kamer van hetzelve 9 of meer Eijeren vervat, die door een’ oF ander van de Ouden gebrocd
worden (want zy verpoozen daer in elkanderen,) zeer gemaklyk de dienßigheid begrypen van
de terftond gezegde bekwaemheid des Nefts om zig ongevoelig te kunnen verwyderen en te
vemaeuwen naer vereisch der geleegenheden; -geevende bet Moommosch meer dan eenige andere
ruigte plaets voor lämendrukking en uitzetting.,
De W in t e r k o n in g en zelf ondertusfchen zyn zeer zeker by ons fraeift gevogelte te teDen van
wegens de ongemeene netheid en fyne tekening van hun gevederte, zoo op den Rüg als op
de ßorft, en jnzonderheid op hun Vlerkdek en Vleugelen. ö
B E S € H R Y V I N G.
Geheei Teehtuit gemeeten heeft dit Vogekje, van de fpits des Beks af tot aen ’t einde van
den Staert, de lengte van wat meerder dan 4 duimen, en de wydte der rechtuitgefpreidde
Vlerken, o f de vlugt van ’t zelve is van ruim 6 duimen. Van ’t Voorboofd af tot aen ’t einde
van den Staert zyn de vederen roschverwig bruin, met donkerer bruin, hier flaeuwer, daer fter.
ker, afgezet. Over de heiderblaeuwgekringde Oogen loopt van den Neus aftot aen ’t einde der
Wangen een zwartachtige rechte ftreek; van waer tot over den keel een helderer Iicht-asch-
-graeuw Halsgevederte volgt; terwyl ’t bekleedfel van de Borft en de Zyden, nederwaerts, in
daeuw brumachtige koleur, gefprenkeld met donkere bruine vedertjens , foeneemt; gaende
de buik en aere vederen over tot eene nog donkerer en als met roeftkoleur vermengde verwe
De 12 Staertpennetjens hebben de koleur van den Rüg. Keurlyk getekend zyn de Vlerken
die uit 18 pennen beftaen: De Vlerkdek-vedertjens hebben niet alleenlyk eene dubbele reye van
witte topjens; maer 00k op de buitenfte Slagpennen vertoont zig als ’t wäre een blokwerk van
vry gelykelyk verdeeld wit en zwart. De Bek, wier bovenfle nebbe wat langer dan de onder
fte is, loopt zeerlpks uit, en deszelfs gaeping ftrekt tot digtby de Oogen: Hy is een halven
duim lang, van boven donker van onder geeler, en van binnen in zyne gaeping geel. De te-
dere pootjens zyn vleesehkoleurig en voorzien van 3 voorvingeren en ddnen achtervinger , die
de langfte en langstgenagelde van allen is. Deeze vogeltjens draegen gemeenlyk hun öaert over-
eiod, doorgaends nog ftyler, dan in de onderfte figuur vertoond wordt.
A E N T E K E N I N G E N .
Men ziet hier ten lande in alle jaergetyden de Winterkoningen, meeftal by enkele paeren van
hegge tot hegge, op en in de te veld liggende takkebosfchen, en in onze griendten, heröm-
vliegen. K heb ’er nog nooit eenige vergadering van zien by een fchoolen of famen vliegen
dan wanneer de jongen, vlug geworden, hun neft verliefen. Zy maeken altoos eene körte
Vlugt; en aezen op Medien en op derzelver eijeren die aen de takken gekleefd of omfponnen
zyn. Doorgaends vindt men ze by laeger houtgewasch in de nabyheid van met Mosch begroei-
de boomen, uit welk mosch zy naerftiglyk hun aes en de bouwftof voor hun Neft weeten op
te haelen. Z y hebben naer evenredigheid hunner geftalte eene fterke en lieflyke ftem zin-
gende by mooy weeder m ’tmidden van den winter, zoowel als in Meymaend, wanneer zv
broeden. T zyn de mannetjens die zig aengenaem laeten hooren, terwyl de wyfiens zittert
te broeden. W il l u g h b e y en anderen fchryven van hen in kooitjens, om hun’ zang tarn te
kunnen maeken. Hunne Eijeren zyn flaeuw-vleesehkoleurig met rosfe fpatjens. Den afgang
der jongen werpen de ouden buiten het neft. Z y broeden by een gunftig faizoen ruim i|da-
gen. Dat zy tweemael zouden broeden, is my tot hier toe nog niet gebleeken. Die op het
land woonen houden het fterk gezang deezer vogeltjens in den vroegen morgen-
ftond voor eene verkondiging van een Regenachtigen dag.