H o r t i E l t h a m e n s i s . '3S7
ex obljquo furrefta, minus ac illius ferrata, minutim nempe in ambitu denticula-
ta, coloris fuperne luteo-virentis, inferne lanugine magis, quam illius, incana ob-
fita. Ceterum folia in fuperiore caule minora St anguftiora font, in medio Iatio-.
ra & longiora, in imo latiofa & breviora, ab iis, quæ in figura noftra informs lo-
cantur, non diverfa, nifi quod nonnihil breviora lint. Perficæ folds figura &
minuta denticulatione proxime fimilia funt haec folia, fuperficie autem difforunt ;
nam parte fuprna rugofa, prona fubincana funt.
Flores Noveboracenfi vulgari fimiles, & capitula fimili modo difpöfita, led
nonnihil rotundiora, & calycum Iquamæ in-icufpides minus longas definunt. Thar
lamus pappo caret Eodem cum Noveboracenfi fpecie tempore floret. Sponte
nafcitur in Virginia & Carolina. *
Figura marginali prima, fecunda & tertia florès npndüiri eXplicati & explicate
cum feminibus, quae cinerea, teretia, & pappo, qui pilofus, rigidiufculus, fubfii-
fcus, quârta & quinta calycis fquams inferiores^ fexta & feptima mediae, oftava
& nona luperiores exhibentur.
Hujus loci cenfeo Serratulam Virginianam minorem, anguftifoliam, möllern
Breyn. Trodr. I I. p. go. Serratulam præaltam alteram, angufto Plantagiriis folio
Boa. Muß I I f- 45‘ Serratulam præaltam angufto Plantaginis aut Perficæ folio
Iiid. Tab. 32. quantum ex figura rudiore conjectare poflTum, nam defcriptio
nos non juvat, in qua praeter altitudinem, quaäipfi quirique & fex pedum, quam
& vulgaris habet, vix quicquam reperias. Male autem Plantagini anguftifoliæ
folia comparât Boccon, melius Perficæ. Quam plantam Tournefortius vocat, Ja-
ceam nemorenfem altiffimam, Perficæ folio Infi. R. Herb.p. 444. Rhaponticoidem
altiflimam, Perficæ folio Vaillant Comm. Ac. Reg. Scient. Ann. 1718. />. 178.
n. 14. Centaurium medium folds integris, purpureum T/uk. Alm.p. 93. Cui fane
eadem videtur, Eupatoria Virginiana, Serratulæ Noveboracenfis latioribus folds
Ibid, cujus qualifcunque icon extat Thyt. Tab. 280 .fig. 6. quam in Mantiffa p.
72. flore purpureo eflè dicit, ubi multus eft, in quærendis Hiß. Uexic. fynony-
mis fed incaffum, nec eft, ut fufpicatur, Serratula Noveboracenfis maxima, folds
longis ferratis Cat.Tlant. ad Calc. Tar. Bat. quæ eadem eft cum Serratula
Noveboracenfi maxima, foliis Doriæ leviter ferratis Tar. Bat. Add. cujus mutj-
lam figuram exhibuit ipfe Tab. 109. fig. 3. Hermanno non duæ, fed una tantum
Noveboracenfis maxima nota fuit. Merito autem quis quærat, an ab hac différant,
Serratula Floridana, foliis vix ferratis Tlak. Amalth. p. 53. Sc Serratula
Virginiana minor anguftifolia mollis, flore purpureo Ejujd. Ibid. p. 192. quam
& ipfe eandem cum Breyniana hujus nominis, (cui flore purpureo fruftra addit,
omnes enim Serratulæ flores purpureos habent) fufpicatur.
S ID E R O X T L I PRIMUM, D E I N CORIÆ
INTORUM N OMIN E T A T A AR B O R T .C C L X V E 344-
EX Horto Uvedalenfi Sideroxyli, dein ex Hollandia poriæ Indorum nomine
in Hortum Elthamenfem pervenit arbufcula hæc, quæ nunc novem decemve
annos habet, très cubitos & amplius alta, caudice recto, pollicem ampliorem
cralfo, fefquieubitali cortice crafliulculo cinereo, nonnihil rimofo, lubhirfuto & maculis