
1. Flos valdè auctus, sepalis jam lapsis.
2. Anthera anticè visa.
3. Pistillum verticaliter sectum.
4. Fructus calyce infernè einctus, segmentis li-
nearibus omninò lapsis, supernè bifidus cor-
nigerus.
5. Fructus transversè sectus, a sarcocarpium
tenue coriaceum , b endocarpium osse.um,
c seminis integumentum, d perispermum y
e embrÿo.
6. Capsula matura dehiscens ostendens endocarpium
-bilamellatum.
n. Semen.
8. Semen longitudinaliter sectum, exhibens
perispermum embryonemque.
M A R L E A a f f i n i s . DNE. Tab. 8 3 .
M. foliis obliquis ovato-corcìatis longè acuminati» integris lobatisve, stami-
nibus linearibus erectis stylum villosum aequantibus, stigmate bilamellato.
Arbuscula frondosa ramis erectis. Rami cortice laevi cinerascente vestiti ; novelli her-
bacei, teretes , pilis brevibus inspersi. Folia alterna, exstipulata, 1-2 decim. longa,
obliqua, ovato-cordata, longè acuminata, integra v. 3-5 lobata, lobis integris v. repan-
dis, palmati-nervia,. nervis anastomosantibus subtùs prominentibus ad axillis pulvi-
nato-villosis, in pagina inferiori pallidiora, petiolata, petiolis semi-teretibus, 2-4 centim.
longis, infernè tumidis, glabris, hinc et indè verrucis parvis inspersis, supernè pilosiusculis.
Flores cymosi, cymis dichotomis paucifloris, petiolum saepiùs aequantibus, glabriusculis,
pedunculis (desiccatione?) angulatis, bracteolatis, bracteis lineari-subulatis, calycem duplo
superantibus, apice interditeti uncinatis. Calyx parvus, superus, teres, glabriusculus, limbo
cupuliformi, 6-dentato, dentibus brevibus, erectis. Petala 6, praefloratione valvatà, erecta,
post anthesin reflexa, crassiuscula, nervosa, glabra. Stamina tot quot petala, erecta,
istisque paulò breviora ; antherae apice truncatae v. subemarginatae, adnatae , biloculares,
loculis longitudinaliter dehiscentibus, valvulis post anthesin membranaceis, albidis, undu-
latis. Discus epigy.nus crassus, medio depressus, calycis limbum superans, glaber. Stylus
teres, à basi ad medium villosus, infernè tumidus, stamina vix superans, ima basi disco
epigyno circumdatus. Stigma bilamellatum, lamellis ovatis, obtusis, utrinquè glabris, erectis.
Ovarium biloculare, loculis ì-ovulatis, ovulis anatropis, funiculo brevi sub loculi apice
latereque interno pendulis, post anthesin saepè abortu i-loculare. Fructus (ex specim.
cachemiricis) istis Cerasi Padi magnitùdine similes, ovoidei, obsoletè costati .(desiccatione?)
limbo calycino discoque epigyno coronati, glaberrimi ; pedicelli apice incrassati
bracteolarumque vestigiis onusti, calyculum mentientes; pericarpium carnosum, laeve;
endocarpium osseum, compressum , lateraliter profundè sulcatum, subrugosum, apice
acutiusculum, quasi bilobum, infernè subtruncatum, biloculare, loculis haud raro abortu
imequalibus, i-spermis. Semina ovata, compressa, testa laevi submembranaceà; perispermum
carnosum. Embryo longitudine, latitudineque seminis ; cotyledonibus planis, subfolia-
ceis, subcordatis ; radiculà supera ovoideà.
Specimina fructifera ineunte Septembr. lecta in regionibus calidis Pechana et Thonna.
Observation. Cette espèce diffère du M. begonicefolia par ses étamines linéaires très-étroites, par
son style couvert'de longs poils blancs dressés, enfin par son stigmâte bilamellé à lamelles entières;
Caractères qui ne se trouvent mentionnés, ni dans la description de Roxburgh, ni dans
céllè qui accompagne la figure publiée par M. Lindley dans le Bot. Register, 1838, t. 61.
M. J. J. Bennett, dans ses savantes remarques publiées à la suite du Polyosma (Horsfield,
Pl. jav. rarior. ), a déjà discuté la valeur des caractères sur lesquels repose l’établissement de la
famille des Alangiacé.es qu’il considère comme à peine distincte de celle des Cornées ; opinion
également émise par M. Ad. de Jussieu, dans l’article Alangiées ( D’Orbig. Dict. univ. sc. nat. );
enfin , je suis arrivé de mon côté à de semblables résultats en étudiant les Alangium, Mastyxia,
Marlea et Diacicarpus. A mon sens, les Alangiées doivent faire partie des Cornées, dont elles ne
diffèrent par aucun caractère essentiel. Néanmoins, le genre Polyosma que l’on y réunit s’écarte
de ces dernières par son ovaire à placentation pariétale, multiovulé, et l’absence de disque épi-
gyne, si développé dans toutes les plantes de ce même groupe.
Ces deux caractères pourraient motiver la séparation des Polyosma des Cornées; car, en faisant
même valoir, pour infirmer cétte séparation, l’exemple du Leycestera qui, parmi les Caprifoliacées,
nous offre aussi un ovaire multiovulé dans une famille où le nombre des ovules est en général
fort limité, et la curieuse organisation des Abelia et Symphoricarpos., on peut facilement ramener
les modifications de structure des autres genres de la famille à celui très-régulier du Leycestera,
tandis qu’il n’en est pas de même pour le Polyosma à l’égard des Alangiées et des Cornées.
Le Diacicarpus Bl., rapporté par son auteur aux Styracées, doit être réuni aux Marlea, dont il
ne diffère en rien. Le D. tomentosus sera donc le M. tomentosa.
Explicat. Tab. 83.
1. Flos valdè auctus.
2. Stamen anticè visum.
3. Ovarium verticaliter sectum (abortu 1 -ovu-
latum) ut stylus villosus stigmaque bilamellatum
pateant.
4- Ovarii sectio transversalis exhibens locula
abortiva inæqualia.
5. Fructûs sectio verticalis, a sarcocarpio
ablato, b endocarpium, c seminis integumentum
, d perispermum.
6. Fructus sectio verticalis, a sarcocarpium,
b endocarpium crustaceum, c seminis abortivi
integumentum.
7. Endocarpium integrum sarcocarpio destitu-
tum, supernè bilobum, lobis loculis respon-
dentibus.
VIBURNUM f o e t e n s . D1"5. Tab. 84-
V. foliis oblongo-lanceolatis basi et apice attenuatis serratis glaberrimis,
floribus tubulosis albo-erubescentibus, staminibus inclusis inaequalibus, stylo
brevissimo, stigmate obsoletè trilobo, fructu compresso, endocarpio sulcato.
Viburnum foetidum, Jàcquem. Mss. (non Wall.).
Frutex 3-4 metr. v. infra, erectus, ramosus, foliis caducis, foetidissimus. Rami teretes, cortice
cinerascente, lenticellato, cicatriculaque foliorum lapsorum notato, subrugoso vestiti ;