(laliiii /.icmlichiilL'ii'lu' läingü bcliaÜoii. Sie stdien so weil von
fiiiaiiilrr ciitlVml, dass sie sich nicht Iieriilucii, nml jede voll-
komiueii IVei im (iestoine sirhthnr wird. Die Fiederhlättclicn,
aus dciK'ii sie lieslelieii, sind kaum doiijielt so lang als breit,
am Kiide sehr stiimpl' gerundet, mit ihrer ganzen Basis an die
Mittelrij)i)e augewaehsen nnd die benaelibarteu hier auch mit
einander venvachsen. Sie sind alle gewölbt nnd haben nicdci-
gebogeiie Kämler, nnd erseheineii daher im Abdrucke coacav
mit vorspringendeii Riiiidera. Dio nach der Spitze hin gelegenen
werden kürzer nml hallikrcisförmig, das EmlhlüttcJien
ist etwas schief eiriiml. Die Convcxität der Ficdcrblättchen
verursacht, dass ihre Ränder melir oder minder tief in das
Gestein eiiigewachscn sind , und ihre äiisserstc Bcgräiiziiiig
nicht sichtbar wird, nml dies ist die Ur saclic , dass manche
Ficdcrblättchen am Ende ziigesjiitzt oder an den Seiten geschweift
erscheinen. Das untere ßlältchen an der Wurzel
verwächst mit der Spindel des Fiederblattes, und ausserdcm
legt sicJi, besoudersnachunten liin, nocJi ein hesomlcresFicder-
bliittclicn an die Spindel an. Nach der Spitze des Blattes
hin hört die Theilung der Fiedern in einzelne Blättchen all-
'mälilig auf nnd die Fiedern werden einfach. Die Spitzücdcr
der Blätter ist länglicJi einiiid, an^der Wurzel gelappt. Die
Blitteladcr der Fiederblättchcn bleibt bis etwas über die Blitte
hinaus deutlich und löst sich daim in mehrere Ncbcnadcrn anf,
die vor Erreichung des Randes sich gabelförmig verästeln,
die übrigen Nebeuadern ( 7— 8 auf jeder S eite) laufen unter
einem sehr spitzen AVinkcl von der Blittcladcr w eg und gabeln
sich nicht weit von ihrem Ursprünge, manche gabeln sich
mich iiocluuals, bevor sic den Rand erreichen.
Fruktification habe ich noch an keinem Exemplare bemerken
können, vielleicht, dass die concavc Unterseite der
Blätter immer mit dem Gesteine völlig verwachsen i s t , und
nur die Oberseite, oder deren Abdrnck sichtbar wird.
Brougniart, der mir ein einzelnes ßlattstück dieser Ar t
kannte, bringt dieselbe unter Pecopteris, indessen der zahlreichere
Adervcrlanf in den Fiederblättchcn, die nur bis über
d icBIitte, aber nicht bis zum Rande reichende Blitteladcr der
Fiederblättchcn, die Anlage zur Dichotomie und die Neben-
liedern au der Spindel des Wedels und der Blätter reihen sie
näher an Neuropteris.
Fig. 1. giebt ein Bruchstück eiucs kleineren Wed els,
nahe an der Endsjiifze, wo die winkelig gebogene Sjiindcl die
Annäherung zur Dichotomie zeigt. Fig. 2 . ste llt das Ende
eines Blattes dar, dessen obere Fiedern nicht getheilt sind.
Fig. 3 . möchte das dichotomc Ende eines W edels sein. Fig. 4.
gieht eine einzelne Fieder nnd Fig. 5 . zwei Fiederblätter,
letztere vcrgrössert, um den Adcrverlauf genauer darstellcu
zu können.
ad tertiam longitudiiiis partcm eandcm longitudinem rc-
tincnt, et tum demum abbrcviantiir. T a li spatio inter se
distant, ut viciiiac non invicein se tangaiit, et quacvis
pinna imlli contigua in lajudc conspicialiir. Pinnulae, quae
pinuam coinpoumit, longitudine latitudiuem v ix bis superant,
apice obtuse rotiindatac sunt, basi tota vciiac communi insident
ct viciiiac inter se basi counatac snnt. Piiiniilae
omnes convexae, margine dellcxae fuisse videntur, qiia-
proptcr in ectypo opposito concavac, margliiibus promiiienti-
biis cousjiiciiinlur; apici jiropiiiqulores diametrum longitudinalem
diiiumiiiut et formam scmìcirculareiii accijiiunt,
piiiniila apicalis oblique ovata enascitiir. Couvexilus pimin-
larum eflic it, ut margines plus minusvc in lapideni iutrcnt, ct
margo extremus non coiispiciatiir, u ndccvcnit, ut plures pinnulas
margine sinuatas aut apice acuiiiiuatas esse credas. Pínnula
basalis iuiiiiia cum rliachide folii cohacrct, et praeterea pínnula
solitaria, praesertìm iu inferiore folii parte, rliuchidi inserta
est. A'^ersus apicem folii pinnaimm in singulus jiinnu-
las divisio paulatim dcsinit, et jiiunae integrae oriuntur.
Pinna terminalis foliorum forma ob lo iig o -o v a lì, basi iitrinqne
lobata exc cllit. Nervus medias pinnulurum ultra medium
piiiuiilae exteiiditiir, autequam in plures vénulas ad marginem
dichotoinas dissolvitur, reliquae v cnuiac , (septem v el octo
in utroquc Intere) sub ángulo acutissimo c nervo medio
cxoriuntur, ct jam prope basiu farcatac appai-eut, plures,
autequam marginem attingunt, rnrsus dickotome dividuntur.
Frnctificationes observare nondum licu it, forsan pinim-
larom pars inferior concava semper cum lapide coaluit, et
nonnisi pars superior aut ejus ectypum in oculos cadit.
Brongniart, qui singulum folii fragmeiitum tantummodo
cognovit, nosti-ara speciem in genere Pecopterìdis collocat;
at vcnulis numcrosis jiiiinularum, brcvitate vciiac iiitermcdiac,
quae v ix medium sujierat, ncque vero marginem attingit,
vestigiis dichotomiae frondis ct piunis jiiauulisquc acccssoriis
rfiacbiduin jiropius ad Neuropteridas accedit.
Fig. 1. fragmentuiii apicale frondis junioris, rhachidc
gcniculata ad dichotomiam ailpropiiiqiiantc, pracbct. F ig . 2.
partera apicalem fo lii, pbiiiis apicalibiis hand d iv isis, cxbibct.
Fig . 3 . partcm apicalem dichotoinam frondis contincre videtur.
F ig . 4 . piniiam siiigulam, Fig. 5 duas pínnulas
magnitudine auctas, ut nervorum dcciirsiis exactìus videatnr,
proponit.
Pccopferiis lo n g i fo l ia .
(H c f t I II.) T a f . X III.
P. foliis pinuatis, |)innis obloiigo-linearibus, obtusis,
basi contractis, cordato-rotundatis, margine lobato-crenatìs
et inferius ilc x is , nervo medio valde notato, apice attenuato,
nervis secumlariis subjicrjicndiciilaribus; nervulis c nervo
secuudnrio piiiiiatim cxcuntibus, obliqnis, arcuatis, marginem
attiiigeiitibiis, ncc inter se conilucntibiis; ]iiiiiiis inferioribus
piiiiiatilldis, piiiuulis oblongis, linearibus, ajiice obtuse ro-
tiindati.s, basi iniitis.
Brongn. Hist, dea vegct. foss. p. 2 7 3 . 1. tab. 8 3 . lig. 2.
D ip la z ìi e s longifoUus.
tab. 16. lig. 1. 2. D i-
P e c o p te r is lo n g ifo lia .
G'ópp. Syst. Filic . p. 2 7 5 . 2.
. ibid. p. 2 7 4 . 1,
p la z it e s em a rg in a tu s.
S te rn b . A^ers. fase. A'^. p . 158. 6 3 . P e c o p te ris lo n g ifo lia .
ibid. p. 1 5 8 . 6 4 . P e c o p te r is em a r g in
a la .
J J i e s e s durch seinen Adervcrlauf sehr ausgezeichnete
Farrukraut lindct sich b ciW ettin nicht sehr selten in einzelnen
Fiedern, selten schon in grösseren Bruchstücken von Blättern,
und von einem Wedelbriiehstückc ist mir erst ein einziges
Exemplar vorgckoniracn. E s nehmen aber die Fiedern nach
ihrer Stellung und wahrschcinlicL auch nach dem Standorte des
Blattes am AVcdel einen verschiedenen Umriss an , und man
kann daher leicht verleitet werden, A^’erscliicdi'uheiten für
wesentlich zu lialten, die cs nicht sind.
Es liegt kein Blatt so vollständig v o r , dass der Umriss
genau angegeben werden könnte; wenn man aber anuehmcu
darf, dass die Fiedern oben glattraiidig, in der Blitte am
Runde lapp ig-geb u ch tet, unten iu Iicsondcrc Fiederblättcheii
gcthciUw'arcn, so lassen die vorhandenen Exemplare schliessen,
dass d ieBlätter eine Länge von 2 — 3 Fuss erreichten, unten
und bis zur Mitte bin 5 bis 6 Z o ll Breite besassen, dann aber
aUmiibUg, und wahrscheinlich schon von der Blltte weg an
Breite abnahmeii, und nach der Sjiitze liin , nur «och Va bis 1
Z o ll Breite besassen.
In dcmExemplare F ig . 1 liaben wir das Ende eines Blattes
vor lins, das bei 5 Va Zoll Läng e , die Breite vou 2 Zoll an
seinem niitcrstcn The ile nocli nicht überscbrcitet. Die einzelnen
Fiedern sind diirebaiis glattraiidig, elliptisch, an den AAAir-
zeleckcn gerundet, bei der Mitteladcr ctw'iis ausgcbiiclitet.
DieMitteladcr läiiftdurch, von ibrw'cg geben senkrechte Ncben-
Pt^copteris long i fo l ia ,
( F a s e . I I I .) T a b . X IH .
P. foliis pinuatis, pinnis oblongo-liiicaribus, obtusis,
basi contractis, cordato-rotundatis, margine lobato-crenatìs
et inferius lle x is, nervo medio valde notato, apice attenuato
nervis seciindariis siibpcrpendiculariìjus; nervulis e nervo
secuudario piimatim cxcuntibus, obliquis, arcuatis, marginem
attiugentibus, iicc inter se conilueiitiljiis; pinuis inferioribus
piiinatilldis, piniuilis oblongis, linearibus, apice obtu.se rn-
tiindatìs, basi uiiitis.
Brongn. Ilist. des veget. foss. ji. 2 7 3 . I . tab. 8 3 . /ig. 2.
P e c o p te ris lo n g ifo lia .
G'ópp. S y st. F ilic . p. 2 7 5 . 2 . D ip la z ite s longifoUus.
ibid. p. 2 7 4 . 1. tab. 16. lig. I. 2 . D ip
la z it e s em a rg in a tu s.
S te rnb . Tcutam. fase. V. p. 1 5 8 . 6 3 . P e c o p te ris lo n g ifo lia .
ibid. p. 1 5 8 . 6 4 . P e c o p te ris em a rg in
a ta .
J M a e c Pteridis species venarum decnrsu excellens Wettini
plerumque singulas piimas, rarius foliorum fragmenta praebet,
frondis uiitcm fragmeutiim liucusquc unicum imiotuit. Pinnae
secundum inscrtionciu et forsan etiam secundum situm folii
in fronde forma variant et facile observator decijii potest,
ut talcs diffcrcntias essentiales credat.
Niillum folium ita coinpiotuin Iiucnsque occurrit, ut
forma exacto describí p o ssit, scd si sumumns, pinnas superiores
integras, intermedias margine loliato-sinuatas, iu-
fei'iorcs in jiiniiiilas divisas fuisse, excmpla iuventa indicare
vidcntur, (olia longitiulincm b i-a n t tripedalcm, a /jasi usque
ad medium latitudiuem quìiiqiic ant sex jiollicniu attigisse,
a medio nntem ad apiccm sensim latitudine decrevisse et
apici projiius tauliimiiiodo niium pollicem vel diiiiidinm lata
fuisse.
Sjiecimcn iig. 1 apicem folii demonstrat, quod quinqué
pollices et dimidium iongiim, in inferiore jiarte latitudiuem
bipollicarem non superat. Pinnae omucs iiitcgrac, elliptìcae,
angulis basalilnis rotiimlatac, ad originem nervi intcrmedii
sulisiuuatae sunt. Nervus intermedins pinuam pcrciUTit et
j I