42 T. L U C R E T I I
Nec prorfum arboribus fummos frundefcere ramos
Polfe, nifi a terris paullatim cuique cibatum
Terra det) at fupra circum tegere omnia coelum
Ne volucrum ritu flammarum, mcenia mundi
Diffugiant fubito magnum per inane foluta,
Et ne caetera confimili ratione fequantur:
Neve ruant coeli tonitralia tempia fuperne,
Terraque fe pedibus raptim fubducat, et omnes
Inter permiftas terræ, coelique ruinas
Corpora folventes, abeant per inane profundum
Temporis ut puncio nihil exftet relliquiarum,
Defertum præter fpatium, et primordia caeca.
Nam quacunque prius de parti corpora ceffe
Conftitues, hæc rebus erit pars janua lethi:
Hac fe turba foras dabit omnis materiai.
Hæc fi pernofçes parva perfunétus opella,
(Namque alid ex alio clarefcet,) non tibi cæca
Nox iter eripiet, quin ultima naturai
Pervideas ; ita res accendent lumina rebus.
T I T I
T I T I
LUCRETI I CARI
D E
R E R U M NA T U R A .
L I B E R II.
Q U A V E , mari magno turbantibus sequora ventis,
^ E terra magnum alterius fpefìare laborem;
Non quia vexari quemquam’ft jucunda voluptas,
Sed, quibus ipfe malis careas, quia cernere fuave’11.
Suave etiam belli certamina magna tueri,
Per campos inftruéìa, tua fine parte perieli ;
Sed nil dulcius eli, bene quam munita tenere
Edita dotìrina fapientum tempia ferena ;
Defpicere unde queas alios, paffimque videre
Errare, atque viam palanteis quaerere vitas ;
Gertare ingenio ; contendere nobilitate ;
Nodleis atque dies niti praellante labore
Ad fummas emergere opes, rerumque potiri.
O miferas hominum menteis ! o peflora caeca !
Qualibus in tenebris vitae, quantifque periclis
Degitur hoc aevi, quodcunque’il ! nonne videre
F 2 Nil