Ut lethum infidiis, qui geiTit primus, obiret :
Et tandem inter eos diftra&um, fanguine multo
DifperfiiTe, neque in frutìum convertere quiffe.
Tunc igitur pelles, nunc aurum, et purpura curis
Exercent hominum vitam, belloque fatigant :
Quo magis in nobis, ut opinor, culpa refidit.
Frigus enim nudos fine pellibus excruciabat
Terrigenas: at nos nil laedit vefte carere
Purpurea, atque auro, fignifque ingentibus apta;
Dum plebeia tamen fit, quae defendere poffit.
Ergo hominum genus incaifum, fruftraque laborat,
Semper et in curis confumit inanibus aevum;
Nimirum, quia non cognovit, quae fit habendi
Finis, et omnino quoad crefcat vera voluptas:
Idque minutatim vitam provexit in altum,
Et belli magnos commovit funditus aeltus.
At vigiles mundi magnum et verfatile templum
Sol et luna fuo luftrantes lumine circum
Perdocuere homines annorum tempora verti,
Et certa ratione geri rem,, atque ordine certo.
Jam validis fepti degebant turribus aevum,
Et divifa colebatur, difcretaque tellus :
Turn mare velivolum florebat navibu’ pandis:
Auxilia, et focios jam paéìo foedere habebant :
Carminibus cum res geftas coepere. poetae
Tradere: nec multo priu’ funt elementa reperta.
Propterea, quid fit prius ailum refpicere aetas
Noftra
Noftra nequit, nifi qua ratio veftigia monftrat.
Navigia, atque agri culturas, moenia, leges,
Arma, vias, vefteis, et caetera de genere horum,
Praemia, delicias quoque vitae funditus omneis,
Carmina, piéturas, et daedala figna polire,
Ufus, et impigrae fimul experientia mentis
Paullatim docuit pedetentim progredientes.
Sic unum quicquid paullatim protrahit aetas
In medium, ratioque in luminis eruit oras.
Namque alid ex alio clarefcere corde videmus
Artibus, ad fummum donec venere cacumen.