
 
        
         
		forme  des  filets  des  étamines,  -qui  sont  tantôt  tous  simples,  tantôt  alternativement  
 simples  et  trifurques.  Je  joins  ici  le  tableau  des  espèces  dA u lx   indigènes  
 de  la  France,  distribuées  d’après  ces  principes. 
 *i  Folia plana.  Staminum filamenta alterna simplicia, alterna  tricuspidata. 
 '0   Allium  porrum  Lin  -  Porrum  sativum Mill. 
 2.  Allium  ampeloprasum  Lin.  -   Porrum  ampeloprasum  Mill.  -   Allium 
 porrum  Lam.  FI. Jr. 
 3 .  Allium  sativum  Lin. 
 4.  Allium  scorodoprasum  Lin. 
 5.  Alium  arenarium  Lin.  an  a  priori  distinctum ? 
 **.  F olia plana.  Staminum jilam enta  omnia  simplicia. 
 6.  Allium  carinatum Lin. 
 7.  Allium  ambiguum  N.  Allium  suaveolens  Jacq ?  -  Allium  ericetorum 
 Thore. 
 8.  Allium  subliirsutum  Lin.  —  Allium  birsutum  Lam. 
 9.  Allium  roseum  Lin. 
 1 o.  Allium  angulosum  Lam.  -   Allium  angulosum  et  A .  senescens Lin. 
 1 1.  Allium  triquetrum  Lin. 
 1 2.  Allium  grandiflorum  Lam.  -   Allium narcissiflorum.  Vill. 
 1 3.  Allium  pedemontanum  TVilci. —  Allium  nigrum  A ll.  non Lin.  — Allium 
 narcissifolium  Lam.  non  Scop. 
 14.  Allium  nigrum Lin. -   Allium monspessulanum  Gou.  -  Allium multibulbosum  
 Murr. 
 15.  Allium  victorialis  Lin.  -   Allium  plantagineum  Lam. 
 16.  Allium  moly  Lin.  — Allium  aureum  Lam. 
 17.  Allium  cbamæmoly  Lin. 
 18.  Allium  ursinum  Lin.  — Allium  petiolatum  Lam. 
 ***.  Folia  teretia.  Staminum Jilamenta omnia simplicia. 
 19.  Allium  cepa  Lin. 
 20.  Allium oleraceum Lin. — Allium virens Lam. Diet. -  Allium virescens. Lam. 
 F l.fr .  —  Allium  parviflorum  Thuil. 
 21.  Allium  moscbatum  Lin. 
 22.  Allium  flavum  Lin.  -   Allium  flavum  *.  Lam.  F l.fr . 
 23.  Allium  pallens  Lin.  -   Allium  flavum  0.  Lam.  F I. jr . 
 24.  Allium  paniculatum  Lin. 
 25.  Allium  schcenoprasum  Lin. 
 ****.  Folia  teretia. Staminum filamenta alternasimplicia j  alterna tricuspidata. 
 26.  Allium  ascalonicum  Lin. 
 27.  Allium  sphcerocephalum  Lin. 
 28.  Allium  vineale  Lin. 
 Allium  moly.  A .  foliis planis  lanceolatis  sessilibus  radicalibus,  umbellâ  fasti-  
 giatâ,  staminibus  simplicibus  inclusis. 
 Allium  moly.  A.  scapo  subcylindrico,  foliis  lanceolatis  sessilibus,  umbellâ  
 fastigiatâ.  Lin.  Spec.  432. Hort.  Ups.  76. Mill. Dict.  n.  5 . Wïld.  Spec.  2. p.  80.  
 Curl.  bot.  mag.  t.  449. 
 Allium  aureum.  Lam.  Fl. fr .  3 .p .  260.  Dict.  1.  p.  69. 
 Allium foliis  radicalibus sessilibus lanceolatis, floribus umbellatis.  Roy. Lugd-b.  
 38.  Hall.  ail.  23. 
 Allium  foliis  lanceolatis,  umbellâ  laxâ.  Lin.  Hort.  Cliff.  72. 
 Allium  latifolium luteum.  Tourn  Inst.  384.  Moris.  hist.  s.  4.  t.  16. f .   4. 
 Moly  latifolium  luteum,  odore  allii.  C.  Bauh.  Pin.  7 5. 
 Moly  flavo  flore. Swert.  Flor.  1.  p.  60. f .   2. 
 A I L   M O L Y .   
 D E S C R I P T I O N . 
 L ’Ail moly,  connu  aussi  sous  le  nom  d’A il  doré,  est  tellement  répandu  
 dans  les  jardins,  et  se  trouve  si  fréquemment  dans plusieurs  parties  de  l’Europe, 
   qu’il  est  entièrement  inutile  d’en  donner une  description  détaillée ; rappelons  
 seulement  ses  principaux  caractères : il se  distingue  de  la  plupart  des  
 espèces  du même  genre  à  la  belle  couleur  jaune  de  ses  fleurs ;  sa  hampe  est  
 n u e ,  à  peu  près  cylindrique,  haute  de  2-3  décimètres ;  ses  feuilles  sont longues  
 ,  sessiles,  lancéolées,  pointues  et  embrassent  la  partie  inférieure  de  la  
 tige ;  ses  fleurs  sont  assez  grandes ,  disposées  en  ombelle  applatie  ou  très-  
 ouverte ,  et  toujours  dépourvue  de  bulbes. 
 H I S T O I   R  E. 
 Cette  plante est  originaire  de  l ’Europe,  et se  trouve  dans  plusieurs parties  
 de  la France,  telles que  les Pyrénées,  les environs de Montpellier,  de Nantes,  
 de  Paris  et  d’Abbeville.  2|.. 
 On  la  cultive  dans  plusieurs  jardins  à  cause  de  la  beauté  de  sa  fleur ;  
 elle  se  multiplie  par  la  séparation  des  cayeux  : elle  fleurit  en  été  ou  vers la  
 fin  du  printemps.