutina magis
•sphærica, in El. scutulata elongato-ovalia.
Genus formarum et specierum eximia convenientia satis ut
videtur naturale, sed non ideo suis dubiis carens. Gel. Crouan et
Decaisne observationibus suis ducti, El. scutulatæ jus propriæ speciei
denegarunt, perbibentos fila esse interna, peciiliariter evoluta,
Fncoriim, in qnibus crescit. Attulit contra hoc Monographus generis
, se potuisse plantam parasiticam a strato corticali Fuci lorei rem
o v e r e , utraque tarnen incolumi. Mibi quidem controversam rem
examinanti, hoc apparuit: Corlicale stratum Fuci lorei evidentissi-
mum, crassum, Iiiteo-ferrugineiim, iis adest locis in quibus E.
scutulata evoluta est. Hoc stratum facile removeatur, immo v e -
tustum demum delabi crediderim, novis nimirum plantulis, quas
evidentissimas vidi infra illud evolutis, a tubérculo in ipsa substantia
frondis Fuci lorei sito , radiantibus. Aut itaque ad Elachistam
pertinet crassum illud stratum, quod omnino denegare non au-
deam, aut infra stratum corticale Himanthaliæ evolvitur parasitica
plantula. Si hoc obtineat, videtur verisimilius El. scutulatam interi-
orum filorum Himanthaliæ esse peciiliarem quandam evolutionem,
quod quidem El. velutina quoque svadere videtur. In hac nempe,
fila immediatam continuationem interiorum cellularum Himanthaliæ
efûcere, observare credidi. Quod attulit Areschougius, nonnullas
species Elachistæ in diversissimis plantis obvenire, videlicet E. stellarem
in Polysiphoniis et Dicbloria, opinionem Algologorum Galliæ
refutare non valet. Si enim Fucorum quorundam peculiares sint
evolutionis plantulæ illæ controversa», eadem propagationis quadam
functione fun g i, vix dubium videtur. Sin ita , aut in ipsa planta
m atri, aut ab hac solutas in diversissimis plantis delapsas, evolvi
posse, patet. Nec aliis naturæ legibus omnino forsan abhorret,
plantas hoc modo evolutas alios metamorphosis gradus percurrere,
quam quæ vera organa fructiíicationis offerunt; quin inferiore qiio-
dam grada forsan persistant novæ plantulæ et formam in hoc adeptam
faventibus conditionibus mirifice evolvant, ut exempla Proto-
nematum multorum non dubie docent. Sed rem controversam adhuc
in medio linquere cogimur.
Species hic enume rate, an ad genus omnes pertineant, non
omnino certum mihi videtur. El. Rivulariæ cum Corynephoræ speciebus
comparanda. Conf. stelliilatam Harv. ab Areschougio et
a D;na Griffiths ad Elachistam relatam, ad Myrionema transferen-
dam censeo; generibus bis analogis et diverses series inchoan-
tibiis vix nisi filis liberis aut muco involutis distinguendis. In
duo genera species Elachiste divisit Kützing, quæ quibus differunt
non video.
Gel. Meneghini (Pa rt. Giorn. Bot. / . p . 291) pro diversitate strati
basalis genera duo condidit, quorum;
E l a c h i s t a hypothallo formato filis
a rticulalis invicem stipatis repetite
et irrgulariter diohotomis varia altitudine
in fascicules solutis. . . .
Species El. fucicola.
scutulata
Myr. pulvinata Kütz.
A re sc h o u g ia hypotallo formato
fllis subtilibus inextrioandis, e quibus
fila grossa oonfervoidea b asi angustissima
lateraliter ramosa, ramis
brevibus repetite diohotomis, in fa -
sciculos solutis. . . .
Species Ar. stellaris Aresch.
cu rta Aresch.
breviartioulata Suhr.
Walrothii Méngh.
1. El. stellaris CAresch. Alg. Scand. Exs. III. n 7 1 ) , cæsplte subspbærico
filis laxis e strato basali subsimplici stellulatim radiantibus
utrinque attenuatis constituto, articulis basalibus dia-
metrum æquantibus, superioribus eodem 2— 4-plo longioribus.
El. stellaris. Aresch. Pug. I. p. 2331!
Hab. ad Polysipbonias et Dichloriam parasitica in sinu Godano.
(Areschoug!)
Cæspes oliv a c eu s, lìneam au t sesquilineam diametro æquans. Stratum
basale exiguum cellulis rotundatis subsimplici (?) serie dispositis construo-
tum. Fila ex hoc rad ian tia , basi a ttenuata e t versus apicem aliquantulum
c rassitie d e cresc en tia, brevioribus basi intermixta sporisque pyriformibus.
2. El. Attenuata (Harv. Phycol. B ritt, PI. XXVIII. A.J, cæspite minutissimo
hemisphærico, fllis constituto densis a strato basali
subsimplici stellulatim radiantibus, utrinque et basi eximie
attenuatis articulis basalibus diametro duplo longioribus, m e -
diis eodem sesquibrevioribus.