Occiderunt, magnis qui gentibus imperitarunt.
Ille quoque ipfe, viam qui quondam per mare magnum
Stravit; iterque dédit legionibus ire per altum;
Ac pedibus falfas docuit fuper ire lacunas ;
Et contemfit, aquis infultans, murmura ponti;
Lumine ademto, animam moribundo corpore fudit.
Scipiades, belli fulmen, Carthaginis horror,
Offa dédit terræ ; proinde ac famul infimus effet.
Adde repertores dodrinarum, atque leporum ;
Adde Heliconiadum comités ; quorum unus Homerus
Sceptra potitus, eadem aliis fopitu’ quiete’!!.
Denique Democritum poftquam matura vetuftas
Admonuit memorem motus languefcere mentis ;
Sponte fua letho caput obvius obtulit ipfe.
Ipfe Epicurus obit decurfo lumine vitæ,
Qui genus humanum ingenio fuperavit ; et omneis
Præftinxit, ftellas exortus uti ætherius fol.
Tu vero dubitabis, et indignabere obire,
Mortua quoi vita eft prope jam vivo, atque videnti?
Qui fomno partem majorem conteris ævi?
Et vigilans fterds ; nec fomnia cernere ceffas ;
Sollicitamque geris caffa formidine mentem?
Nec reperire potes, quid lit tibi Êepe mali, cum
Ebrius urgeris multis mifer undique curis ;
Atque animi incerto fluitans errore vagaris?
Si poffent homines, proinde ac fentire videntur,
Pondus ineffe animo, quod fe gravitate fatiget;
Et
Et quibus id fiat caufis cognofcere ; et unde
Tanta mali tanquam moles in pedore conftet:
Haud ita vitam agerent, ut nunc plerumque videmus ;
Quid libi quifque velit, nefcire ; et quærere femper ;
Commutare locum, quali onus deponere poffit.
Exit fæpe foras magnis ex ædibus ille,
Effe domi quem pertæfum’ft ; fubitoque revertit :
Quippe fcris nihilo melius qui fentiat effe.
Currit agens mannos ad villam hic præcipitanter,
Auxilium tedis quali ferre ardentibus inftans ;
Ofcitat extemplo, tetigit cum limina villæ ;
Aut abit in fomnum gravis ; atque oblivia quærit ;
Aut etiam properans urbem petit, atque revifit.
Hoc fe quifque modo fugit : at, quem fcilicet, ut fit,
Effugere haud potis eft, ingratis hæret, et angit :
Propterea, morbi quia cauffam non tenet æger :
Quam bene fi videat; jam, rebus quifque relidis
Naturam primum ftudeat cognofcere rerum :
Temporis æterni quoniam, non unius horæ,
Ambigitur ftatus ; in quo fit mortalibus omnis
Ætas poft mortem, quæ reftat cumque, manenda.
Denique tantopere in dubiis trepidare periclis
Quæ mala nos fubigit vitai tanta cupido?
Certa quidem finis vitæ mortalibus adftat;
Nec devitari lethum pote, quin obeamus.
Præterea, verfamur ibidem, atque infumus ufque:
Nec nova vivendo procuditur ulla voluptas.
Sed