taceum inolle includentem, nervosqne auditorios recipientem recte co^no-
v it3 de canälibus semicircularibus voro [.,K',nit. Emissaria duo pone ocu-
los Raiarum sita non solum pro ostiis, per quae aqua in branchias ducta
redditur, sed simul etiam pro meatibus auris externis habuit. Alio tarnen
loco, quem Ioh. Hunterus, afiirmans Willoughbeium iam aditum
auris verum cognovisse, sine dubio respexit, dp duobusdoraminibus cranio
ad latera cerebelli insculptis, loquitur, in qüibus ceruminis substan-
tiam latere dicit. Num haec duo foramina ,■ cum emissariis illis (de qui-
bus antea dixerat) non commutanda, fenestrae vestibuli membranacei,
a Monroo in Raiis inventae, sunt? Num substantia ceruminis illi quam
in sinu auditörio ex tern o invoni aequipäranda? Piscium össeorum uti
nervum auditorium ita auditum negat, neque lapillorum capite incluso-
rum mentionem facit.
S ten o n iü s s") in cartilagineis piscibus, nominatim in Galeo laevi
aurem internam ita accurate, ut non satis adiUirari possiimis, descri-
psit. Cuius verba haec sunt: „Perpulchra erat cavitas, quae pone ocu-
los j in cartilägmeo cranio reCondita, sine omni dubio auditui inservit-
Tres circuli in cranio excavati erant, quorum unus quasi in piano situs,
reliqui duo et ad se invicem et ad primum erant perpendiculares.
Hoc anfractuoso ductu continebatu-r canalis quidam cartilagineus, qui
bis terve in receptaculi rotundam formam expansus, illis in locis fibril-
las a nervis auditoriis ‘-excipiebat. Eidem solidiori can all mollior alius
includebatur, uterque limpidissima aqua plenus. Yeniam merebor si
de canalis huius usu, deque modo quo pisces audiunt nihil hie attu-
lero, cum ne quidem noster audiendi modus cognitus mihi sit. De
fabricä id addere liceat, quod triplici gyro infcortus canalis, qui in hoc
pisce cartilagineus erat, in homine et quadrupedibus solido ossi inscul-
ptus sit, et in avibus pariter osseus spongioso osse undique ambiatur.
Haec ilia cavitas est, quam labyrinthum appellant Anatomici. Erat
eodem loco amplior cavitas alia, unde extracta substantia mollis et
82) Th. Bartholini Acta Medica et Philoaophica Hafuiensia. Hafniae 1673. Vol. II. p. 221.
albaq quae in aère indurescebat. Ex ilia materia calculos in piscium
cäpite' concrescere verisimile fest.“
Quid ex hoc tempore do ctrin a e Tiuic a d d i tu m s it?
Casserii vestigia. sçcutus ,^ t .K lq in iu s , S3) qui postea lapillis e
yatiis piscibus , coHigendis- perdit am opera m . impendit. Haud recte
enim a lapillorum yarietate in auris, fabricant concluditur. Prueterea
verp çum e coatis et saisis quoque piscibus lapillos colligeret, frac to s
nonnunquam aceepisse. videtur, v. c. Siluri Tab. II, i§., quo factum est,
ut nonnunquam, ip forma gt numpyo lapillorum errar.et. , ,
Nec tarnen, quod Geoffroy persuader^ nabis.vult, .verum, Klei-
nium canales .senffqircqlares planq neglexisse. In Hist, piscium enim
pag. 19. et Tab. III. Fig. 1. et 3. non solum vestibulum membranaceum.
et.saccum, .sed canales tr.es semicirculares quoque in Mustela maculosa
satis apte indicavit et delineavit, dicens, eos cànalium semicireularium
vices subiré vidèrï, 's.è enim hós canales in Sturjorié çavatos invenîsse.
In Tab. VI. Nro. ,3.. c. Çànales .semicirculares Râiae quoque quam-
vis obiter indicati sunt, simul vero in explicatione tabulae’ additum,
èos canales nervös diaphanos fluctuantes percurrere. Aditum auris externum
in Lucio Tab. 1. 1. et Sturione Tab,. II. A super operculo
invenis.se sibi vïsùs est, sed false.
G e o ffró é iu s ®4) se dissertationem, quam de aure piscium anno
1778. edidit, in societate regia scientiarum Parisiensi iam anno 1752.
et 1753. praelegisse contendit. Gontinetur .vero ea deseriptio auris Ra-
iàè, Muraenae - Anguillaej Gadi Merlangiq Esocis Lucii, Gyprini Car-
pionis, Gyprini Leucisci, et Pleuronectis- Limandae, quorum vestibulum
, saccum et canales semicirculares accuratissime, nervorum audito-
riorurn distributionem obiter explicavit. Multa hoc libro nova, multa
83) Hist, piscium Missus I. Tab. IL Manfîssa îcMîyalogica. Lipsiae 174£>. 4:
84) Geoffroy sur Torgane de l’ouïe etc. Amst. 17?8-Tibers. y. Scheîier. Leipzig 1780. (Version!
Koelreuteri trac talus cum tab b. aen. et Kleiiiii delmealioues iapiilbrum addita suilt.)