T. CCXC
W tT C m ifM I S .
H orti Elthamensis. 305
ftriata, vèl ffiilcata. potius, obtufe triquetra, parte exterior; fubrotunda, interior^
utrmque, velut in Convolvulis, refera, fuperius latiora, inferîus anguftiora. Ca-
lyx fummo fruffui.tum adhuc inhærebat, e viridi purpurafeens. Fruétus quatuor,
qumque & fex e foRorum fînu nafeebantur, in fuperiori caulium parte bini tantum'
tenui villo obfiti. Subauäumnum hi maturefeunt, flores autem æftate comparent!
Figura marginaR i. & 2. flores aliqüot fine & cum calyce, 3. embryonum femî-
na, 4. & 5. embryones tranfverfim fè£li cum & abfque calyce, 6, caülis pars inferior
cum fruitibus, 7. & 8. fruftus fèorfum integri & cum calyce, 9. fruflus tranC
verfim lè&us, 10. 11. 12. & 13. olficula vario fitu fêparatim dêfignata funt:
Hujus plantæ mentionem fecit Boiartus Hiß. Oxon. Tart. III. p. 535. in fine;
,, Semina, inquit, alterius hujus generis majora a D. Banijler accepimus, quiSo-
larjam verticillatum Iatifolium molle, floribus obfblete rubris, baccis Iuteis ap-
„ pellavit ; fed cum planta penes nos non fit, ideo impræfèntiarum de ea inXa.”
Defcripferat autem antea num. 8. aliam fpeciem anguftiore folio & floribus Iuteis
præditam, quam Periclymeno affinem plantam Virginiànam, floribus ochroleucis
fruftu Periclymeni vulgatioris dixit, & Solani fomniferi nomine a Banifiero ac-
cepit, cujus figuram dedit Seed. XIII. Tab. 1. Ser. 3. num. 8. in qua figura bini
tantum ad fingula genicula flores exhibentur, cujus etiam icon ad ficcam faâa in
Thyt. Tluken. Tab. 104. f. 2. ubi & in Almag. p. 287. vocatur, Periclymenum
herbaceum reftum Virginianum, Dr. Tinkars Weed vulgo. Quam longe vero a
Periclymeni & aliis plantarum generibus différât, ex ante di&is confiât.
TUNA ELATIOR, S P INIS VAL ID IS NIGRI-
C A N T I B U S T. C CX C IF . F . 379.
VUlgarem Tunam, Ficus Indica vulgo diclam, aflquibus ridicule Opun-
tiam dici, jam pridem. libere ännqtavit Gefherus de Hort. German, fol;
258. Opuntia autem nomen eft Flinii Nat. Hift. Libr. 20. Cap. 18. ubi cir-
,, ca Opuntem Opuntiam efTe herbam refert, etiam homini dulcem, mirumque e
„ folio ejus radicem fieri, ac fic earn nafei.” Qua: mutuatus eft e Theophrafto,
qui Hift. Plant. Libr. I. Cap. 12. poftquam miram Ficus Tndicæ (fub Katou-
Alou in Hort. Mai. Tom. I I I . p. 73. deferiptas & d e p ià * ) „ e ramis ra-
„ dices demittenfis naturam demonftrafïèt, fimilequid, vel potius quodammodo
„ mirabilius in foliis contingere refert hërbulæ cujufdàm circa Opuntem, ut tra-
„ datur, nafeentis, quae etiam cibo grata fit & fuavis guftus.” Quae quam longe
a Tuna abfint, vel me tacente confiât, ne memorem hoc plantæ genus ante inventas
Indias Occidentales nec in Boeotia, nec in aliis Veteris orbis provinciis glivifle.
Quidni ergo explodamus incongruum Opuntias & fubftituamus patrium, quod
eft Tune, Tunas, vel latine Tuna nomen.
Quoniam vero vulgarem Tunam ejufque nafeendi morem, florem, fruöum, folia
& eorum partes, externas æque ac internas, tarn accurate deferipfit J. Bauhinus
Hift. Plant. Tom. I. Libr. I. Cap. 81. p. 154. ut nihil fereaddi queat, ideo mihi
in hac & fequentibus fpeciebus quoad generalia breviori elfe licebit. Robuftior
autem & elatior, quam alia quaecunque, ex mihi notis Tunis, hæc fpecies vifa
fuit, humanam proceriorem, in planta circiter feptenni, altitudinem fuperans,
FI h h h h foliis