rum anatomicorum memoria paene excidisse vidercntur. Post Iiunc enim
neque Comparetti, neque Cuvierus, neque Pohlius liuric locum, denuo
examinantes, eorum quae a Monroo inventa erant rationem hàbuerunt.
In praefatione operis a Scarpa editi ,oî) haec leguntur : ,,-Quamvis
G e o ffro e in s olim monuerit Raiam, cum pluribus de causis, turn
ob oi-gani auditus, structuram, cum Reptilibus animalibus convenire, et
loh. Hunt er us ostii euiusdam auditus externi in cartilagineis piscibus
mentionem fecerit, et Mon rou s externum hoc auditus ostium descri-
pserit fusius, atque delineaverit, veniam nihilominus nos impetraturos
fore speramus, si pronunciare veritas cogit, G eoffro e ium sententiam
suam non satis firmis argumentis ex; anatome desumptis comprobasse;
Hunterum autem atque Monroum vehementer super hac re sibi hallucinates
fuisse. Etenim nullum prorsus adest ostium auditus extus ad-
apertum in cartilagineis piscibus, eiusque loco, sub aspero horum ani-
malium tegumento, F e n e s t r a p v a lis reperiunda est, membranaceo
o p e r cu lo a nemine hucusque memorato, ob du eta, quae F en e s tra in
cartilagineis piscibus communicationis rationem inter externa Sonantia
corpora et immediatam auditus sedem constituit longe ,ab ea diversam,
quam, qui in horum animalium sectione minime versati .sunt, ex Hunte
r i et Momroi descriptione mente concipere aliquando possent. Prae-
terea h lon rou s nescio quam organi auditus cartilagineorum piscium hi-
storiam conscripsit, ut, nisi vehementer fallimur, ex ipsius sententia de-
ducer.e unicuique liceat, in piscibus cartilagineis meatum auditus externum
du cere intra sacculos lapillorum, atque ab his ad canales semicir-
culares nervumque auditorium; proin aquis, admixtisqüe heterogeneis
particulis nullatenus in ; cartilagineis piscibus impeditam viam esse ab ex-
terno, ut ait, auris meatu, ad immediatam auditus sedem; quae res pro-
fecto a veritate, et perspecta naturae providentia quam longissime di-
stat. “
Idem fere Scarpa pag. 9. repetiit, credens, Monroum vasorum
pituitosorum ostia pro aperturis auris externis habuisse.
105) Anatomicae disquisitiones de audïtu et olfactu auclore Antonio Scarpa. Ticini 1789.
1 Sed perperam ' haec. dicta. Apcrturae emm auns externae semper
adsunt, sed tam.: angustàè, cut aqua sponte intrare et in vestibulum mem-
brariaceum descendere. nequeato;. Contra perreasdem. apert mas, liquor
calcareus sinu auditorio externo inclusus, vi musoulari expelli posse vi-
detur, quod Monrous etiam suspicatus est, dicens, meatum auditorium
fortasse i(tubas Eustachianae utilitatem referre., ^iquidem 1 utilitas. tubae
E’listachii haec Lest, 1 ut i per earn liquores inutiles cavitate tympani secreti
expellantur '°s). ’ a
Nova vero a Scarpa de dure 'piscium inventa haec sunt :
1 ) .Fenestram vestibuli ;cartilâginei Raiarum,- a. Geoffroy .iron satis
perspicue indicatam,’ aocuratius descripsit, membranamque a qua obdu-
citur et clauditur commemoravit. :
2) Saccum Raiarum non bipartitum, ut Monrous, sed: triparti-
tum esse ostendit.
3) Neryorum. distnbutionem ad varias labyrinthi partes accura-
tius constituit et delineavit; et praeprimis finem nervorum.àd ampullas
transeUntium maxime memorabilem- primus descripsit. Hos nempe ner-
vos in ampullarum : cavitatem penetrare, ibique septulum nerveum transverse
expansum formare.
4) Iniectionibus mercurii vivi vestibulum membranaceum et saccum
piscium osseorum cavitatum communion© non coniuncta esse mon-
stravit. -
5) Appendicem ovalem vestibuli Esoeis Lucii, a Campero primum
inventam, non. cum sacco, sed cum vestibule membranaceo'et canali
semicircular! posteriori ; communicare iniecto mercurio, contra Camperum
probavit.
Haec nova surit, rcliqua, ampullarum certus situs, canalium se-
micircularium inter se et cum vestibulo coniunctio, tam in osseis, quam
in cartilagineis piscibus, lapillorum numerus, situs, et consistentia, to-
tius labyrinthi, vel libera in craniö (ut in osseis), vel separata extra
106) L. L. libi’i originalis pag. 49.