
sont spathulées, généralement obstuses, blanches seulement à leur face inférieure;
les feuilles de la tige sont plus elliptiques, moins aiguës, et les capitules
contiennent moins de fleurs.
§ II. Xerochlæna. *
HELICHRYSUM FQETIDUM. Cassin., Dict., XXV, 469; DC,, Prodr:, VI, 187
C. H. Schultz, in pl. Schimp. Abyss., sect. u ‘, 927, n i, 1508.
iiELiciiRYSuM GLUTiNosiiM. A. Braun, ia Flora, 1841, p. 277.
«. Pallidum. DC.
¡3. Macrocephalum. Nob.
y. Microcephalum Nob.
H. caule erecto, simpliciusculo, bipedali et ultra, tereti, in parte
superiori tomentello; foliis sessilibus basi subcordatis élliptico-
oblongis acutis, superne subhirtellis, subtus præsertim inferioribus
griseo-tomentellis, rarius simpliciter hirtis, capitulis maximis,
corymbum ramosum efformantibus ; involucri semiglobosi squamis
imbricatis scariosis nitidis Iuteis, externis ovalibus acutis, internis
lanceolatis, acutis ; akeniis minimis ellipsoideis glabris.
Crescit in provincia T ig r é , circa Ambaetcha, mense Octobre flo-
rens (Quartin Dillon), et in regione superiori boreali montis S e l-
le u d a , prope A d o u a , mense Octobre (Quartin Dillon).
Observation. — Cette grande espèce, introduite depuis longtemps dans nos
parterres comme plante d’ornement, présente plusieurs variétés. Ainsi : 1° Les
échantillons des collections de Schimper, sous le numéro 1508, répondent à la
variété a'Pallidum de De Candolle, à cause de la couleur pâle et presque
blanche des écailles de leur involucre.
Mais, parmi les échantillons abyssins'à écailles d’un beau jaune, je trouve
deux formes ou variétés : l’une $ Macrocephalum Nob,' remarquable par ses capitules
très-gros, ses feuilles plus larges, moins tomenteuses ; l’autre y Microce-,
phalurn Nob, à capitules deux ou trois fois plus petits, à feuilles plus étroites et
plus allongées; c’est à cette forme que s©rapportent les échantillons (n° 927)
des collections de Schimper; ceux que le docteur Quartin Dillon a recueillis
aux environs d’Ambaetcha offrent les caractères de la seconde variété.
Sect. II. TAXOSTICHE.
HELICHRYSUM GLUMACEUM. DC., Prodr., VI, 197; C. H. Schultz, in
pl. Schimp. Abyss., sect. n , 762.
H. caule basi suffrutescente, erecto, ramoso, se sq u ip ed a li, ramis
virgatiserectis, cano-tomentosis ;,foliis sat n umerosis a lté ra is lineari-
lan c e o la tis, au t linearibus a c u tis , 1-3 uncias lo n g is , 1-3 lineas latis,
su b tu s cin e reo -tom en te llis;’capitulis paucifloris a n g u s tis s im i s u b u -
la tis , corym b um d en sum su b ramo sum p a rv u lum e t oligocepha-
lùm efformantibus ; involucri g lab errimi albidi n iten tis squamis
im b ric a tis inæ q u a lib u s, in te rn is longioribus oblo n g o -lan ceo latis
acutis.
Crescit in te r Mayegouagoua e t D e b ra -S in a , mense S ep tem b re
florens (Q u a rtin Dillon), e t ad la te ra m o n tium p ro p e Sela ssa q u illa ,
mense Sep tem b re (Schimpér).
„ .Observation.*— Espèce fort bien caractérisée par ses capitules très-petits,
allongés, grêles, parfaitement blancs et rappelant assez bien, par leur aspect et
leur forme, les épillets du Rhynchospora alba.
Sect. III. LEPICLINE,
§ I. P la n ta g in ea .
HELICHRYSUM QUARTINIANUM. Nob.
H. perenne; caulibus e caudice crasso tuberculato , erectis sim-
pliòiusculis ; pedalibus aut sesquipedalibus , albido - tomentosis ;
foliis ,sessilibus, semiamplexicaulibus, inferioribus basicordato-auri-
culatis lanceolatis, acutis, utrinque albido-tomentosis, supremis
basi non auriculatis, angustioribus et magis distantibus ; capitulis
magnitudine mediis corymbum densum subglobosum efformantibus
; involucri subglobosi squamis erectiusculis, externis ovali-
acutis, sessilibus, internis, apice fissis, infra in partem angustiorem
longiorem et sublanatam desinentibus ; flosculis hermaphroditis,