H orti E lthamensis. 281
diculum u(que floris decurrit,ita ut calyces velut quinquanguli lint, & pediculi,
per quos coftae ducuntur, quinque lineas obtineant, qua tarnen ade'o keves Hint,
ut teretes potius, quam angulofi obferventur florum pediculi. Ceterum florum pediculi
verfus bafim uno faltem foliorum pari cinguntur. Flores Sole lucente ab
oSava & nona matutina ad quartam & quintam ufque pomeridianam expanfi ma-
nent, & finguli aliquot dies perftant: Pro polypetalis habendi lunt; nara ab em-
bryone, quem annuli inftar cingupt, & calyce, cui connafcuntur, toti abfoue la-
ceratione feparari minime poffimt. Sole in Geminis, Cancro & Leone verlànte
flores comparent.
Figura marginal! prima fru&us recens, Jecunda ficcus, tertia dehifoens, quarta
per tranfverfom fedtus, ut loculamenta appareant, quinta femina feorfum defnmata
font.
Prima hujus abfque defcriptione figura, fed imperfefta & junioris plantæ, exhibits
fuit a Th. Bartholino in Aâ. Hajn. Vol. IL Ann. 1673. Gbf. 24. Sf 131.
p. 57. St Afp. p. 347. ubi Ficus Africana fylveftris, folio triquetro, dicitur.
Alteram cum defcriptione dédit Zanonus Hift. Bot. Cap. 18. Tab. 13. p. 33. fob
Afteris aizoidis Capitis BonæSpei titulo,quæ junioris etiam plantæ eft ablque flo- ‘
ribus, fed cum radice, quæ deeft in Act. Hafn.
Tertiam, reliquis meliorem, exhibuit Auâor Tlant. Succul. Dec. II. Tab. 14.
cui p. 5. Ficoides Capenfis Caryophylli folio, flore aureo (peciofo, dicitur. Ramus
eft plantæ cum flore & capitulis. Obfervandum tarnen florem nimis filamen-
tofum cum petâlis incurvis pingi, cujufmodi marcefcens elfe folpt; ftylum, ut pin-
gitur, non elïè quinquefidum, fed in decem cornicula divifum: juftam proportio-
nem inter plantæ partes non obfervari, nam figura dimidiam magnitudinis ratio-
nem quoad folia obtinet, verum flos nonnihil amplior pro foliorum rationè. capitula
autem fou calyces naturali magnitudine figurantur. Ceterum folia cum Ca-
ryophylleis, praeter afpeétum & faciem fobglaucam, parum habent conveni’entiæ.
Flores autem non tam aurei, quam pallide flavi font.
Chryfonthemo fimilis aizoides Africana triangularifolia, flore luteo, major
Breyn. Trodr. I. f . 25. „ Collegi, inquit, floribus & fruétibus onuftam in
„ horto Nobiliflimi & Magnifici Viri Domini a Beaumont. Chryfonthemo aizoidi
„ Africano majori tertio, flore aureo, a me in Centuria defcripto, fimilis • flores '
„ autem altero tanto pæne majores, lutei & infigniter Iplendentes, petalis latiori-
„ bus radiati, nec ullis circulis in umbone ornati erant. Fruftus carnofos viridis
„ magnitudinem Cerafi æquabat, & formam aliquo modo glandis, fi inferior pars
„ major (in latum marginem definens) pro calyce, & pro glande infidens eidem
„ pars fuperior habeatur. Hæc figuram pileoli, lineis compluribus longitudi-
„ nem permeantibus, & cum maturitate fibftantiam lævem corticolàm, colorem-
„ que fufcum obtinebat, feque undecim in longas capfolas anguftas, nunc plures-
„ nunc pauciores, inferiore intus loco membranulis duabus pertenuibus fou appen-
,, diculis comitatas, refolvebat; cujus membranulæ commemoratæ extremis apici-
,, bus, intus cunâæ in fruflu ita erant conjun&æ, ut perbelle coronulam claulam,
„ cancelliformem, parvo apice onuftam, efficerent; in qua fomen continebatur
„ rotundum, Papavere non multo majus, læve cinereum, punctulis fofois gutta-
„ tum.” In Ttodr. II. p. 70. hue refert Ficoidem feu Ficum aizoidem Africanam
triangulari
I*