A s t e r o p h y l l i t c i s e q i i i ^ t i f o r i t i ì s .
(H e f t H .) T a f . VIII.
A . caule articulato, liifariain ramoso, ramis oppositis,
• sinijilicibiis, articiilatis, foliis ü iica ri-la iic eo la tis, uuiuervüs,
vcr ticillatis, articiilorum suturi? iiiscrtis.
Schloth, Flora d. Vorw'. tab. I. 11g. 1. tab. II. fig. 3 . —
Naclitr. zur Pctrcfaktcnk. p. 3 9 7 . C a s iin r in ite s eq u i-
s e tifo rm is . ~ S le rn b . Flora d. Vorw. 1 8 2 5 . (i. X X V I II .
tab. X IX . B o rnia e q u ise iifo rm is. — L in d i, ct I lu il.
Foss. Flor. Vol. TH. tab. 1 9 1 . Ilip p u rU e s e q u is e iifo r -
m is. — Germ, in Isis 1 8 3 7 . Heft V , tab, H . fig. 3.
A sle ro phy llUc s e q u is e tifo r in is . — B ro n g n . Prodrom,
p. 159.
M ^ i e s c scliOH von älteni Schriftstellern (S c licu ck z. hcrh.
diliiv. tab, I . fig. 3 11. 5 . tab, II . fig. 1 .— üfyiiMs Mcm. Sax.
siibterr. tab, V I. fig. 3 . 5 .7 .1 2 . — Volkm. S ilo s, subt. tab. IV .
fig. 7 .) beschriebene und abgcbildetc Pflanze is t eine der häufigsten
Erscheinungen, nicht nur iu unseren R e v ie r en , sondern
in der Stcinkohleiiformation überhaupt. Aber iu der R e gel
trifft mau nnr einzelne Zweige oder Bruchstücke des Stammes,
und d ie se , nach der verschiedenen Entwickelung oder
aiicli nach anderen Einflüssen, oft von so verschiedenem A n sehen,
(lass man vcrsuclit wird, sie als Thcilc verschiedenartiger
Pllaiizeti anzu.sehon.
Nacli den grosstcn und vollständigsten Exemplaren, welche
bis jetzt gefunden w'urdcn, w ar dio Pflanze aufrecht stehend,
uikI aus einem gcgliederfön Stamme, dessen Höhe zwei Fuss
mellt v iel überstieg, gieiigen von zwei entgegengesetzten S e i-
ten gegliederte A e ste ab, die sich nicht weiter verästelten, aus
deren Gliedern aber liTiiciiföniiigo Blätter w irteiförmig ablicfcn.
Die sämmtliclicn Aoste waren daher in einer Ebene ausgebrci-
tet und die ganze Pflanze muss einem einzelnen Blatte oder
einem Fächer ähnlich gewesen sein. Die zur Z eit noch unbekannte
AViirzel der Pllanzc war wahrscheinlich porcnnirciid,
denn man trifl't dicke Stämme, die auf ein hölicres A lte r hin-
weiseii, mit eben erst cntkeiinendeii Triebcm Ueberhaupt
möchte mau fast glauben, dass der Stamm erst bis zu einer gewissen
Hölic aufstieg, bevor sich d ioA c stc ciihvickelten, und
dann begann wohl die Entwickelung der Triebe zunächst der
S])itze und ualiiii allmälilig nach niiten zu , denn man trilft auch
S tü ck e , die dem Gipfel angchörcn, mit ziemlicli entwickelten
Trieben, wälircml die unteren Theile sie noch nicht zeigen
(Fig. 1 — 3 ) , auch stehen die A e ste in der Regel in dor Nähe
des Gipfels noch gedrängter, als weiter nach unten.
Aeteropliyllìtcs eqiiisetiformis.
( F a s e . IL ) T a b . V i l i .
A . caule articulato, blfariam ramoso, ramis opposìtis,
simplieibus, articiilatis, foliis lincari-lanc colatis, uniiicrviis,
v er tic illa tis, articulorum suturis insertis.
S ch lo ih . Flora d. Vorw. tab. I. fig. 1. tab. I I . fig. 3 . —
Nachtr. z. Petrcfakteuk. p. 3 9 7 . C a su a rin ile s equi-
se iifo rm is . — Sternh. Fior. d. Vorw. 1 8 2 5 . p. X X V IH .
tab. X IX . B o rnia eq u ise iifo rm is. — L in d i, et Huif.
Fo ss. Fior. Voi. III. tab. 1 9 1 . I lip p u r iie s eq u ise iifo rm
is . — Germ, in Isidc 1 8 3 7 . Hcft V . tab. IL iig. 3.
A s te ro p h y lU ie s eq u ise tifo rm is. —. Brongn'. Prodrom.
p. 159.
M l a n c plantam jam ab auctoribus pristini secali (Scheuchz.
Herbar. diluv. tab. I. fig. 3 ct 5 ; tab. IL lig. 1. — M ylius
Mcmor. S ax. subtcrr. tab. VI. fig. 3 . 5. 7 .1 2 . — Volkm.
S ilos, subt. tab. IV. fig. 7 .) coinmcmoratam et dcpictam non
soliira in nostris fodinis, scd in omnibus fere lithanthracum fodinis
frequenter invcnimns. Plerumque tamen verticilli sin-
gnli aut canlis fragmenta occnrnint, quac ant secuudum stadium
cvolutionìs aut alias ob causas saepius tales inter sc
(lificrcntias praebent, ut partes divcrsarum plantarum censeas.
Majora ct melius conservata specimina Imcnsqnc detecta
docent, jiiautam illam crectam fu isse , ct c caule articulato,
altitudincm bipedalcin v ix excedentc, ramos articulates bifa-
riam cnascentes habuisse, quorum articuli folia linearia verticillata
cmittebant. Omnes rami igltur in uno plano sese
cxtcìulcbant, siciit nervi iu folio singnlo ant sicut partcs flabelli.
Radicem nondum inveiitam pcrennem credas, nani
canles crassiores, jirovectioris evolntionis adsunt, quibus rami
junìores nondum evoluti insident. Praeterea speciinina per-
siiadcnt, caulem, anteqnam altitudincm majorem acccpissct,
ramos cinisissc iiullos, ct emissionem ramorum apici propius
primum iiicepisse, ct ad basin sensim desceudisse. Occurrunt
enim specimina (fig . I — 3 ) , in quibus rami apicales jam
evoluti conspiciuiitur, ctsi infima pars caulis his adirne
caret, et plerumque rami ad apiccm caulis densius collocati
su ut, quam infra. •