418 P l a n t æ R a r i o r e s
fcuntur parvi, petalis cordatis corollatis praditi, ftriis ab initio dilute purpuran-
tibuSj dein fimul ac explicati fuerint flores, aliquantillum virefcentibus tinfli,
quæ tarnen adeo tenues i'unt, ut Hos non nili albus appareat. Flores cito tranfeunt
ftaminibus decern, apices virentes gerentibus præditi : ftylus brevis trifidus em-
bryoni infidet, qui in vafculum abit cartilagineum turbinatum, fex, ut dictum,
temper laciniis dehifeens, licet calyx in quinque tantum fegmenta dividatur. Hoc
vafculum figura prima, fecunda vero femina feorfum fculpta funt. Variât magni-
tudine, & caules fubinde ramolîores habet. Quæ Lobçlius de maculis narrat, pro
accidente faltem habenda funt.
Circa Bockingam, Sc loco etiam a Lobelio memorato leciam communicavit
Sam. Dale, ex cujus feminibus iatis Junio & Julio menfibus nobifeum floruit.
Primam hujus plantæ mentionem feciffe Lobelium, fupra demonftratum eft.
Poft Lobelium videtur hanc defignalfe, per Lychnidem filveftrem parvam Johnj-
in ltin . Cant. p. 20. qui verfus Cantuariamreperit, licet ea in regione poft eum
nemo adhuc oblèrvarit. Nec dubium eft, quin fit, Lychnis fègetum parva vi-
icofà, flore albo Thyt. Brit, ubi confunditur cum Alfine fpuria quarta Dod. A L
fine vifearia Cerner. In Cat. ‘Plant. Jngl. Edit. 1. & J I. Lychnidem filveftrem
annuam anguftifoliam, flore rubente vocat Raj us : in Hiß. Plant. Tom. II. p. 996.
». 13. nominat Lychnidem flore albo minimo, & fimiliter in Synopf. Edit. I.
p. 140. n. 10. Ed. II. p. 2oi. n. 9. Ed.HI. p. 339. ». 10. vocaturipii, Lychnis
filveftris, flore albo minimo, ubi, ficut & in Cat. Stirp. Exter, p. 173. huicean-
demfacit, Lychnidem filveftrem albam, fpica refiexa Bot Monfp. Verum Lychnis
ilia Magnoli planta eft major* quæ folia ima habet rotundiora, fuperiora Ipi-
cæ intermixta minora, fpicam ab initio reflexam, flores non æque parvos, petala
exteriori parte obfolete virentia, vafcula 'minus turgida, longiora & calyces
minus pilotes. Non multum etiam in Synopf. Stirp. Bnt. Edit. I. & //. diflferre
ipli vifa fuit, a Lychnide filveftri fexta Cia/. Hiß. p. 290. & a Lychnide fege-
tum meridionalium annua hirta, floribus albis, uno verfu dilpofitis Hiß. Oxon.
'Part. II. p- 544- n. 36. Seä. V. App. Tab. 36. ferie 2. A t Clufiaua diverfa non
minus, quam Morifoniana planta eft ; & haec quidem flores habet majores, inter-
diu convolutos, noctu explicates, coloris ab initio albicantis, dein ad inçarnatum
inclinantis parte interiore, exteriore vero ex incarnate fubvirentis : calyces etiam
longiores & graciliores fijnt. Ceterum Morifonus corollam omifit in floribus hujus
Lychnidis, ceu qua congenerum more donata eft.
Demum noftram hanc vocavit, Lychnidem hirtam minimam, flore albicante
‘Pluken. Alm. Bot. p. 230. &, ne quid défit, Lychnidem filveftrem hirfutam annuam,
flore minore albo Bot. Tar. p. 121. nominavit Vaillant, ad differentiam
Lychnidis filveftris hirfutæ annuæ, flore minore carneo Morijoni-, cujus pofte-
rioris iconem nitidam dat Tab■ 16. ƒ• 12. quæ huic perfimilis eft, nifi quod petala
y indivifa habeat. Et licet figura ilia valde bona fit, totamque plantam, prout
fponte nafeitur, egregie exprimât; quoniam tarnen noftramhabebamusparatam,
ramum ejus, prout in Horte nafeitur, cum deferiptione, pro illuftratione & generis
aflèrtione, differentiæque monftrandæ ergo lèquenti Capite exhibere volui,
præfèrtim quod in deferiptione ejus Vaillantius fuerit jufto brevior, in Synonymis
vero non fàtisfàciat.
V I SC AGO