Explicatio Tab. 5. -
i . T J Rued major fativa annua flore albo ftriato, J.B. Chabi*. Erucà fativa, Ma,tj:h. Ad
F ; Lob.Pod. Lugd. Radice tenui, alba' lignofa donatur, fapore acri: caules fùntfub*
hirfuti, cubitales & fefquicubitales : folia Sinapi albi minora, tenera!, glabra, ejulcl|m cum
radice faporis : flores tetrapetali, dilute albidi, ftriis nigricantibus pifti, quales Sinapi albi
Trago. Ex calycibus hirfutis filiqu^ bi?evibus pediculis ^exeunt glabra, qualés iilSinaJ
filiqua glabra, fed longiores & quadrangular; à Iateribus fe aperientes, per membranam mediani
diftin&s, cui adhuc viridi hinc inde. adh«rent multa femina matura flava, majora (juam in
Sinapi jam ditto* minus tamen rotunda, Erucam dixere quod erodat,|nam A deguftaveiis
os & linguam fatis acritervellicab.it: alii fie appellatam putant quod ur elidi licentiàm nan-
cifcatiir, quafi dicas Urucam, U in E verfa. .
2.-. Eruca Chalepenfis caulibus & filiquis hirfutisfoliisinferiqribusmàculatis, nobijs.
caules protrudit cubitales & iefquiciibitales in multos ramps. bracluatpS,hirfutos , quorum
fummis iaftigiif innafcuntur flore^’ iatis:;amp!ì^ ietrapetali, albi, ftriis nigris pitti ; fòlla per
terram ftrata, maculis infigniuntur nigris f floribus. deciduis iùccedunt filiqu« curt«, qUa.
drangulares, hirfut« T atque hifce notisquam faciliime abi Eruca fativa diftinguitur, cujus nec
caules nec filiqu« lunt hirt«, fed glkbr«, nec folia maculis nigris diJlinguuntur. Hujusele.
gantiffim« Eruc« fpeciem nobis communfcatam habuimus feminibus Chalepo ad nos'miffis /
ciim pluribus aliis feminibus rarioribus à Roberto Huntikgton, penum noftrum Botànicnm
non. fine improbo labore fingulis annis augehte.
3. Eruca hirfuta Hieracii afperi folio, floribus albis, nigris linei.s depittis, nobis.j Lam-
pfana Apula Diofcoridis & Plinii, Colum., Rapiftrum flore albo nigris lineis depido, C. ;
B.P. H«c pianta Eruc« fativ« omnino «mula eft, primo; quippe afpettu quemlibet falleret,
foliis, caule ac flore omnino illi fimilis;diffort autem foliorum duritie atq; nervorum afperitate
in inferha parte verfus caulem : radice vero, eft candidà,craifa longà, filveftris Rhaphani modo, j
acri iàpore : folia emitt.it in terram jacèntia, dura, virentia, parum hirfuta, nervis afpera, i
magnitudine & divifura Eruc« fativi, Rhaphani vel Napi, quorum folia inter fe Umilia funr, j
fapore oleraceo: caules edit plures bipedales fere, alis divijos, fod fumma alarum folia circa 1
flores oblonga funt Raphani modo, non ut in Eruca utrinque incifa, & in hoc ab ilio eciam j
differt : flòres in fummo albi, lineis nigrisdepitti, Eruc« fativi mòdo, magnitudine atqne \
pofitu aflìmiles,' ut ab illis Erucam quilibet facile conjicere poflit: filiquis vero differt, quas
non Eruc« modo breves &ventricofas profort, fedlongas & tenues; radices Rhaphani
filveftris aemulas , minus tuberpfas,. atque fapore gratiores edit. Floret Martio
& Aprili ; atque Maio perficitur ejus femen. Foliorum fapor magis herbaceus-, quam |
acris, radicis, véro ut Raphani ; ideo foliorum ufusaptus, cum fit holeraceus, - Indigeniseft
cibus, herbisenim facile vefcuntur Lampfanam appellantes. Hanc' maxime Plinii deicripti- :
oni quadrare cenfemus, inquit Fab.Columna : inter filveftres Braflicas & Lampfana eft, pedalis i
altitudinis, foliis hirfutis, Napi fimillimis, nifi candidior eflet flòre ; & Diofcorides de Rapha-
nofilveftri loquens, illius folia magis Lampfanam reprafontare ait, cum variis nòtarumdefè-
ttibus fcateant, turn genère, turn foliorum effigie , florum colore, guftu ac ufu.
4. Eruca Romana five gentilis filiqua angufta folio lato,, J. B. Chabr. Hanc herbam cali-
dam &acrem, Eruc« flore albo fimilem accepit j . Bauhinus Norimberga àD. DoMio pro
Eruca Romana five gentili. Foliis eft latis Eruca; fativi flore albo modo : caulibuS hirfutis ;
at filiqua; diverfe admodum à ezeteris, funt enim tenues valde, &long2e: flores in ficca pianta
albicant. Colunt in hortis Romanis.
. Eruca Alpina radice ferpente, Zanoni. Ex radice hujus Eruca crafll , fibris fcatente,
profìliunt multa folia, fuperne pbfcure viridia, inferne fubalbida, undique lucida, carnófa,
craffa, multum finuata : ex quorum medio proveniunt plures caules ', fraftu faciles, verfus
terram cortice albicante tedi, qui furfum verfus virefcunt;ex horum. fingulis g'eniculis,qu£ font
fatis frcquentia, precipue in inferiore parte verfus terram , exit folium caeteris per terram
ftratis fiinile,fed minus minufque incifum, atq; per fingula genicula alternatim difponitur, cauli,
duabus auriculis foliofis adlrarens;: ex alis inter caulem & folia ali quando exiliunt quaterna,'
aut quina foliola, unciali pediciilo innixa, paulo czeteris minutius incifa, imo quafi crifpata,
cPncurrentia in unum & idem centrum, pedicùli feilieet fummitatem, atque in caulium cimis
nafeuntur plurimi flofculi albidi, tetrapetali, quòrum fingula petala in extremo funt bifida,
cum ftaminuiis multis. tenuibus luteis in medio pètaloriim: fingulis floribus evanefeentibus
fuecedunt filiquae fingula, bivalves , coritinéntés duplicem feriem feminum flavórum, fepto
medio membranaceo l'epa rata m. Provenitin montibùs faxofis territorii Bononienfis òr Mo-
j ènenfis^prieCipue in montè Cimone inter faxa illic.
é. Eruca filveftris latifolia folio integro flore luteo minore j nobis. Myagrum alterum
Thlalpios effigie, Lob.Icon. Lugd. Myagrum 2. Tab. Eryfimum 3. eidem. Camelina, Ger.
Eruca filveftris anguftifolia, eidem. Chamelina feu Myagrum alterum amarum, Park. Myagro
affinis pianta filiquis longis floribus parvis luteis, J.B. Chabr. Eruca hzec nobis &aptiusdi-
fta quam Myagrum, ut poftea monftrabimus cap. de Myagro,' caulem emittit ere&um, in mul-
tos ramulos furfpm verfus fùrcatum & divaricatum,foliis longis latioribusTequentis 7m3Em dilute
vìridibus ornatur, non parum accedentibus Leucoi filveftris Clufii foliis, unde non raro ab
Herbariis pro ipfo fumitur hzec Eruca ; differt tamen, quod hujus folia funt anguftiora minufque
viridia : in cymis càulium denfe admodum profìliunt flofculi plurimi, minores, dilute lutei
tetrapetali, Leucoi filveftris Clufii floribus aliquantulum, imo duplo minores, quibus fingulis
dilapfis faccedunt fingula filiquze,tenues, long«,plurima femina flavefeentia guftu amara
continentes, quze fepto medio membranaceo duplice qrdine feparantur ; in fingulis filiquis ex-
liccatis, femine deciduo, apparet feptum medium pellucidum, album, ficut in uni ver fa caterva
filiquofarum tetrapetalarum plantarum hujus Sediònis : radix eft tenuis, lignoià, fingulis annis
periens & fefé femine deciduo fingulis annis renovans. Semen hujus in plurimis Angli«
locis contra vermes puerorum ufurpatur, quod tufum & potui cujuflibet liquoris miftum, ad-
miniftratur pueris, quorum ftomàcho & inteftinis veimes funt infoili,unde à muliérculisindigé-
nis abufive J©o?tuTeeD appellatur.
■ f.Eruca filveftris anguftifolia folio integro flore luteo, nòbis. Eruca Auftriaca anguftifolia,C.
B.P. Eruca filveftris anguftifolia, Lob.Lugd. Silveftris anguftifolia flore luteo, J.B. Cha.br. Ex
inflexis cùbitalibus caulibus, flores promit luteos Eruc«filveftris : cornicula fìliquarum Sinapi
funt autNafturtiifilveftris, ubi femen in duplici utriculo latet hinc inde acre: folia
anguftiora integra fine crenis aut denticulis, Eruc« filveftris foliis concoloria, Tarchonisfere
paria; qu« Erucam aut Drabam iàpiunt, quijaus ideirco affinis putatur pianta.
8. Eruca Monfpelienfis fiore minimo luteo, J. B.Chabr. Eruca vihealis parvo flore luteo,
nobìs. Hanc Monfpelii florentem circa «ftatem in quibuidam muris obfervavimus , inquit J.
Baùhinus : foliis àccedit ad Erucam luteam filveftrem, - qu« innoftra Icone non bene ina-
cumen defiriunt : flores funt tetrapetali, minimi, lutei : filiqu« unciam long«. Provenit inter
vineas circa Bl«fas, cùjus cauliculi funt palmares & fefquipalmares, non redi, fedfupini,
interra fabulofa & arenofa Solonienfì. Floret Maio &Junio, femina perficit«ftate media,
& aliquando tardius.-
9. Eruca inodora, J.B. Chabr. Erucah«c inodora radice nititurlongà , Amplici, cum
paucis fibris lignefeente, fatis gracili : caulis cubitum «quat, ramofus : folia dodrantalia,
Eruc« Tute« filveftrjs quodammodo fere divifurà, quanquam inferiota Jacob«« pene more
Iatefcant : flores ex luteo pallidi, & tetrapetali funt, reliquarum quarundam modo.: filiqu«
..uncias duas long«, graciles, bivalves, femina duplici ferie, hinc una, illinc altera, continentes,
fepto medio nutritivo duplicem feriem illam feparante. Nullùm ego odoreni five fapo-
réminfignem in lìac pianta animadverti,(inquit Johannes Rauhinus^qui florentem invenitjulio
in terra argillofa Vitium, qu« funt ultra Rhenum Burkheim generofi Baronis à Scbwendejmo mil-
liari ab urbe B'riffaco. Quamvis omnes fere h« filiquof« tetrapetal« calid« & acres guftui
funt, h«c Eruca tamen item & NafturtiumTnfipidum recedunt à regula, quoniamfunt plants
■¿sreToj: ibidem tamen funt còllocand«, quia conveniunt in fine ultimo, id eft floribus tetra-
petalis, & filiquis bivalvibus csterarum fu« fortis ftirpium «mulis.
10. Eruca csrulea in arenofis nafeens, C. B. P.&Pfod. H«c ex radice ruftefeente, oblonga,
tenui, leviter fibrofa, .caules plures palmares, rarius fefquipalmares, ftriatos, hirfutos, ramulis
aliquot brachiatos, emittit: folia adradicemper terram fparguntur,. Eruc« vulgaris inftar
finuata & quafi circumrofa, hirfuta, afpera, fefquiuncialia, fed etiam breviora & anguftiora,
qu« in caule rariora funt, minus finuata, & aliquando integra : flofculi tetrapetali, elega'n-
ter c«rulei vel purpureo-c«rulei, filamentis brevibus donati, ramulorum extremis infident ;
quibus filiqu« bivalves, oblong«, tenues & l«ves, femen minutum fubruffum & acre includen-
teSjfuccedunt.Provenit apudnos,ait J.Bauh. locis arenofis,qtiis qu« Byrfa aluit: fic quibufdam
locis in muris repei'itur, imo etiam altiffimis jugis & petris circa Delfpergam & Lauffon Rau-
tacornm. Floret ineunte «ftatev; atque media ejufdem tempeftate femina perficit.
G g . n .E ruca