B e c o p t e r i s Blucfeeiietii.
(Heft n ^ ) Taf. X V I.
P . foliis siijiei'ioriljus Ijijiiiiiiatilulis, piimulis o vato-
siilji-oiiindis, basi iiiiitis, inferioribus subtrilobis sen jiinnu-
tifulo (jniiiqiielobis, inliinis elongatis ]»iiinatilidis (foliis in-
fcriiis trijiiiinatiiidis), lobIs sen jiiuimlis ovatis contiguis ba-
siqiic iiiritis, nervulis teniiibiis simplieibus v c l furcatis.
Scfilotli. Flor. d. Vonv. tab. X . lig. 19.
Naclitr. X. Petref. ]>. 4 1 0 . F ilic ile s Plu c k en e tii.
B rongn . Hist. d. v eg. foss. j). 3 3 5 . 1 9 . tab. 107. fig. 1.
2 . 3 . P e c o p te r is P liic len e lii.
S te rn b . A^crs. Fasc. lA’’. p. 19. nnd Fuse. V. p. 1 5 0 . 2 0 .
Goepp. S y st. F ilic . p. 3 5 8 . A s p id ite s P lu ch en e tii.
R o st Disscrt. p. 2 9 . P e c o p te r is P lu ch en e tii.
T B iescs aiicli iin Saarbriickisclien, bei S t. Stejdian (D e-
partem. der L o ir e ) , A la is (Depart, von Gard ), Walden-
biu’g ill S clilesicu und Opperode am Harze aufgcfuiidenc
Farrciikraut ist bei AVcttiii und Löbcjüu keine sehr seltene
Erscheinung, lässt sich ab er, da es meist nur in Fiedern
und Blaftstückcn vorkommt, und diese nach ihrem verscliic-
dcncn Sitze am Schafte so v ie le Abweichungen in der Gestalt
darbictcn, dass fast kein S tück dem ändern ganz
g leicligestaltet i s t , schwer erkennen. Dazu kommt, dass
der Adervcrlauf nur selten deutlich erkennbar ist und dass
nach der Verschiedenheit des Gesteins die Umrisse melir
oder weniger scharf ausgedriickt sind. W ed elstü ck e, an denen
der Schaft sichtbar würde, sind mir noch nicht vorgekommen,
ja selbst von Blättern sind noch nicht so vollständige
Exemplare aufgefunden, dass sich ihre Totalform aiigeben
Hesse, mir das lässt sich hestimmbn, dass mehrere Blätter
die Läuge vou einem Fuss noch beträchtlich überstiegen
liaben müssen. E s ist daher nöthig, die Fiedern und F ie derblätter
nach ihren Anheftimgsplätzen zu betrachten.
Iu F ig . 1. ist die Endspitze eines Blattes mit füaflap-
piger Endficder dargestcllt. Die zunächst folgenden Fiedern
erscheinen wie lanzettibrmige Fiederblättclien, die anf jeder
Seite in zwei bis drei spitzige Lajipeu ze rschlitzt sind. D ie
nun folgenden Fieilern zeigen sich auf jeder Seite aus vier
his fünf halbcininden, an der W u rze l verwachsenen Fiedcr-
blättchcn zusammengesetzt, und haben ein drcilappiges Eiid-
iiederehen.
Fig. 2 stellt ebenfalls das Ende eines Blattes dar, doch
fehlt die oberste Spitze. Die oberen Fiedern entsprechen
den nnterstcn Fiedern der vorigen F ig u r , dann aber folgen
F ied ern, bei denen die länglich en , oben gernudeten untcu
noch verwachsenen Fiederblättchcn an ihren Rändern bereits
eine kleine Ausbuchtung z e ig en , die jedoch nach der Spitze
hin sicli verliert. Noch weiter unten werden die Ficder-
hlnttchcn läng e r , sie sind um die Hälfte läng e r, wie breit,
jede Seite hat zwei dcntliclic Einkcrbuiigcn, und das Ficder-
blältclien wird dadurcli fünflappig. Au sser der deutlichen
Mitteladcr der Fiederblättcheii bemerkt man zwar hier und
da unter einem spitzen W ink el anfstcigcnde fe in e, sich ga-
hcirörmig theilende Nebeiiuderchen, aher nirgends deutlich
B e c o p t e r i s Bluckene t i j .
(F a s e . IV .) T a b . X A X
P . foliis .snperioribiis bipiiuiafilidis, jiinnulis o vato-
siibrotuiidis, basi uiiitis, ¡iiíeiiorlbiis subtrilobis scu |)iiiiia-
tilido quiuqnelobis, iiiiiiuis clongatis iiiniiatiiidis (folüs iii-
feriiis tripiiiuatiiidis), lobis scu piniuilis ovatis contiguis basique
uiiitis, nervulis tcmiibiis siiiijilicibus vel furcatis.
S ch lo th . Flor. d. A'^orw, tab. X . lig. 19.
Naclitr. z. Petref. p. 4 1 0 . F ilic ite s P lu ch en e tii.
Brongn. Hist. d. veg. foss. ji. 3 3 5 . 19. tab. 107. lig. 1.
2 . 3 . P e c o p te r is P lu ch en e tii.
S le rn b . Tent. fasc. lA". p. 19. et fase. \ . p. 150. 20.
Goepp. S y st. Filic . p. 3 5 8 . A s p id ite s P lu ch en e tii.
R osl Dissert, p 2 9 . P e c o p le r is P luchene tii.
H aec filicum sp ecies, in regione Saraepoiitis prope St.
Stejihan, (Dojiart. d. L o ir e ), A la is (Dojiart. d. Gard), W a ldenburg
(in S ile sia ), et Ojijienrode (in territorio Hercyniac)
inventa, AA’ettini et Lobejuni haud raro occurrit, sed piuuae
et foliorum fragmenta hucusque reperta inter se ad inser-
tionem iu caule forma tali modo differuut, ut v ix unum frustu-
lum alterum omni juincto aequet, quarc ilifficilius recogno-
scuiitur. Praeterea venarum decursus rarius distincte observari
potest ct a couditioiie lajiidis quoque figura plus mi-
iiusve regularis plantae dirlgitiir. Frondes trunco adirne
insidcntes, aut folia integra, quorum circiiitnm describere
])ossciii, nondum v id i, aitameli folia phira longitudinem pedalem
longe superasse suspicari licet. Piimas et piumilas
igitur ad decursum inscrtioiiis describcndas esse censeo.
F ig . 1. apicem folii cnm jiiiina apicali qninqneloba refert.
Pinnae proximc seqnentes pinnulas laiiceolatas iu
utroque latere b i- aut trilobatas aequaiit. Pinnae has sc-
qucntcs utrinque e quatuor vel quinqué jiiiinulis semiovatis
basi unitis compositac vidcntur ct piiinula triloba ajiice
tcrmiiiantiir.
F ig . 2 quoque partcm folii apicalem p raebet, summo apicc
tamen carentein. Pinnae superiores cum illis inferioris partis
figiirae jiracccdciitis coiiveniimt, sed pinnae inferius in-
scr ta c, jiinimlis oblongis, apice rotiiiulatis, basi u nitis, margine
utrinque subsimiatis, ad apicem tameii integris compositae
videntur. Pinnae ctiam inferius sitae pinnulas magis
eloiigatas, latitudine basali sesqui longiores, utrinque
distincte bisinuatas v e l quiiiquelobas habent. Nervus primarius
jiiniiularum distinctus raiuiilos plures tenues furcates
sub angiilo acuto em ittit, qui tamen exactìus mimero
et direclione discerní non jiossunt. Pinnae omucs tamen ita
11