
 
        
         
		I X I A   BU L BOCODI UM. 
 Fam.   des  I r i d é e s .   J u s s .  —  T r i a n d r i e   m o n o g y n i e .   L i n . 
 Ixia  bulbocodium.  I.  scapo  unifloro  brevissimo,  foliis  linearibus.  Lin.  Spec.  5 i. 
 Mant. p.  320.  Thunb.  diss.  n.  3 . 
 Ixia  scapo  unifloro  brevissimo,  foliis  angulatis  eau lin is,  stigmatibus  sextupli-  
 cibus.  Murr.  Syst.  veg. p.  76. 
 Ixia  scapo  unifloro,  foliis linearibus  canaliculatis angulatis. Jaccj. coll.  3.p .  265.  
 Ic.  rar.  2.  t.  271. 
 Ixia  scapo  ramoso,  ramis  unifloris,  foliis  sulcatis  filiformibus.  Lam.  Dict.  3 . 
 p .  335.  Illuslr.  t.  2>i. f .   1. 
 Crocus  bulbocodium. C. spatbâ  diphyllâ  flori  adproximatâ,  tubo  corollæ brevi. 
 Lin.  Spec.  ed.  1. p .  36. 
 Crocus  flore  fructui  imposito,  tubo  brevi.  Rov.  lugd-b.  41. 
 A .  parviflora.  Tab.  88. f .   1. 
 Crocus  vernus  angustifolius  I   et  II.  Clus.  hist.  1. p.  207.  ic. 
 Crocus  sylvestris  bispanicus  vulgo Nozilicha.  Lob.  Icon.  t.  142. 
 Crocus vernus angustifolius parvo flore.  C. Bauh. Pin.  6 y .n .  1.2 .  Tourn. inst. 352. 
 B.  grandiflora.  Tab.  88. f .   2. 
 Crocus  vernus  angustifolius  violaceo  flore,  d u s.  hist.  1. p .  208.  ic. 
 Crocus silvestris minor bispanicus flore patulo, vulgo Nozilicha. Lob. icon. 1. 141.  
 Bulbocodium  crocifolium  flore magno  albo  fundo  luteo.  Tourn.  Cor.  5 o.  
 Sisyrinchium  minus  angustifolium  flore majore  variegato.  C.  Bauh.  Pin.  41.  
 Sisyrinchium  angustifolium  alterum.  Col.  eephr.  2.p .  h.  t.  y. f .   1.  
 Sisyrincbium ma jus  angustifolium radice rostratâ flore majore variegato. Moris.  
 hist.  2. p .  345.  sect.  4.  t.  5. f .   1. 
 I X I A   BUL BOCODE . 
 D E S C R I P T I O N . 
 L’Ixia  bulbocode  est  extrêmement  distinct  de  toutes  les  espèces  du même  
 genre,  par  sa  hampe  simple,  plus  courte  que  les  feuilles,  et  chargée  d’une  
 seule  fleur;  par  les  deux  bractées  vertes  et  embrassantes  qui  se  trouvent  à  la  
 base  de  la  fleur;  enfin,  par son  stigmate dont  les  trois  lanières  sont  si  profondément  
 bifurquées,  qu’on  croirait voir  un  stigmate  à  six divisions. Cette  plante