Gennai- in iUt Isis 1 8 3 7 . S . 4 2 5 . Tal). 2 . Fig. 1. a. I).
P ressi. Vcriiandl. il. G osellsch. il. vatcrliiinl. Mus. inBiilinien.
1 8 3 8 . S . 27. Tal). 2 . Fig. 2 — 4 . (F ig . 4 . ist der Gegendruck
von Fig. 2 . und staninit niclit aus dem K eu pe r, sondern
von Weltiii.) R o iu la ria m a r s ile a e fo lia .
Ac itere Abbildungen bei S ch eu ch ze r: Herbar. dilnv.
p. 19. tab. 4. flg. 1. «nd Voilimann: Sile sia siilitcnanca
tab. 15. lig. 3.
G e rma r in Iside 1 8 3 7 . p. 4 2 5 , tab. 2 . lig. I. a. b.
Pressi. Vcrliaiidl. d. Gescllscli. d. vaterl. Miis. in Biiliineii.
1 8 3 8 . p. 2 7 . tab. 2 . lìg. 2 — 4 . R o iu la r ia m a rsU ea e -
f o lia . (lig. 4 . typns oppositus lig. 2 . non in stratis Kcu-
periauis sed Wettiui inventa.)
Inter veteres scriptores coiifeias S ch cu ch zc r Kerbar.
diliiv. p. 19. tab. 4 . lig. 1. — Volkmann S ile sia snbterr.
tab. 15. lig. 3.
Hplieiiophyllitiiin ispecie^t.
(H e f t I I .) T a f . Y II.
S p h en o p h y lliie s sa x ifra g a e fo liu s .
Fig. 1.
Sph. vcrticillis eiineaidiyllis, foliis clongatis, angitstis,
ciineiforinibus, apicc acnte dentatis.
S le rnh . Flor. d. Vorw. I. pag. X X X I I ct 4 5 . tab. 5 5 .
fig. 4 . R o tu la r ia s a x ifra g a e foU a .
B i s jetzt sind nur zwei Exemplare in nnsern Gruben gefunden,
von denen die Abbildung das eine darstellt. Jeder
W irte l sckeint aus neun Blättern zu bestehen, von denen jedoch
gewöhnlich nur sieben oder a ch t, bisweilen nur sechs sichtbar
werden, indem oft zwei einander decken, oder eins unter der
Schieferfläcke lieg t oder auf dem Zweige aufliegt. Die einzelnen
keilförmigen Blätter sind 4 — 6 Linien lan g , ihre Länge
übcrtrifft die grösste Breite gegen viermal, und ¡In- stumpfes
Eude is t durch Einsclinitte iu drei bis vier Zähne getheilt.
Jedes Blatt hat drei bis vier Läiigsadern, von denen eine oder
zwei vor der Spitz e sich gabelförmig spalten. Die cinzciucu
W irte l sind olmgeföhr '/j Zoll von einander entfernt.
Man könnte leicbt auf die Vcrmiithung kommen, dass die
auf T af. V I . unter Fig. 3 abgebildete V arietät des Splienophyll.
Schlotheimii mit dem Spheiiophyll. saxifragaefolius ziisamincii-
fa lle , zumal da unser Exemplar der letz tem A r t auch mit
Zw'elgeu von Splienophyll. ScJilotheimii zusanimenliegt, aber
bei diesem sind die W ir te l doch nur sechsblättcrig.
S p h en o p h y lliie s longifoUus.
Fig. 2.
Sph, verticillis hexaphyllis, folüs clongatis, angusti.s, ultra-
püllicaribiis, cuneiformibus, apicc fissis, lobis dentatis.
Germ, in Isis 1 8 3 7 . p. 4 2 5 . tab. 2 . fig. 2.
Es sind mehrere Exemplare in AVettin sowohl als in
Löbejün anf verscliiedeiien Gruben vorgekominen, doch gehört
diese A r t immer zu den seltnoreii Erscheinungen.
Die mit drei bis vier starken Läiigsfalten versehenen
Stängel erreichen eine Breite von 2 — 3 L in ien , nml die Länge
der einzelnen Glieder beträgt gegen einen Zoll. Die Wirte l
sindsechsblätterig, die Blätter sehr langgestreckt, über einen
Z o ll lan g , übc rd opp cltso liingwiebr cit, nach deniEinsctzungs-
pimkto hin zwar sehr stark, aber allmählig und gleichniässig
verschmälert. Am iliiitcrrandc sind sie durch einen Eiuscliuitt,
der fast his zur Mitte re icht, in zwei glcichgrossc Lap]»en gespalten,
und jeder dieser Lappen hat au seinem Hinterrande
aclit spitzige ziemlich lange Zähne. Aus dem Einsetzniigsl
§pliciiopliyllltuin species.
(F a s e , i r . ) T a b . V II.
S pheno ph ylliie s sa x ifra g a e fo liu s.
Fig. 1.
S . verticillis cnucaphyllis, foliis cloiigatis, angnstis,
cuneiformibus, apicc acute dentatis.
S le rnb. Flor. d. Vorw. I. p. X X X I I et 4 5 . tab. 5 5 .
lig, 4 . R o iu la r ia sa x ifra g a e foU a .
M ^ uq specimina hucusque apiid nos Innotucrunt, quoriiin
iiiium melius conservalum ligura proponit. Singuli verticilli
e novcm foliis compositi vidcntur, sed plcrumqiic taiituin-
modo scptcm vcl o c to , iuterdnm tantummodo sex conspici-
nntur, quoniam saepius unnm folium alterum obtegit, aut
in scliisto argillaceo la tc t, aut ramo incumbit. Folia singula
cunciformia lougitudincm 4 — 6 lin. attingunt, longitudo
latitudiuem maximam fere quatcr supcrat et apex obtusus
incisuris parvis in tres v c l quatnor dentes dividitur. Venas
longitudinales quatuor in qnoqne folio observari licct, quarnm
una v e l duac ante apicem furcatim dividuntur. A^erticilli
circiter semipollicis spatio inter scse distant.
Facile cr edas, varietatiin SphcnopLyll. SchlotJiciinii
tab. V I. fig. 3 dcpictam, ab nostro SpL. saxifragaefolio
baud loiige dilTcrrc, praescrtim cum specimiiiibns nostris Spli.
saxifragaefolii ver lic illi Sph. Schlotheimii vicini adjaccant, scd
niimerus foliorum verticillornm has species bene ilistingiiit.
S p h en o ph y lliie s longifoUus.
Fig. 2.
S . verticillis hcxaphyllis, foliis elongatis, angnstis, iiltra-
pollicaribus, cuneiformibus, apice lissis, lobis dentatis.
Germ, in Isidc 1 8 3 7 . p. 4 2 5 . tab. 2 . fig. 2.
Speciinina iu variis fodinis Wettini ct Lobejuni, qiiam-
v is rarius, rcperta suut.
Caiilis longitudinaliter tr i- aut qiiadricauallculatiis ad
latitiidinem 2 — 3 lin. accedit et singuli articuli circiler
pollicis longitudinem nftingnnt. Verticilli e foliis sex cnm-
ponuntur, folia valde ciongata, latitudine pins duplo longiora,
ultrapollicarla, ad basin valde sed acqiialiter et sensim
angustata sunt. In margine jiostico iiicisura profunda usque
ad medium fere proteiisa in duos lobos aequales, apice
iu margine postico dcntibus octo acutis longiusculis munitos
dividiinfiir. E basi folii vciiac quatuor enascuntur, quae
5