134 I / O x I A , PT R R HC L A , G O ü D V I N K.
,een weinig kromgeboogen overldeezeheen hing; so hy aen weerszyde niet wat bultig was; en
so de kanten der ondemebbe -niet een weinig binnenwaerds omgeboogen waren. De Neusga-
tten, gedekt doof.feer Tyne.- enl pluäigeTOorlioofdsvedertjens,, zyn rond, en de
Dogen zwart Van de Mannetjens zyn de wangen, de botft, de buik en de deijen keurlyk
,en bly-ypod, .echter hat gevederte op den keel in diezelfde. fraeije koleur alleruitftekendft
äs. De indk en de iug zyn graeuw uitkten blaeu^en tot aen dem: witten ¡ftuit,; waer aen1 de
¡glanzige en gitzwarte ftaert met .zyne, alle evenlange, 12 pennen van a duimen zeer'fierlyk volgt.
By den aers, en ander tegen den ftaert is het gevederte zuiver wit. Het vlerkdek en de flag-
-pennen.zyn zwart, doch dwars over deeze laeften loopt eene helderwitte ftreek. De Wyfjens
hebben op den rüg- den ftuit, den ftaert, -en de vlerken dae genoegall dezelfde koleuren als
de mannen, doch het pluimaedje van haere wangen, keelen, en borften is vuiler en bleeker;
frekkende haer het gräeuwe, met flegt-s weinig fchynfel van rood, en op haere deijen is meert
•der wit te befpeuren. In beide de fexen waren aen myne voorwerpen de pooten vleeschkoleu-
iig ; waerömtrent ik meene, dat de euderdom verandering baert en meerdere zwartheid geefc.
De Göudvinken hebben drie voarvingeren en eenen achtervinger, die alle zwartgeaageld zyn.
A E N T E K E N I N G E N.
Zeer goed van gehoor en leerzaem zyn de Göudvinken; maekende zig, wanneer zy van
jongs af daer toe bpgeleid en onderweezen worden, met geene groote moeite het lieflyk naer-
fluiten van allerleye deuntjens eigen 5 dewelken fommigen hurmer met dien indruk en aendacht
hebben geleerd, dat zy ze geregeld en zonder verwarring uit elkanderen höuden. In den wilden
ftaet leeveri zy niet alleen van yerfcheiden zaeden en bezien welken het laizoen geeft, maer
in den winter en vrpegen voortyd vallen zy -ook, tot xnerldyke fcnaedeeling fomtyds der boom-
gaerden en vruchttuinen, op de botten en vruchfknoppen, niet alleen van de keifen-pruimen-
abrikoozen-en perfiken-, maer 00k van de appeteft peerenboomen. En het is hiervan, dat zy
• in fpmmige oprden gehaet zyn, en ruim zoo gemeenzaem bekend ftaen onder den naem van
Bot-als van G.oud-pinken. .De yermaerde Lintmeus tekent in zyne Sweeßfche Fauna aen ( f) ,
dat het mannetje een’ fpin gekreegen bebbende, dezelve lang in zynen bek hieldt, en toen aen
het wyfje gaf Z y zyn greetig op de Leifterbezien, en ’t is door hun toedoen, dewyl zy ze
ineermaelemonverteerd kwyt raeken, dat dit boomgewasch hier en daer in plaetfen opilaet, in
wier naebyheid geene Qualfter-of Leifterbezieboömen worden gevonden. Ze hebben weinig om-
ftag tot de bouwing van hun neft, beftaende het zelve eenvoudig uit hooitjens van heygras en
eenig ander fyn gevezeke, in de gedaente van een rond en niet zeer diep bakje famengefteld:
Met vederenpf andere haeirige en zagte ruigsewas het van binnen niet geftoffeerd. HaereEije-
ten zyn uit den graeuwen met donkere ifpätten voor all aen ’t dikke einde. De Goud-
. : vinken zyn zeer vet in den herfst, <en worden onder de lekkernyen geteld.
I
i i