Nec porro natura loci, fpatiumque profundi
Deficit, exfpergi quo poflit vis animai ;
Aut alia quavis poffit vi pulfa perire.
Haud igitur lethi praeclufa ’ft janua mend.
Quod fi forte ideo magis immortalis habenda ’ft,
Quod lethalibus ab rebus munita tene tur ;
Aut quia non veniunt omnino aliena falutis ;
Aut quia quae veniunt, aliqua ratione recedunt
Pulfa prius, quam, quid noceant, fendre queamus :
Scilicet a vera longe ratione remotum ’ft.
Praeter enim quam quod morbis tum corporis aegrit ;
Advenit id, quod eam de rebus faepe futuris
Macerat ; inque metu male habet ; curifque fatigat :
Praeteritifque admiffa annis peccata remordent.
Adde furorem animi proprium ; atque oblivia rerum ;
Adde quod in nigras lethargi mergitur undas.
Nil igitur mors eft; ad nos neque pertinet hilum;
Quandoquidem natura animi mortalis hahetur:
Et velut anteaéìo nil tempore fenfimus aegri,
Ad confligendum venientibus undique Poenis ;
Omnia cum belli trepido concuffa tumulto
Horrida contremuere fub altis aetheris auris :
In dubioque fuit, fub utrorum regna cadendum
Omnibus humanis effet, terraque, marique :
Sic, ubi non erimiis ; cum corporis, atque animai
Difcidium fuerit, quibus e fumus uniiter apti ;
Scilicet haud nobis quicquam, qui non erjmus tum,,
Accidere
Accidere omnino poterit, fenfumque movere :
Non, fi terra mari mifcebitur, et mare coelo.
Et, fi jam noftro fentit de corpore, poftquam
Diftratìa ’ft animi natura, animaeque poteftas:
Nil tarnen hoc ad nos, qui coetu, conjugioque
Corporis, atque animae confiftimus uniter apti.
Nec, fi materiam noftram conlegerit aetas
Poft obitum; rurfumque redegerit, ut fita nunc eft;
Atque iterum nobis fuerint data lumina vite ;
Pertineat quicquam tamen ad nos id quoque fatìum;
Interrupta femel cum fit repetentia noftra.
Et nunc nil ad nos de nobis attinet, ante
Qui fuimus ; nec jam de illis nos afficit angor,
Quos de materia noftra nova proferet aetas.
Nam cum refpicias immenfi temporis omne
Praeteritum fpatium ; tum motus materiai
Multimodi quam fint: facile hoc adcredere poftis,
Semina faepe in eodem, ut nunc funt, ordine pofta:
Nec memori tamen id quimus deprendere mente.
Inter enim jetìa ’ft vitai paufa ; vageque
Deerrarunt paffim motus ab fenfibus omnes :
Debet enim, mifere quoi forte aegreque futurum ’ft,
Ipfe quoque effe in eo tum tempore, cum male poifit
Accidere : At quoniam mors eximit im, prohibetque
Illum, cui poffint incommoda conciliari
Haec eadem, in quibus. et nunc nos fumus, ante foiffe;
Scire licet nobis nihil effe in morte timendum :
Nec