siculæ bis bneam longæ, juveniles et terminales subclavatæ, adultæ ellip-
so.deæ et utrmque æque attenuatæ. Tota planta papillis scabra.
Hormosira nodularia (Sonder in Alg. Preiss. p. 158) ex desoriptione
data V.X hujus loc. v.detur, "fronde filiformi flaccida pin n a ta , pinnis dis ti-
ch.s simphc.bus ramosisve, vesiculis innatis ovato-oblongis nudis aoulea-
tis v e , coüceptaculis tuberculiformibus.”
Species inquirendoe.
5. II. GRACius CM lz . Bot. Z e it. 1847. p. 5 3 ) , subdichotoma, gracilis;
carpomatibiis concatenatis obovato-lanceolatis , basi sensim
111 petiolum attenuatis, minoribus.
Hab. ad Novam Hollandiam (Hb. Binder).
6. H. OBCONICA (K ü tz. Bot. Z e it. 1847. p. 5 3 ) , pluries dichotoma
parva; carpomatibus utrinque truncatis, obconicis cylindricisve
distantibus. ’
Ilab. ad novam Hollandiam (Hb. Binder).
c u m Ï % T ® ' " ' præcedentibus diversæ? Illa cum H. Labillardieri, hæc
cum H. Sieberi comparanda videtur.
LV. PücoD.™ J. , ■
eu s, Physocaulon et Fucus (partim) Kütz. Phycol. Cymaduse
Pe vetia et Ozotliallia Decaisne et Thuret Ann. Sc. nat. 1845.’
111. p . 12—^13.
Frons, evolutione dichotoma, fastigiata aut subpinnata, cylindracea
aut compressa plana, ecostata, vesiculis et receptaculis discretis,
foins nullis. in media fronde in fla te , fortuitæ
et sæpe deficientes. Re cep ta cu la a frondis quadam parte terminali
transmutato orta, terminalia aut lateralia, forma definita,
maturitate abrupta. Scaphidia in receptaculis infra superficiem
excavata sphærica, cum ostiolo superficiali per canalem
communicantia, hermaphrodita aut polygama. Sporæ strato
mucilaginoso cinctæ, intra perisporium hyalinum ellipsoideum
parietale nidulantes. Antheridia fascioulata aut racemosa, obovoidea.
P aranemata sporas cingentia parietalia simplicia articúlala.
^
Frons cylindracea, compressa, plana aut canaliciilata, ramifica
ione dichotoma, fastigiata aut, segmentis alternis brevioribus,
plus minus evidenter pinnata, tota initio homogenea, demum partes
in organa propria subdefinita transmntans. Vesiculæ in multis
nondum observatæ, in aliis raræ, in nonnullis nunc numerosæ,
nunc nullæ, semper fortuite et nullo certo loco provenientes , nisi
quod in media fronde inflantur, adproximatæ aut distantiores. Re-
ceptaciila a parte quadam frondis præexistente formata, in ramo
terminali aut ramulo laterali semper terminalia, a fronde sterili
plus minus distincta, leviter tantum incrassata aut turgida, maturi-
tate a fronde soluta undisque circumjecta, numerosam prolem dis-
persura.
Structura frondis interior homogenea, in axi vix densior, nec
in costam condensata. Cellulæ vero interiores mine densiores et
magis parenchymaticæ, mine laxiores undique anastomosantes, versus
peripheriam densiores.
Scaphidia in nonnullis speciebus semper hermaphrodita observata
fuerunt, de aliis mire dissentiunt auctores, ita ut eandem speciem
alii monoicam, alii dioicam, alii hermaphroditam aut polyga-
mam viderunt.
Genus vix nisi deficiente costa a Fuco diversum, et parallelam
huic seriem formarum percurrens, eodem jure distinguendum videtur,
quo cætera Fucacearum genera sensim a Fuco separata fuerunt.
Diversitatem quandam ade sse , et genus Fuci, quale a Greville
limitatum, ulterius subdividendiim e s se , plurimi recentiores agnoscere
videntur. Sed de principio, quo niteretur hæc divisio, magnopere
dissentiunt. Kützing, missa structura frondis, ob receptacula lateralia
Fucum nodosum a Fuco vesiculoso et affinibus sejiinxit. Quam
parvi vero momenti sit iste character, turn F. ceranoides et F. v e -
siciilosiis, tum F. tiiberculati status diversi satis monstrant. Inter
Physocaulon (F. nodosum) et Pycnophycum frondem planam aut teretiusculam
et Antheridia racemosa aut fascicutata ut characteres
distinctives invenio. His vero characteribus vix insisterem, quum
F. Mackuii frondem parum comprossam et fere teretiusculam sæpe
offerat. Antheridia vero Fuci constricti, qui a F. nodoso nullo
pacto separator, cum F. tuberculato dispositione conveniunt. Decaisne
et Thuret genus Fuci ad species costatas bene restrinxerunt.
Reliqiias autem species, pro diversitate scaphidiorum, in diversa tria
genera solvunt. Nec autem characteres exinde petitos Iiodio suffi-
cere , observationes parum congruentes diversorum Algologorum facile
probant. Scaphidia, quæ illi hermaphrodita viderunt (F. tuberculatus)
Harvey monoica, ipse nunc hermaphrodita, nunc dioica
observavi. Scaphidia, quæ illi dioica aut monoica (? . nodosus) d e -
; .t i
■ 4