138 L O X I A , cöccojhraüsTes, A P P E L V I N K.
van welken het was aengelegd. Öf dit paer toen vöor de eerfte, dan voor de tweede reize broed-
de, (want het was in ’t voorft van July,) kan ik niet zeggen. De vogelaer, die my ’er aen
hielp, verzekerde my, dat.ze tweemaelen in ¿6n faizoen broeden. ■
b e s c p i r y v i n g .
De 'Appelvinken zyn klöeker van geftalte dan de Goudvinken. Hun romp echter is over het
geheel nog.meer ineengedroftgen. Ze zyn logge vogeleh ; !!en naer.evenredigheid van hun lyf
is de geheele Kop, maer voor all de Bek, zeer dik en groot. De Franfchen noemen hen zelfs
hiervan Gros Becs. Volgens de meeting van den naeuwkeurigen K l e in (*) heeftdieBek aen.
zyn wartel_pf grond -eene hoogte van 8; linien, en hy is §3 linien lang. Hy is zeer hard en
fcherp, wyd van holte, en in ’t fädben van een trechter, doch zeer fcherppuntig uitloopende.
Iloewel ik ’er enkelen ontmoet heb die geheel witte nebben hadden met naeuwlyks iets zwärts
yoor aen de Ipits, is echter doggaends de koleur der nebben met blaeuw afgezet en naer voo-
ren. zwart. Dit „blaeuw ,en zwart is aen de mannetjens fterker dan aen de wyfjens. De 00g-
kringen in beide de Sexen zyn rood. . De. mannetjens zyn te onderfcheiden door hun veel ros-
acbtiger, gevederte op den kop en pp de borft niet alleen , maer 00k door een veel kennelyker
profiel.of flreek, die fmal en zwart is, rondöm de nebben en längs de openftaende neusgaten
heen, .die, in. beide de Sexen, zig verbreedt naer de Oogentoe, terwyl ook de zwarte vlek
midden op den keel der mannetjens grooter is dan op dien der wyfjens. Bleek en naer ’t brui-
nc.trekkende is in deeze Iaefte het gevederte op den kop en op de wangen. In beide, zyn
de vederen van den nek en de zyden van den hals, graeuw. Ook is ’er weinig verichil in het
koleurfel van de Rugvederen der eene en des anderen, zynde het zelve fomtyds bruin roodach-
tigj fomtyds enkel bruin. Op dit bruin fteekt echter by de mannen de zwarte bovenrand van
’t Vlerkdek veel fterker uit; waer tegen wederom de geheel witte buitenkant der voorfte flag-
pen de wyfjens onderfcheidt. Het wit der opvolgende of grootere vederen van ’t vlerkdek is
nae genoeg in beide de voorwerpen gelyk. Behalven dat wit, is ’er nog op de flagpennen der
vlerken zelf aen beiden een witte band dewelke midden in ftaet tusfchen het overige glimmend
zwart dier flagpennen. De geheele, zwarte, Staert der wyfjens is zeer fierlyk met wit ornge-
zoomd; doch die der mannetjens heeft de middenfte beftierpennen bruin met vaelere toppen,
zynde de buitenfte dier pennen alleenlyk op haere breedfte zyde wit gevlekt. De borftvede-
ren der mannen, zyn, even als aen de gewoone Schildvinken gloeijender of rooder dan die der
wyfjens. De Aersvederen zyn wit met een flaeuw mengfel van graeuw, en de Pooten zyn
vleeschkoleurig.
A E N T E I C E N I N G E N .
De Appelvinken bouwen hunne Neften van houtjens en vezelworteltjens in de mikken van,
’t Eiken-kreupelhout. Hunne neften zyn ondiep , en geenszins geftoffeerd met zagte ftoffen.
Alleenlyk werken zy de allerfynfte fnazelen, die zy aenfleepen, naer het midden toe. In het;
neft welk voor my werdt geligt waren niet meer dan 1 Eijeren, zeer paers van koleur met don-
kerer wolkjens of vlekken, juist zoo als1 zy hier ftaen uitgebeeld. Dit gevogelte broedt anders
van 3 tot 5 of-wel ö eijeren. Men houdt de Appelvinken in ’t leeven met Kennipzaed:
doch myn voorwerp liet het zelve liggen, toen ik eenige krieken en moerellen in de
kooi leide, en voor all-wanneer ik in zyn bakje eenige peerenpitten wierp.
( • ) J. T. K lein. Ordo Avium, pag. 94.'