Nàm licet aeternum per nos fic effe foporem,
Nec defiderium noftri nos adtigit ullum :
Et tarnen haudquaquam noftros tunc ilia per artus
Longe ab fenfiferis primordia motibus errant :
Quin conreptus homo ex ibmno fe conligit ipfe.
Multo igitur mortem minus ad nos effe putandum ;
Si minus effe poteft, quam quod nihil effe videmus.
Major enim turbae difieclus materiai
Confequitur letho ; nec quifquam expergitus exftat,
Frigida quem femel eft vitai paufa fecuta.
Denique fi vocem rerum natura repente
Mittat; et hoc aliquoi noftrum fic increpet ipfa:
Quid tibi tantopere’ft, mortalis, quod nimis aegris
Lucftibus indulges ? quid mortem congemis, ac fles ?
Nam fi grata fuit tibi vita anteacla, priorque;
Et non omnia, pertufum congefìa quafi in vas,
Commoda perfluxere, atque ingrata interfere :
Cur non, ut plenus vitae conviva, recedis?
.¿Equo animoque capis fecuram, fluite, quieterei?
Sin ea, quae.frutìus cumque es, periere profufa;
Vitaque in offenfu’ft ; cur amplius addere quaeris,
Rurfum quod pereat male, et ingratum occidat omne:
Nec potius vitae finem facis, atque laboris ?
Nam tibi praeterea quod machiner, inveniamque
Quod placeat, nihil eft: eadem funt omnia femper.
Si tibi non annis corpus jam marcet, et axtus
Conferii languent : eadem tarnen omnia reliant ;O
mnia
L I B E R TE R T I U S. 123
Omnia fi pergas vivendo vincere faecla :
Atque etiam potius, fi nunquam fis moriturus.
Ouid refpondeamus, nifi juftam intendere litem
Naturam? et veram verbis exponere caufam?
At qui obitum lamentetur mifer amplius aequo ;
Non merito inclamet magis, et voce incrèpet acri?
Aufer ab hinc lacrymas, barathro et compefce querelas.
Grandiar hic vero fi jam, feniorque queratur:
Omnia perfruéìus vitai praemia, marces ?
Sed quia femper aves, quod abeft ; praefentia temnis ;
Imperfetta tibi elapfa’ft, ingrataque vita :
Et nec-opinanti mors ad caput adftitit ante,
Quam fatur, ac plenus poffis difeedere rerum.
Nunc aliena tua tamen aetate omnia mitte ;
iEquo animoque, agedum, jam aliis concede : neceffe’ft.
Jure (ut opinor) agat, jure increpet, inciletque :
Cedit enim rerum novitate extrufa vetuftas
Semper ; et ex aliis aliud reparare neceffe ’ft :
Nec quidquam in barathrum, nec tartara decidit atra.
Materies opus eft, ut crefcant pollerà faecla :
Quae tamen omnia te, vita perfuntìa, fequentur.
Nec minus ergo ante haec, quam nunc, cecidere, ca-
dentque.
Sic alid exalio nunquam defiftet oriri ;
Vitaque mancupio nulli datur, omnibus ufu.
Refpice item quam nil ad nos anteatìa vetuftas
Temporis aeterni fuerit, quam nafeimur ante.
0 , 2 Hoc