à'
§
ipsa licrbarii eclitione inni despcrans ')• Sed cum ex liis liicubrniionibiis
paucissima in piililicnm lucein prociierini. muUae
s;ine egregiae observaUoiie.-i Kollaiil de ntriusi|«e codicis,
N'eiipolitani el Conslantinopolilani, hisloria, indole, ar^iimeiuo
ediiae extani in adnotaiionibus, quihus l.ambecii Comttien-
Larii>s denuo a se eclltos correxit eniendavit, aiisit suppluvil
Ad liiiem vergerne saeculo X\ail post loanneni Sihlliorpium
Oxonieiisem, de quo supra (p, 70) verba fedmus, ex
diiobiis celeberrimis ilbris Diosturideis kcUoucs •.•arias,
intigra sat ft cHum cabila, >e/ci-ler ¡rivisscn'/>sil, dum
i'icniiM 1-1)8 (errore scrii>Uim pro a. 179s) d 1799 dc-,'crci.
H'cijiciius medic us Drcsdcmis, cuius rei Sprengclius
amicus eius aiictor est '). Vir ille litieris graeois erudilisiiraiis,
iiui lialiam (|uoi|ue peragravil Graecorum medicoram
relMjuias .|uam pienissime conc|uisitti™s. anna iam 1793 ret'en
se etienda parare Anecdota bibiiothecae NHndobonensis.
ijuibus utriuscjue codicis varias lectiones ec capita ad illud
lempus adhuc inediia una cum fragmentis Craieuae Constaiilinopolilano
serv.-ilis oontinerenuir '), Ex his oiimibiis praeler
ob^ervationes iiuaidam baud inuliles de codicuin scriptura,
fiiiuris, icclionibus, ciuas Baidingeri ephemeridibus a. ¡7^)3
inseruil nihil umquam a Weigelio in liicein prolatiim est.
ipedireciir, quomim
189.1 Gui jr VinUobonensis
1 fru< .ividit
vir liberaliss
fecit 1
I. Apparatus enim critici ad Diosciiridis maicani
Vindobonae et alibi a se congesti copiam
Sprengelio '), ijui lectiones codi cum duoram
1 Vindobonensiuni litteris C et N designatas
in editionis a. 1829 emissae') adnotatione critica exhibet.
(Jua:n si dlligentius perscrutatus cum ipsorum librorum scriptura
contuleris, mox sane inlelleges lectiones ex C et K a
Sprengelio non sine magnis erroribus eC omissionibus produci.
Adds, i|uod idem his recensionis alijhabeticae codicibui!, cum
vetustiores melioresquf vcrsionis genuinae tesles ignorarei.
plurimis locis nimiam iribuisse auctorttatem \-idelur. De liguris
vero herbarii Dioscuridei qaid et Weigelius et Sprengelius
senserim, iam supra (p. 43. 68 s.J memoravimus.
Maxima saeculi X.IX parte ea, quae ex I^mbecio.
Xesselio, Kollario ct ex editions Sprengelii «juamvis imperfecta
de herbario Dioscurideo cognosci poterant, viris doctis
sulTedsse videntur, ita ut codex noster cum N'eapolitaiio
neglect! fere iacerent. Anno demum 188: Ferdinandus Cohn
professor \''ralislaviensis utrumcjue accuratius inspexit, ijtia
de re lectione publics habita rettulit»). Deinde anno fere
SuppL I 35s.
'I Cf. C. Wcigclras In Baidingeri ephemeride 1. c 15: Dit Tin,!
KichHgn: I'-lfiMi/rn, uml ili' nach iwga/mil' Ka/nUÌ Iritln- HaniUihrifll«.
50 irir 1I.C sill C ane liK/rj bifmUi'hl Fmsimiilcn ilts xQntlva: (njolufidj
ioim^-::. Idcni ftre polHcilus est Wc'igcl.iis apud C. Sprcngdiuw tìeil'/lgr
,l,r .V«//V;.> 1, Suyk 3 1179^" P- "r. Dr. ,1.
Lrifiia hill ¡111/ einer- lìnsr ilur.-h 11,'lirii u-hr ailliligi S;h/ll¡r.. a a auiini/l,
ivfkhr rr ,ils Anrdoln gmrca hrrniisfftigcbrn gfiiíKkt. Inter cj, qiiat cdurc
proposiluii! crai, adferuiiwrip. 2681 it. 31 Ä(ikt(iio>j rov çiîotofmu tu (Io)J"(íM'o,
dclnilc ip- íúg] 11. 7] yar. In. Pioscwilis .-oilil. Con^limliuopal '! Nenfol.
liessica, Dacica, Dardauica, quae in C et extant, diligen-
;r contulit '). Optinie vero novissimo tempore de ambobus
leruit Maximilianiis Wellmannus .Siellinensis. Is enim ab
cade mia regia scientiai-um (íottingensi novam materiae
i para
ineunte iSqò s
exscripsit et inde j
illusira\'ii, quibus Cr
berbarum figuras et
magna i dociri
n inciusiria et Con.stantiiiopolitani
mo iSç)7 conimelitationibus en
e íríoto.uixov fragmenta in C tradì
n) ma tractavit '}. I iis dis<ii
s docimien
ulitis
ionibiis
a dcderll
l'ellmannus, valde iam exoptandinn esl a medica
Uioscuridis novo ab eo itistnicta a|)para
onis alpliabeticae, cuius praecipui testi
exemplaria Vindoboneiisia sunt, aurta
in |)iibliciim prodeal. Anno fere 189S e
lerum Monacensem utrum(|ue codicem i
et ex iis apparet, quae in recensione c<
scuridearum a Wellmanno con seri ptai-vim ')
dam picturis scile disputavi!, et ex s\iioi
r, leclionibus alio loco
PARS TERTIA.
DE OPUSCÜLIS .\PPENniCE TRADITIS.
Tertia liac praefationis parte disputi
sculis ad naturalem historiam pertinent!
Dioscurideo adnexa sunt, Quibus, c|uantiim
examinatis elucebit summam auctoritat
appendice codici nostro iribuendam css
omnes libros manu scriptos, quibus haei
non solum vetusrissimiis sit, verum e ti
quidem aliiiuantum novimus, archetypus
Atque primum post herbarium loci
¡C)2' obtinent versus hei
3 recentioribus „carmen
qui ad cognoscetidas v
valere videnlur. Est autem tantummodo
gioris ab ignoto auctore") compositi, et i
iam vero, ut in relii|uis codicibus, quos
ita et in nostro libro, qui quidem omniui
versus servavit, et tittilus desideratur et
0 conscript! numero
Kerbarum" inscribi í
iperslitiones haud p
hr Ki-vihngiilphlrW (lyOWp. IC
veri dissimile est titulum piciiira forcasse ornatum, (jualis
lierbariij Dioscurideo f. 7' praefixus esi, una cum indice
irapitum, quitm libri a]ii|uoi C descripli ctiam nunc uxhibent
(cf. infra p. 7.( adn. i). poriisse in membrain> duabus, quas inter
f. 387 et 3H8 cxcisas esse ex rei!(|ui!s exigiiis colligitur. Subscriptioiiem
vero, qiialem lìulecnii, (piae »cc|uuntur. para-
]>liriLsibus subiectam invenimus. inde ab initio in f. ¿yj'
clefiiisse ipso codicis atalu demonstratiir, qui lioc quidem
inlege.-
1 do herbar
verbis; t '-) | '/iii,- ri
(p. 476 V, I od. Ilauplii); desi
ptum f-St Xfvtiír»¡¡uii', ita: tu
adpicti^unt '),
branarum c:r,mpai:es
(v. supra cai.. VI);
iplur
J usque ad Ii
miles Iii
iniiquis codicis libra
le, i|Uíimv!s versus ilH partícula íanlummodo
sint longioris carmini«, satis constat ipsum codicem
nulla ime in parte iactura adfeclum esse. Porro ruivis capiti
ai-gumenttmi versa proprio rubrisque litteris praescriptum est,
i|uod excipil versus primus rubro item colore pictus
ribus addita scholia antiqua eaik-m. quae in aliis (luoque libris
inveniuntur. Oiiae in nostro codice soripluram exhibeiu minutan!,
uncialem (juidEin, sed ad genu.s, t¡uod dicitur, cursivum
vergenlem. In bis i|uoque is versus, i.|u! (irimum in quDvis
capite locum obli net, minio pi et us est. (Juibus ex scholiis
multae voces vcl litterae margine a bibliopejjo reci.sa absunjptae
sunt; interdum autcm ipsa membrana ita detrita est, ut legi
vix possinl. Ultimum vero eorum enuntinluni. quod ad versus
in ipsum codicem iam non receptos special: "Ejii»....»!. iiñn.
».-.fe,, fáiiys (corr. ícílsd, ¡cm (p, 4S9, 5 s. ed. Hauptii)
f. 392' non in margine adiertum est, sed iisdem litteris atcjue
canninis verba conscriplum ipsi lextui subiungitur.
Imagines liac in parie non inveniuntur nisi una praei'lara
f. 391' e regione capitis, ad quod pertinet, collocata, qua
;i'iiJ.i'(t ifvi sive corallum ex aqua emergens rep raes en tat ur.
ad cuius imam partem nymjiha monstro marino innixa et
varia animalium, i|uae in mari nascuntur, genera unilis inna-
Codicem nostrum liac in sectione non solum iisdem \ntiis
atque in tcxtu Dioscurideo laborare, sed etiam foedissimis et
inauditis fere corruptelis scateru facile agnoscittir ex variis
leclionibus, quae in Hauptii adnotatione critica proponuntur.
Sed nihilo minus cxempUini hoc in ipso carmine re.siiiuendo
minime neglegendum esse iam dudum a viris doctis perspectuni
est. Oua 'ie re indicium ab Silligio editionis p. lyg prolamrn
adferre liceat; »Oitainqu.-ìrn enim codex Vindubonensis
normanni indicio muilis in 'locis non melior p-st cditionc
••Udina, imo ambo libri aerpie sunt corrupt!, aeque interpretamentis
pieni, aeque correctorom expcrli, (]uapr<ìi)t<ir ex se
invicem supplondi emendandiijue fueniiu, lamen hand exiguum
locorum numemm parlim restiuiit, panini \-iam (]ua restiuii
possint monstrat. I.icun.is quoque in oditione .Aldina haud
paiicas explet (vss. ñg sqq-, 131 sqq.. 160. iSg) et duo
integra capila (vss, 191-315) cum scholiis ad terlium deperdiliim
primus adiicit. unde factum est, ut carmen nostrum
aliquanlo ememiatius et auclius i|uam ferebalur, legi possii."
\'c(|ue aliter ea de re i laui>tius sensisse vitiotur, qui in adnolaiioiic
critica lectione.s libri Vindobonensis in.signi cum dili-
in adcjuiescendun
eum non solur
) archr;l) pr) repotenda
codices Chehenhamcn:
mmonim philonqiiam
per se
), \'am persua-
.Vtho.is La
Phi
n, 77 saec. XIV, Lauren
Mediolanensis in arduo
saec. XV, Berolinensis l'I
codex, ex quo .Mdus
curavil, atque ips
ipps. I
. XII. •
Xi.
;ianus plutei I.XXXVI n, 9 saec. XV,
capiluli metropolitani servatus n. 3
lillippicus n. 1570 saec. .XVI, deinde
Dioscuridem a. 1499 excudendum
li ber, ex (pio l-'rand.scus ^sulanus
hoc poema princeps ediderat: do quibus universis in praefationis
parte ipiarta (cap. XXXltl fusiu.s disputabitur '). Accedil,
•luocl excerpta quaedam canninis de viribus herbarum in eos
materiae medica..^ libros irrepserunt, quos ex codice Cintcriioiatos
esse aliis argumeniis infra (cap. X XXII n. Xll) probabitur
llis adde imaginem illam ìmlln; tUuJ; ima cum plurimis Rguri
s ex nostro libro depromptis dei>icEam exlare in codice
Chigiani. K. VII. 159 saec. XV confecto (Ì tgS') ").
1-Vagmentum de herbarum viribiu«, i|Uod Pampliilo Alexandrine
perperam atlribuit, codid inesse observavit Petrus l.ambecius
•'), cuius vestigia legit Nesselius '). Idnm Lambecius
figuram iii.Jfef rljivó} aeri ìncisam proposuit et accurate commcntatus
est '), un<le earn repelivii Nesselius "). Deinde A. I'.
Kollarius, cum ad l.ambecii commentarios denuo edendos
accingeretur, opinionem, quam de Pampliilo carminis auctore
I.."imbeciu.s enuntinverat, vehemenlcr impugnavit'i: quam ad
rem pertinet adnotatio ipsius Kollarii manu in summa margini;
a folii 388' inscripla.
Inter <loc
herbaru
ordine 1. n Carolus
: de viribus
nt, lemporis
•t con tu lisse
e Weigelius
lulerunt inter
incipem locum obiim
l-ipsiensis Di-esdae postea c
1799 lolum codieem diligentis:
supra (cap. XXV p. 71Ì narravii
de carmine et scholiis aditola
collectaiKia eius in bibliotheca regia Bcrolinensi adservs
.\tque mullos po.sl annos idem Weigelius. (|iia erat liberalitate,
varias Icctiones ex codice Vindobonensi a se exccrpias ultro
obtulii lulio Sii ligio phiiologo Dresdensi, .|ui carminis
editionem a se curatam et (iodofredi llermanni «mendationibus
auctam Macro Florido Choulamii ') adiunxit. (Jui quidem.
Oli,I/oso .i
suppl^ri pc
1. PctóE
ri,cm. Cd. prior.
ratos codic« .\iig. lilWiolhocae
1, cpislotn iVindubonac 17C01 p. 13
cum III cpiicnicridc Upsicnii, (|imc
k
II. HiiiiftsehriJIm ,hr klnigl.