
inferioribus) 3-5-fidis, cuneatis, pubescentia, pube brevi griseâ subtùs densiore; in-
feriora longé, superiora breviùs petiolata; suprema subsessilia, minora : petioli basi
paululùm dilatati, puberuli. F lo r e s terminales, solitarii, longé pedunculati, intensè
coerulei. Pedunculi teretes , puberuli, primum apice inflexi, demum erecti, ad medium
vel supra medium donati bracteis 2-3 alternis, distantibus, linearibus, acutis, 2-3-1.
longis, puberulis. C a ly x pubescens : calcar flore paulò longius, rariùs ipsum longitudine
æquans, rectum vel subrectum, acutum : segmenta calycina ovata, 6-8 1. longa , superius
acutum, inferiora obtusiuscula. P e ta la segmentis calycinis triente breviora, libera, integerrima;
2 superiora in appendices intra calcar contentas ipsique longitudine æqualés
producta, erecta, glabra; 2 inferiora longè unguiculata, limbo ovato, ad basim piloso.
Stamina petalis dimidio ¿remora, glabra : filamenta basi dilatata : antheræ ellipsoideæ,
à lateré déhiscentes. Ovaria 5, staminibus paulò breviora, oblonga, pilota, multiovulata,
attenuata in stylum brevem, apice truncatum , glabrum. Fructus non suppetiit.
Ad jugum montis Houkio (vulgo Houkio-ghduti') ad fines Tartarioe sinensis et provin-
ciæ Kanaor (alt. circiter 5ooom). Floret Augusto.
Observation. Dans quelques fleurs, l’une des folioles calicinales latérales se prolonge en un petit
éperon trèsrcourt : ce cas est assez rare. Celte espèce paraît avoir des rapports avec le D.pauciflorum
de M. Don ( Prodr. f i. Nep. p. 196), mais .elle en est suffisamment distincte par ses feuilles pu-
bescentes, par ses éperons au moins aussi longs que les lobes du calice, et par ses pétales supérieurs
entiers. Elle,a des rapports beaucoup plus intimes avec le D. grandifiorum L. Je l’en crois suffisamment
distincte par ses feuilles plus velues, par ses fleurs beaucoup plus petites et velues , par
ses lobes du calice plus pointus, très-entiers et non sinués, par ses ovaires au nombre de cinq.
Explicat. Tab. 6.
1. Flos, calyce ablato, auctus. 3. Ovaria.
2. Stamen à facie et à dorso, 4- Ovarium longitudinaliter resectum.
DELPHINIUM JACQUEMONTIANUM+. Tab. 7.
D. caule puberulo; foliis inferioribus cordato-subrotundis, 3-5-lobatis, lobis
insequaliter inciso-dentatis, superioribus ovatis cuneatisve 3-lobatis; floribus
maximis, longè pedunculatis; calcari brevi, obtuso; calycinis lobis ovatis,
acutis; petalis superioribus obtusis, brevissimè emarginatis, subglabris ; ìnfe-
rioribus bifidis barbatis ; ovariis 7 , glabriusculis.
P ian ta pedalis, moschata. Radix perenni?. Caulis erectus, puberulus. F o lia inferiora
basi cordata, subrotunda, diametro a-3-poll. , ad. medium vel supra medium (rarissime
infra medium) 3-5-lóba, lobis insequaliter grosse inciso-dentatis, dentibus acutiuscuhs;
petioli a-4-poll. longi, basi dilatati, vaginantes; folia superiora gradafun breviora,
subsessilia, ,3-5-loba, ovata vel cuneata; omnia pube brevissima rarà dispersa, demìim
subglabrata. F lo re s in axillis foliorum superiorum longè pedunculati , violacei : pedtìn-
culi puberuli, supra medium bracteis 2-3 oblongis alternis instructi, bractese duo superiores
sæpè fiori approximatæ. Ca lyx laxè pubescenti-lanatus : calcar breve, 4-6 1- lon-
gum, obtusum : segmenta calycina ovata, acuta, i poli, longa, nervosa, in planta siccà
membranacea. P e ta la calyce triente breviora, lib era, nigra; superiora oblonga, apice
rotunda, sinuata, brevissimè emarginata, pilis brevibùs rarissimis donata; inferiora
longè unguiculata, limbo ovato profundè bifido, extùs pilis longiusculis lutescentibus
donata. Stamina petalis triente breviora, glabra : antheræ ellipsoideæ, à latere déhiscentes:
filamenta valdè dilatata, complanata. Ovaria 7 , staminibus triente breviora,
oblonga, latere interiore pilòsiuscula, extùs g lab ra , multiovulata, attenuata in stylum
brevem, glabrum. Stigma ad apicem styli sublaterale. Fructus non suppetiit.
Frequens in saxosis ad jugum montis Kioubrong in Tatarià sinensi (alt. circiter 5ooom).
Floret Augusto.
Observation. Cette espèce serait-elle la même que le D. brunonìanum de M. Royle ? Dans notre
plante, les pétales ne sont pas laineux sur toute leur surface, les supérieurs sont presque glabres,
les inférieurs sont velus d’un seul côté. Du reste, la figure que je donne de cette belle, espèce
permettra aux botanistes anglais, qui sont à même de consulter la collection de M. Royle, d’é-
claircir ce point de synonymie.
Explicat. Tab. 7.
1. Flos auctus, calyce resecto, ut petalorum 3. Ovaria.
situs eorumque forma pateant. 4- Ovarii sectio verticali».
’ 2. Stamen.
EPIMEDIUM elatum + . Tab. 8.
E. foliolis dentatis, ciliatis, glabratis; petalisovato-lanceolatis, acutis, patulis
velreflexis; filamentis ovario ovato aequalibus, fìliformibus.
Epimedium elatum. Decaisne. Ann. se. nat., dee. 1834 (undè descriptio
sequens excerpta).
Caulis 2-3-pedalis, foliosus, erectus, sulcatus, glaberrimus, viridis. Folla, caulina inferiora
triternata, breviter petiolata : petioli communes |-i -poli* lo n g i, teretes, basi ing
ra s sa ti; partiales graciles, 3 poli, lo n g i, terminalis longior ; petioluli poli. 3-1 circiter
lo n g i, glaberrimi. FoLioLA 1-2 poli, longa, 1-1 \ et ultrà la ta , cordato-ovata, suprema
Eequilatera, lobis rotundatis, rarissimè incumbentibus; làteralia obliqua; omnia irregula-
riter serrata, serraturis setà terminatis, basi 3- 5-nerv ia, reticulato-venosa, venis pri-
mariis obliqùis, ad limbum medium evanescentibus, infìmis plus minusve horizontalibus,
membranacea, suprà glaberrima, subtùs pallidiora, tenuissimè puberula. Racemus
terminalis ramosus : rami infimi axillares, semipedales, basi folio simplici cordato gra-
datìm g.d apicem minori suffulti, supremi n udi, omnes laxiflori graciles pedunculis par-
tialibus subfiliformibus, glanduloso-pilosis, basi bracteà minima membranacea adpressà
instructis. F lo re s paulò ac in E. alpino minores, lutescentes, pedicellati, pedicellis brac-
teolatis, apice incrassatis, post anthesim cernuis. C a ly x 4-partitus foliolis vix lin. longis ,
ovato-rotundis, subdeltoideis, 2 infìmis minoribus, margine membranaceis vel medio
IV. 2