redit aiil der Wurzel, soiiderii etwas geneigt, iler verdeie
nacli vorn, der lünlerc iiadi liinten. Vor dem vordem Ba-
salliöckcr stellt nocli ein nm die lliilf'tc kleinerer. Eine feine
sclmrfe Leiste erhebt sich von der hintern Basis eines jeden
Keqcls yoni liitil Jiiiiteii iiiiil stcigl Iiis zur S]iitzc anf. Die
üacliere Aiissenseite iler Krinie ist nefaitet. Die Falten,
zicniüeli ilick iinil niire.'eliiinssig, steigen vom untersten Ramie
auf, crreielieil den Gilifel der Kegel oder Terscliwiiiileii und
neue setzen sicli ein. Une Ziilil Ijeläiift sicli nicht über
zehn am mittleren Kegel. Die Iiineiiseite der Krinie ist viill-
konimen glatt. Die Wurzel crscliciiit scharf ahgesctzt von
der Krone, hat ein seliwammiges Ansehen nml hieltet sieh
vnrzüglicli nnf der Iiiiiciiseitc ans. Dire niitcrc, leicht concave
Fläche gellt der Kroiieiiliasis ]iarallel. An der Ans-
seiiseite stellt die Wurzel gar nicht vor, daher der Zahn
schief am Kiefer liefestigt war.
*a
sunt unam hic, nee verticaiiter in radice |iiisiti snnt, sed
]irocIive, aiiteriiir ad iiiiteriorein marginem, jiosterinr ail
Iiosteriorcni. Ante iiiitcnoreiii eoiliim hasalom alter dimidio
minor ascendit. Cristn siilitills et acuta oritur in basi cii-
jnsqnc coni aiitcrioie et posteriore, atque coiiliiinatiir ad
apicem. Exlcriiiim plaiiiim latns coronae plicatiim est. Rugae
aliijiiantiini crassae et irregiilares ah inliiiiii iiiargiiie inci-
piniit, ant tangnnt apiccm coiiornin, ant evaiiesciiiit et novae
ojipareut. Nuiiioriis eariiiii iiiaximus coni ]iriiicipalis ilcccili
snnt. Interiiiiin coronae latns oiniiiiio laeve. Radix a corniia
distincte deliiiitnr, haliet spongiosaiii strnctnram et magis ad
liitcriiiiiii qnaiu ad cxtcriiiini latus cxteiulit. Inferius laliis]iaul-
Inm eoiicnviini basi coronali jiarallcinin est. In cxtcrno latere
radix non proiniiiet, itaqnc dens oblique iu maxilla aflixns erat,
H y b o d i i s v i c i n a l i s .
(H c f t V I . ) T a f . X X I X . F i g . 6 . n. T.
G i e b e l Fauna der Voiwelt. Fische. S . 310.
J i i c BcobacJitung Ag a ssiz’s an dem Kiefer des Hyho-
dns rcticulatiis ans deiii L ia s , dass die Hjhodoiitcnzäliiio
nach ihrer Stcllnng im Kiefer kaiiin formell von ciiiaiuler
verscliicilcn seien , veranlasst u ns, den in Fig. 6 . ahgchil-
detcii Zaliii nebst Fig. 7 . einer zweiten Species von Hjiio-
diis ztiznsclircihcii. Dieser Zahn hat einen kräftigen Haupt-
kegel. Die Nchciikegcl sind vorn nml hinten ahgoliroclien,
doch erkennt man noch, dass vorn deren zwei und hinten
einer vorlianilcn war, alle drei stark gcncigf. Der nichtigste
Uiitcrscliieil von den vorigen Zähnen liegt in den starken
Falten anf der Iniicii- mul Ansscnscito der K ege l. Die
Wurzel liat eine etwas stiirkcr concavc Unterseite.
A u f den Scliiofcrplattcii Figur 3 . nnd 7 . liegen Hant-
köriicr. Die grössteii dersclhcii liahcn eine Linie im Dnrcli-
inesser. Ihr Umfang ist elliptisch, bald länger, bald hrei-
te r , ihre Dicke immer sclir heträclitlich. Auf der iiiiteiii
S e ite , welche in der Haut vcrhorgcii war, sind sie stark
gewölbt lind gl.att, ahcr nicht glänzend, auf der olicrn
Seite erscheinen sic bald mehr lialil weniger convex nnd
gefaltet. Dio Falten sind glänzend und scliinr, der Länge
der Kein er folgend, Ihre Zahl wechselt von 1 bis 4 . Bei
den grosscrii Kölnern theilt zuweilen eine scielite Furche die
dicken Falten in zwei, im Allgciiiciiicn haben die niittlern
Fallen auch die grösste Läng e , aber ein liestiinintes Ver-
biiltniss zwischen der Länge und Kürze der Falten li.it
nicht Statt.
Agassiz kannte diese Körner nur von dem schon or-
wülinteii Hyliocliis reticiilatiis, und eine iiliorliächlichc Ve rgleichung
der voilicgonden mit dessen Abhildiiiig Rcchcrclics
S y b o d n s v i c i n a l i ^ .
(F a s e . V I . ) T a b . X X I X . F i g . 6 . ct 7 .
G i o l i c i Fauna der Vorwcit. Fische, p. 3 1 3 .
4 ^ i i o d A g a ssiz observavit in maxilla Hjhodontis rcHculati
in fimiiatioiio Liasiana reperta, dentes iiiijcis generis in oiiiiii-
biis maxilliiriiiii parfibns ferma v ix distingui p o sse , coiii-
iiiovct lies, nt denteili ligiira 6. ct 7 . propiiae Hjboclontis
spcciei attrihiiamns. Is cniiii hahct validiim coiinm piiiici-
palcin. Coni sccimdarü anteriores ct jiosteriorcs dcfracti
sunt, aftanieii adiiiic cnguosci jiotcst, in anteriore parte fnissc
dnos, in posteriore iiniiiii, oniiics valile iiidiiiatos. Maxime
hl dentes ab illis aiitea descrijitis ilitrenint rngis crassis interni
ct extcrni cononim lateris. Radix in inferiore latere
etinm inagis concava est.
In scliisto iigiirarnm 5 . ct 7 . incimliiiitiir grana cutis.
Maxima eoriiin diaiiictriiin iiniiis liiicae hnhciit. Circuitus
est cllijiticiis, in aliis longior , in „Iiis b r ev ie r , crassities
semper jierniagna. Infcrins latu s, quo in enti af/ixa craiit,
l'aldo convcxiiiii et la e v e , ncque vero sjileiuliiluiii, siipcriiis
ailtem plus miniisvc coiivcxllni ct plicatiiiii. Rugae sunt splcii-
diilac ct acutae , longitiiiUiiciii granoriiiii scqiicntcs, Nniiicnis
carlini vaviiit ah ana ad iiiiatiuir. Maioriim graiinriini rras-
sas riigas interdum sulcus iilanns dividil. Oiniiiiio iiicdiac
rugae snnt longissiiiiac, scd pro|iorlioiiciii coiistanteiii liingii-
rniii ct Iircviiiiii rngarilin non observes.
Agassiz haec grana cognovit in ilio tantum jam coniinciiioratoHylioiIoiiterolinilnto.
ct levis con ciiin eins
ligura 2 6 . t,il,Illae 24. vol. H i. |||,r i ejns Rcelierclies siir’ies
Sin- les poiss. foss. III. tab. 2 4 . fig. 2 6 . zeigt den anffallcu-
(Icn Unterschied. Aelmliclier als die liasiuischcn erscheinen
die nnsrigen denen der lebenden Gattungen Prionodon, L o-
xodon u. a ., aber deren Falten siud meist abgcniudct und
niedriger.
Das in Figur 8. abgcbildete Fragment eines Flossen-
stachcls ist acht Linien lang iiiid unten eine Linie breit.
An der Basis sieht man im ellijitisclicn QuerscJinitt den iii-
Jicrii Kanal deutlich. Die Compression des StacJicIs ist ziemlich
stark. Beide Ränder sind mit pltimpeii, nach untcu gerichteten
Zähnen b esetzt, welche nicht selir eng über einander
stellen. DieObcriläcIie bedecken unregelinässige, fcincLiuigs-
streifcii. E s ist mir iintor den bis jetzt bcscliriebencii Stacheln
aus dem Kohleiigebirgc keiner bekannt, der mit diesem
völlig iibcrcinstiinmte. Auch von denen der Hybodon-
tcn weicht er durch seine gezähnten Ränder ab. Dennocli
kann er vorläufig mit nnsern Kohlenartcii von Ilyboilus vereinigt
bleiben, da keine ändern Reste vorlicgcn, denen er
zngeschricben werden darf, nml da er mit Hybodns iiiimcr
noch die meiste Aehnliclikcit hat.
p o i s s . f o s s . m a g n a n i d i f r e r c n t ìa m p r a e b e t . S ì i n i l i o r a ( p ia m
h i s H a s ì ii i s a p p a r e n t n o s t r a v l v c n t i b i s g c n c r ib n .s l ’ r io n o d o n t ì ,
L o x o d o n t i e t c . , s c d c o r n in r n g a e p l c r n n u j i e s u n t r o t u n d a t a e
j e t ì iu m i l i o r c s .
Ichtliyodorulilhls fragmentum figurae 8. est octo lincas
tongiim, infra imam lineam latum. In basi transversim el-
! lijifice incisa caimlls intcriiiis bene adsjiicìtiir. Compressili
I aculei ali(|uantiiinmag«aes[. Uterquemargoíiisírucíusest cras- I s is , deorsnminclinatis dcntibus, (iul haud valde anguste alius
' aliiim seqmmtur. Superficlcm obteguiit irregulares, .subtilcs,
longac striae. Omnium adirne descrlptorum iclithyodornli-
' thnm in forinatioiie litliantliracuin repertorum nnlluin cognovi
I qui huic omnino similis est. Etiam ab Hybodoniibus diiTcrt
; marginibus denticiilalis. Aitameli iiiteiim cnm illis siipra de-
i scrlptis dcntibus Hy bodontis generis adjuiigitiir, (jiiia millac
! reliquiae exstant, (jiiibus attribueudiis sit, ct quia cum Hy-
bodoiitc praeterea maximam praebet similitndinem.
So unvollständig auch das in Figur 9 . abgebildctc
Zahnfragmeiit is t, so verdient dasselbe doch wegen seiner
auffallenden Acbnlichkcit mit den Zähnen der lebenden Prio-
nodontcn eine nähere Bcriicksiclitigimg. E s ist eine sclilank
kogeirönnigc K ron e, deren Innenseite etwas stärker convex
als die Aiissenseite ist. Die Spitze ist nicht scJiarf, denn
die beiden scharfen K anten , ivclchc vorn nnd liiiitcn von
der Basis aiifsteigcn, stiiinpfcn sicli merklicli ab. Beide
Kanten werden jederseits von einer seiebtcn Furche begleit
e t , wie bei den tertiären mul lebenden verwandten Formen,
lind erscheinen unter der Loupc dentlicli gekerbt. Die
Oberfläche ist ünsserst fein und unregelmässig längsgestreift.
: Quamquam fragmentum dcntis fignra 9. depictnm male
j conservatum e s t , tamen jiroptcr maximam simililudincm cum
I dentiljus viveiitiumPrioiiodontum accuratius est consldcrandiini.
I Est enim gracilis conoidea corona, cujus iutcrimm latus ma-
' gis coiivcxuin quam externum est. Apex non acutns, nam
' iitcrque acutorum margiiiuiii, qui ante ct pone a basi adscen-
j duiit, obtnsiis iit. Et hos margines laevis siilcus in utroqne
latere prnscqnitur, uli in tcrtiariis ct viveiitibus denliluis
I similibiis reperitili- et microscojio ereuulati cogiioscuiiiur.
Superficies subtilissimis ct irregularibus lougis striis obtecta est.
Am b ly p te r i i s m a c r o p te r u s Ag a s s . | A m b ly p te rn s m a c r o p te r n s Agas s .
(H e f t T I . ) T a f . X X I X . F i g . 1 0 . ii. 11.
A g a s s i z Recherches sur le s poiss. foss. I I . 3 1 . tab. 1.
iig. 4 — 7 . ; tab, 3 . lig. 1 — 4 .
G i e b e l Fauna der Vorwelt. Fische. S . 2 5 3 .
G o l d f u s s Bcitr. z . vorweltl. Fauna d. Stoinkolilcngeb.
S . 2 0 . Taf. 5. Fig. 1 — 8.
^^ e itdc in Goldfnss den Character dieser A r t abivelchend
von Agassiz festgcstclU lia t, bin ich über die Bcstimiining
der ill Figur 10. mid I I . abgcbildeteii, wolirsclieinlicb dcin-
selben Imliriduiini angcboiigea Fragmente ans dem Kohlcii-
gcbii-gc Löbcjüii’s zwcifclliaft geivordeii. Die Grösse dcr
Flo ssen , die fciiien Stützen am Yorderrandc der Briistllos-
seii, die Zeichiuiiig dev Schiippcu stimmt mit Ag a ssiz’s Be-
sclu-eibniig überein. Die Scluipiicn sind iiumlicli in der bin- I
( F a s e . V Ï . ) T a b . X X I X . F i g . 1 0 . et I I .
A g a s s i z Recherches sur Ics poiss. foss. II, 3 1 . tab. 1.
fig. 4 — 7 .; tab. 3 . lig. 1— 4 .
G io b c l Fauna der Vorwelt. Fische, p. 2 5 3 .
G o ld f u s s Bcitr. z. vorweltl. Fauna d. Steinkohlcngeb.
p. 2 0 . Tab. 5 . fig. 1 — 8.
X quo Goldfuss eJiaractcrcm hujns spcciei ab Agassiz
divcrsiiiii constitnit, dc vera exjilicatione fragmentonim lig.
10. ct 1 1 . , in litliantliracibiis Lobejuncnsibiis rejiertorum
vcrosiinilitei- cidcin excinplo adscribendormii dubito. Magnitudo
j)iiiii!U-iim, subtilia fulcra auteriorls marginis jiinnarum
tiioj-acicarmii, snjicrficics sqnamarmii cum doscriptloneab Agassiz
[lublicata non dissidct. Sfjiiainac enim posterioris corpo-
19