\vt‘iiig«‘r shiiii|il' geriiiulel, und die Seitenräiider zeigen mitunter
einige seielile Eiiiliiielitiiiigcn. Das Eiidliederclien war
klein «nd länglich eirund. Die Nerven sind deutlich ans-
gcdriickt, der Mittclnerv macht mit der Ficderspindel einen
Winkel von ohiigcnilir 70®, wodurch eine scliicfe Richtung
der Fiederblättclien gegen dicFiedersjiindcl überhaupt entsteht.
Er läuft anch nicht gerade durch, sondern biegt sicli von
der Wurzel weg und gabelt sich, bevor er die Spitze erreicht,
auch bildet er niclit immer eine vollkommen gerade Linie,
sondern, zumal in den untern Fiedern bemerkt man d a, mo
die Ncbenadcni abgehcii, einige schwache Biegungen. Von
ihm steigen unter einem spitzen Winkel auf jeder Seite drei
bis vier Nobciiadern in die Höhe, die nicht weit von ihrem
Ursprnngc sich gabelförmig theilen, «nd von den dadurch
gebildeten beiden Aesten gabelt sich bisweileu der ein e , bisweilen
beide «ochiiials, bevor sic den Rand erreichen.
Üeber die Fruktilicatioii der Peco p t. B re d o v ii kann ich
keine bestimmte Aiiskiinft geben. Au einem Exemplare
(Fig. 3 .) sind melirere Fiedern an ihrer Spitze mit der Unterseite
abgedrückt, aber doch so undcntlicli nnd unvollständig,
dass mau nur sieht, es waren k le ine , kngclförinigc Soren
vorhanden, welche in ihrer Stcllnng mit denen von Aspidiin n
iibercinziikominen scheinen.
Fig. 1. Ein ziemlich voUstäudigcs Blatt. Fig. 2. Ein
Fiederbruchstuck vcrgrössert. F ig . 3. Ein BrnchstUck eines
Blattes mit Fruktification,
solete creiiatus apparct. Pliiiiula tcrminiilis parva et ovata
liiit. Veiiae satis distincte perspiciiinfur, nervus intermedius
e i'hachide commiiui sub ángulo circiter 7 0 graduum egrc-
ditiir, quo efficitnr, ut piiiiiulac dlrectione obliqua rhachidi
impositae siiit. Praeterea uervns primarius a decursu rectilíneo
sc avertit, jam in basi oblique llcetitur, ad apiccm
dichotome dividitur, ct iu decursu saepius, pracsertim in
piiiiiis inferioribus, «bi nervi secuudarii inserti suiit, a di-
rcctionc rectilinea recedit. Iu utroquc latere eju s, nervi
scciindarii tres v e i quatuor snb aiigiilo acuto cxsurguiit,
qui mox in dnos ramnios divisi suut, quorum aut muís aut
iiterque, autequam apiccm attingit, • rursiis dichotome dividitur.
Fructificatio P e c o p l. B r e d o v ii iiondum distincte inventa '
est. In spccimiue unico (Fig. 3 .) effigies inferioris lateris
partis apicalis plurium pinnarum in conspectum quidem venit,
sed tam obscura et manca e st, ut tautummodo soros parvos,
globulares, sicut in Aspidiis sitos adfiiissc suspicari liceat.
Fig. I . Folium fere iiitcgrum. Fig. 2. Pinnae pars
magnitudine majorc depicta. Fig. 3 . F o lii pars fnictifica-
tioiieiu pracbcns.
B e c o p t e r i s ele^ans.
(H c f t m . ) T a f . X V .
P. fronde bijilnnatilida, pinuis piunatilidis patoiitissimis,
laciniis ajiproximatis clliptico-liiiearibiis, apice rotuudatis,
uervis secuiuìariis in singula lacinia pinuatis, ramulis obU-
quis rectis parallclis.
B rongn . Hist. d. vcg. foss. p. 3 0 8 . tab. 1 0 8 . fig. 3.
P e c o p te r is a rg u ta .
S te rn ò . A'ers. Fase. V . p. 157. 6 0 .
R ost Disscrt. p. 29.
O'ójìp. Syst. Fil. p. 3 4 4 . tab, 15. lig. 10. P o lyp o d ilc s
^ B is je tz t nur als Seltenheit in einzelnen Fiedern auf der
Halde des Fischei'schachtes im untern Zuge und in W'cdel-
bruchstUckcu auf der Grube „F ro h e Zukunft” im oberen
Zuge aufgefunden. Nach Brougniart findet sich diese Art
auch bei S t. Stephan uud Roiichamp im Departement der
Loire und in Rliodc -Island in Nordamerika, doch bin ich
niclit völlig g ew iss, ob Bronguiart’s nnd Göppert’s Art aucJi
die unserige s e i , da nach ihren Abbildungen die aus den
Nebenadern der Fiedern ablaufcnden A e ste unter einem
minder spitzigen W ink el aiifsteigcn, und das glatte dreiseitige
F e ld , das an der Wurze l die benachbarten Nebcii-
adern zwischen sich lassen , ein weit weniger spitzwinkeliges
Dreieck bildet.
Vollständige Blätter sind bis je tzt noch nicht aufgefunden,
aber doch Bruchstücke vou mehr als einem Fuss
Läuge und aclit Z o ll B r e ite , die auf einen verhältnissmässig
sehr grossen W ed el schliessen lassen. Von dem über zwei
Linien breiten S cliafte , der bei abspringeuder Kohicuhaut
einzelne von Stacheln hcriiihrciidc Piiiikte z e ig t, laufen unter
einem fast rcclitcn Winkel die Fiedern ab, welche sechsmal
so laug W'ie hrcit sind, zwei Drittheilc ihrer Länge gleich
breit bleiben und sich dann allmählig nach der Spitze zu verschmälern.
Die Fiedern gehen alternircnd vom Schafte w'eg,
nnd die benachbarten stehen so nahe an einander, dass ihre
Ränder sicli bedecken, dalier mau auch nur d a, W'o einzelne
Fiedern aus ihrer iiatürlicheu Loge herausgebogen sind,
ihre Ränder zu bcobaclitcii vermag.
Die Fiedern haben eine starke, durchlaufende Mittcl-
adcr, uud bestehen ans schmalen, an der Spitze scharf ge-
riiudeteu fast spitzigen Fiederblättchcn, die jedoch vou ihrer
Basis bis über die Mitte hinauf mit einander verwachsen
P e c o p te r is elegans.
(E a fs c . IH .) T a b . X T .
P. fronde bipiimatiiiila, piiinis jiiiiiiatilulls patcntissimis,
laciiiiis ajiproximatis elliptico-liiicaribiis, apice rotundatis,
nervis sccniidariis in singula lacinia j)innati.s, ramiilis obli-
qiiis rectis parallelis.
Brongn. Hist. d. vog. foss. ji. 3 0 8 . tab. 108. iig. 3.
P e c o p le ris a r g u ta .
S te rn b . Teiitaiii. Fa.sc. V. j). 157. 60.
Rosi Diss. p. 2 9 .
Goepp. S \s t . Fil. p. 3 4 4 . tab. 15. fig. 10. Po lyp o d iles
elegans.
1 6 - a i ' iu s pinnae siiigiilac hiijus plantae in cuiimlo fodiiiae
„Fischer schacht” noiniiialae in inferiore regione territorii
sitae ct frondis partcs iu fodina „frolic Zukunft” nominata
in sujicriore regione territorii sita inveutae sunt. Brongniart
liaiic speciem e fodiuis prope St. Stcphaiium et Ronchamp
iu territorio Loirii ct e fodinis in Rhodc -Islaiid Aiiiericac
borealis acccpit, scd non omitis dubitatio sublata e st, an
species a Brongniarto ct Gocjipcrto descripta eadcm ac nostra
s i t , nam eornin iigurae rainiilos c nervis seciindariis piiina-
riim sub ángulo minus acuto cxsiirgentcs dcpingunt ct area
triangularis la e v is, qitam nervi sccandarii vicini ad basin
iiicluduiit, triuugiilum obtusioreni praebet.
Folia integra nondum rcperta snnt, tamcn fragmenta
longitudinem pedis et latitudiuem octo pollicum superaiitia,
quae frondem amplaiu indicant. Stipes duas lineas latitudine
cxcedeus iu illis partibus, ubi cutis carbonaria abrupta est,
puiicta sparsa ab aculéis iiisidentibus orta oculo praebet ct
sub ángulo ferc recto piniias latitudine sexies longiores, a
basi ultra medium acque la ta s, iiideqiie versus apicem sensim
augustatas emittit. Piiinac alternantes e rhacbide egrediuntu
r , ct vicinae ita approximatae sunt, ut eariim margines
sese invicem obtcgaut, et tautummodo iu illis piimis singulis,
qnae c situ regulari defiexae sunt, margines íntegros conspicerc
liccat.
Pinnae nervo medio crasso percurrcnte praeditae et
pinnulis angustia apice acuto-rotundatis fere acuiniuatis,
qiiae a basi ultra medium coaliienint, ita ut jiinnam indivi-'
IO*