
loculi basim funiculo brevi adscendentia , ovoidea, testâ lævi. Embryo turbinatus , radice
superà brevi, cotyledonibus crassiusculis rotundatis hinc planis, indè convexis.
Floret exeunte Augusto, passim in saxosis humidis sylvarum, suprà Pendjegram; alt.
2,600 metr.
Observation, Les Oreocharis, que j ’ai considérés seulement comme sous-genre, se composent,
à mon a v is , de sept ou huit espèces qui s o n t , en v comprenant celles que je viens de faire
-connaître en détail, les Lithospermum dahuriçum, F is ch ., stylosum, Fis ch ., paniculatum, F is ch .,
et Anchusa molkioides, Bentli. Ce sont des plantes vivaces qui habitent les régions élevées et
froides de l’Asie. Leurs fleurs sont disposées en grappe scorpioide dans le jeune âge ; leurs
corolles bleues présentent souvent à la base du tube ou à l’entrée de la gorge de très-petites
bosses semblables à celles des Myosotis. Le style est terminé par un stigmate globuleux-discoïde
non échancré. Les nuculës trigones et lisses offrent sur les angles un bourrelet assez épais;
enfin, les graines, insérées par un court funicule à la base de la lo g e , présentent, vers leur
sommet géométrique, une sorte.de bec formé par l’allongement de l’une des membranes correspondant
au micropyle.
Ces caractères, la plupart étrangers aux Lithospermum, me paraissent devoir faire diviser
ce dernier en plusieurs genres distincts, ainsi qu’on l’avait déjà proposé. Les Margarospermum
comprendraient, à mon sens, les Batschia, les Rytispermum ou Lith. officinale, latifolium, ar-
vense et apulumràonl les fleurs sont axillaires, solitaires et jaunâtres. Je désignerais par le nom de
Gymnoleima les Lith. graminifolium, oleifolium, rosmarinifolium et fruticulosum, dont la gorge de
la corolle n’offre aucun appendice, dont le stigmate est plus -ou moins échanoré, et réserverais
enfin le nom de Lithospermum a u purpureo-coeruleum qui, par la forme de sa corolle, ses divisions
parcourues ainsi que le tube par une sorte d’appendice v e lu , et la structure du stigmate, s’éloigne
des autres espèces du genre. Cette manière de voir, peu différente, comme on en peut ju ger,
de celle de M. Spenner (Gen. plant. Fl. germ. ), montre encore la nécessité de diviser et de
circonscrire plus*rigoureusement l’ancien genre Lithospermum.
Explicat. Tab: 126.
1. Flos valdè auctus. 4- I*ars superior styli.
2. Pars corollæ verticaiiter secta, ut formam 5. Nueulæ laciniis calyciniscircumdatæ, unicâ
staminum glandularumque pateat. anticâ resectâ, ut earum formam pateat.
3. Pistillum disco hypogyno cinctum.
ERITRICHIUM Jacquemontii. D"e. Tab. 127.
E. cespitosum, Foliis oblongo-spathulatis pilis adpressis sericeo-canis, race-
mis bracteatis, floribus rotatis azureis, calycinis laciniis oblongis obtusis,
nuculis margine profundé dentato ci ne ti s , dentibus uncinato-furcatis.
Myosotis fimbriata, Jacquem. Mss. Ejusd. corresp., lett. XLIII.
Herba perennis subcespitosa, è rhizomate perpendiculare foliis senioribus squamæ-
formibus detritis,, griseis v. fuscis, densè imbricatis onusto, ramos procumbentes emit-
tens. F o lia subrosulata, radicaba obovato-spathulata, in petiolum plus minusve longum
angustata, cent. 2 f , 3 longa , mill. 3 circi ter lata, obtusa v. rariùs obsoletè emarginata >
integerrima , suprà mediano nervo impresso supernè evanescente, sub tus prominente,
utrinque uti tota pianta pilis albis arctè adpressis sericeo^canescentia ; caulina gradatìm ad
apicem minora, in bracteas desinentia, ovaba v. elliptica, sessiba, erecta, inferné pli-
cata, caulem quasi amplectentia. Inflorescentia racemoso-scorpioidea ; racemi in caulis
apice simplices v. gemini,, rarissimè plures, aggregati, omnes centimetr. 1 circiter longi,
pauciflori, bracteati. F lo re s azurei, pedicellati, pedicellis mill. 2 circiter longis, teretibus
primo erectis, dein patulis v. secundis, pilis adpressis vestiti, bracteati, bracteis obovatis,
parvulis. C a ly x persistens cum pedicello continuus, 5-partitus, laciniis oblongis, obtusis,
integerrimis, erectis, anthesi peractà patulis, nervo medio vix conspicuo, introrsùm
glabris , extrorsùm pilis adpressis densè vestitis. C o ro lla hypogyna glabra, rotata, tubo
brevi calyci subæquab, limbi lobis rotundatis, patentibus, crassiusculis, fauceintrorsùm
fornicibus prominentibus papillosis, lobis antepositis auctà. Stamina 5, fauci inserta
et cum corollæ laciniis alternantia, fornicibus recondita ; filamenta glabra, erecta,
brevissima ; antheræ oblongæ, utrinque obtusæ , dorso affixæ, biloculares, introrsæ.
Sty lu s parvus-, simplex, teres, erectus, glaber, staminibus brevior, stigmate depresso
capitellato coronatus. Ovarium disco hypogyno cinctum, quadrilobum,lobis hemisphæricis,
margine crenulato prominulo post anthesim accrescente ornatis. Nuculæ 4 , primo de-
pressæ,, dein anticè convexiusculæ, pilis inspersæ, margine angusto irregulariter denticolato,
dentibus uncinato bi-v.-trifurcis, pergamaceo glabriusculo cinctæ, ángulo
postico glabriore, areolâ medianâ minutâ punctiformi, receptáculo inferné dilatato
acutè quadrigono affixæ. Semina ovoidea, anatropa , lævia. Embryo radiculâ brevi
cotyledonibus orbicularibus plano-convexis.
Junio, rara in mobilibus ancipitibus à Choupienne ad castra ; in sylvis altissimis et
inter rupes trans Kioubrong-Ghauti et Bekoeur; ait. 18,000 ped. angl.
Explicat.
1. Flos valdé auctus.
2. Pars corollae verticaliter secta, introrsüm
visa, exhibensglándulas basilares fornicemque.
3. Ovarium ealyce cinctum, laciniis duabus
ablatis.
Tab. 127.
4- Fructus nuculâ unicâ ablatâ ut gynobasium
pyramidalem pateat.
5. INucula posticè v isa, umbilico medio notata..
6. Ovulum.
ERITRICHIUM p r im u l o i d e s . Dne. Tab. 128.
E. cespitosum, foliis lanceolatis ápice glandulá induratis, inferné iu petio-
lum angustatis hispidulis, scapo brevi erecto inferné congestis, laciniis calycinis
corollae tubo dimidió brevioribus.