M O T A C I X ìX i A (Ä u T b o n u im ) C i n e r e a .
M O T A C I L L A ,
--('R Ü B O R U M ) C I N E R E A ,
BRAEMSLUIPER,
B R UM M E L D I E F J E .
.2 iie hier een tot het Kwikftaertengezin behoorend, doch meeftal des zomers in de flekelige
Brummelboschjes huisveftend paer vogeltjens, aen de welken door fommigen van de lompfte
landlieden aen den Duirikant de naem gegeeven wordt van Braemfihyter; om reden men waer-
genomen heeft, dat door toedoen van den drek deezer dieren het wilde Brummelgewasch op
veele plaetfen wordt voortgeplant. Zy aezen naementlyk te zyner tyd onöphoudelyk op de
ayp gewordene Braemen of Brummelen, fchoon zy anders, buiten dat fäizoen, even als andere
Kwikftaerten, meeft van Infekten hun leevensonderhoud hebben. De zaeden nu der Brumme-
3en blyven onverteerd in hunnen drek vermengd. Eiders , daer in den naezomer veele drui-
ven hangen, vindt men zet)ök welemder den naem van Druivenäiefjens: En, gelyk ter plaet-
ife, daer overvloed van Vygen wascht, zulk flag van vogeltjens Ficidiila en Beccafico is gehee-
ten geworden, omdat het op de rypgewordene Vygen aeft, zoo is de verlbheidenheid of foort
van ditgezin, welke wy hier mededeelen, naer haer meeft geliefde aes (de rype Braembe-
:sien) genoemd geworden. Ligt vergeeflyk is het, dat’er eenige verwarring omtrent de ver-
fcheidenheden van deeze voorwerpen met de foorten van Kliegenßeekeren [Mufcicapa] be-
ipeurd wordt; zoo als men mit de gelykluidende naems aenhaelingen by den heer L inn/e u s , op
JN°. 17. & 18 van de Mötacilla (*) gemäklyk zal kunnen'befpeuren.
B E S C H R Y V I N G.
Onze tegenwoordige voorwerpen, welke gy in hunne juift afgemeetene grootte ziet, verei-
fclien geene omflagtige befchryving; want van het Voorhoofd af, over vlerken en ftuit heen,
tot aen het einde van den ftaert toe, hebben zy eene en dezelfde onafgebrokene vaele of graeu-
we koleur: In welke nogtans aen de Mannetjens, voor, tegen het begin der Slagpennen, iet
meerder zwarts dan aen de Wyfjcns zou te belpeuren zyn. En zoo is 00k de gantfe vogel,
van onderen bekeeken, van den bek af tot«aen de punt der aersvederen toe, niet anders ge-
koleurd dan wit uit den graeuwen. De Nebben, Pooten, Vingers, en Nagelen zyn zwarter;
en wanneer men de vlerken opligt, vertoont zig op derzelver binnenzyde die tegen de oxelen
komt een weinig geels. De ftaertpennen zyn nae genoeg even lang en geen vän allen met eenige
andere koleur afgezet.
AEN-
'( * ) Syft. Nat. Edit. X. pag. 186.
Mm 2