OSOBRYGIIS SATIYA Lam
Esparsette. Hane kämmetjes.
Hoogduilsch: Esparsette.
Engelsch: Saintfoin.
Bloeü: Mei—Julij 2f.
Stelsel van Linnaéüs : Cl. XYII O. IY. Diadelphia Decandria.
Natuurlijk Stelsel: Yasculares Dicotyledoneae. O. Papilionaceae.
Geslachtskenmerken : Calyx 5 fidus, laciniis subaequalibus. Carina oblique truncata alas superante.
Stamina diadelpba, filamenta subulata. Legumen uniarticulatum compressum, indehiscens, monosper-
mum, lacunoso-reticulatum, margine superiore seminifero crassiore recto, inferiore tenuiore curvatö,
cristato, saepe dentato, spinoso v.el lobato.
Kelk vijfspletig, met min of meer gelijke slippen. Kieltje schuin afgeknot, langer dan de vleugels;
meeldraden tweebroederig met priemvormige helmdraden. Peul uit een enkel lid bestaande, saamge-
drukt, niet openspringend, eenzadig, netvormig gerimpeld; bovenste zaaddragende rand dikker en
regt; de onderste smaller, gebogen, kamvormig, dikwijls getand, stekelig of gelobd.
Soortelijke kenmerken : Caule adscendente, foliis 6—12 jugis, foliolis ellipticis vel elliptico-linearibus,
pedunculis folio demum multo longioribus, spicis oblongis, calycis laciniis lanceolato-subulatis tubo
subduplo longioribus, alis calyce brevioribus, vexillo carinae sub-aequilongo, legumine adpresse hirtulo
semi-orbiculato calyce longiore ad discum inaequaliter foveolato inermi vel tuberculato-spinuloso, crista
breviter denticulato spinulosa.
Stengel opstijgend; bladen 6 12-jukkig. Yinblaadjes elliptisch of elliptisch-lijnvormig; bloemstelen
ten laatste veel langer dan het blad; bloem-aren langwerpig; kelkslippen lancet-priemvormig, ongeveer
tweemaal langer dan dê buis; vleugels der bloemkroon korter dan de kelk; vlag-ongeveer even lang
als het kieltje; peultje aangedrukt behaard, half cirkelrond, langer dan de kelk, op de schijf onregelmatig
hokkig, ongestekeld of met stekelachtige knobbelijes; rugkam met korte, stekelige tandjes.
Hedysarum Onóbrychis L. Onobrychis procumbens. Stev. O. glabra Des».
Yerklaring der afbeelding: a bloem; b id. geopend; c kelk; d kieltje; e peultje, /id.doorsnede
overlangs, g id. dwars; h zaad.
Groeiplaats. Heuvels en grasvelden. Armenië, Turkije, Caucasië, Siberië, geheel Midden-Europa,
ook overal gekweekt; doch niet oorspronkelijk in Spanje en Sardinië. Sedert de 16de eeuw als voeder-
plant met de klaver in Europa gekweekt.
Nederland. Hier en daar aangebouwd en verwilderd. In den Prod. FL. Bat. vermeld voor Zuid-
Beveland. Het exemplaar onzer afbeelding, gevonden in 1894 bij Gronsveld (Limburg), doch in geen
nabijheid van verbouwde planten, is door Mej. P. C. Lindo, lid der Ned. Botan. Yereen., in 1894
voor de Flora aangeboden.
Gebruik. De Esparsette is een uitstekend voedergewas voor drooge kalkgronden, doch daarom
voor een groot deel van ons land minder geschikt. De Esparsette-cültuur in Europa dagteekent van
de 164e eeuw.