H ORTI E lTHAMENSIS. 4 2 5
fundens parva reniformia, ex cinereo nigricantia. Calyx lævis cylindra'ceus in
quinque exiguas lacinias in iîmimitate dividitur.
Gaules & ramuli ad media intergenicula, vilcum vîride, fed non multum, ex-
lhdant, & licet planta virens glâbra fît, per ficcitatem tamen fubhirfuta fit.
Figura marginali prima flos dempto cal-yce cum embryone & ftylo, lècunda
ftamina, tertia & quarta vafcula, quinta femina, fexta & feptima folia ima feor-
liim incifà funt.
Lychnidis filveftris minimæ, flore mulcolo Bot. Monjp. 171. nomine milia fuit,
quæ Lychnis vilcolà ereâa annua câryophylloides Raj. Cat. Ext.p.’lo. Sytt.p. 174.
Alfine mufcofo flore, minima Flor. Bat. p. 59. dicitur. Proprie vero mulçolà
non eft.
Forte Lychnis minor, vifcofa faxatilis Hort. Reg. BleJ. & Træ l Bot. p'. 282.-
V I S C AGO N O C T U R N A NON VISCOSA,
H E R B J C E O F L O R E T .C C C X F l F 408.
EX radice perenni folia plura in orbem Ipargit oblonga, angufta, (ima & prima
latiora) (pilîà, glabra, viridia, nullis venis prædita, e quibus caules na-
fcuntur bipedales & fubinde altiores, teretes, glabri, inferius virentes, lùperius e
viridi purpuralcentes, nebula glauca obducti, vilco prorlus deftituti, qui verlus
mediam 8cfiiperiorem partem conjugato ordine pediculos emittunt teretes, e vi-
ridi purpurafcentes, & hi fimili ordine in alios tenuiores abeunt, quibus capitula,
lèu calyces hærent oblongi, teretes, glabri, e glauco albieantes, in quinque brèves
lacinias in extremitate divifi, flores Junio & Julio menfibus emittentes herba-
ceos, lèu e luteo virentes, e quinque petalis anguftis, ad medium ulque divifis,
lion corollatis, vel corolla adetr exigua, ut videri nequeat, præditîs, conflatos,
interdiu in fe volutos & claufos, noftu expanfos. Stamina decem albicantia funt,
quorum quinque primum, dein, his munere fun&is, reliqua prorumpunt, apicibus
virentibus terminata. Stylus brevis trifidus embryoni infidet oblongo, qui po-
ftea in valculum abit rigidum, membranacéum, ventriofum, lèx laciniis (vid:
fig. 1.) dehifcens & femina (fig. 2.) e tribus (fig. 3.) loculamentis fundens papa-
verea.
Flores ab initio in Ipicam oblongam pendulam congefti fimt, dein laxantur &
paniculam raram nutantem efficiunt, poftea floribus præteritis, ubi femina matu-
relcunt, panicula tota eretta eft.
Lychnidis filveftris anguftifoliæ, flore ex luteô albelcente Helw. nomine, cum
àliis rarioribus, quae quotannis benevole communicare lolitus fuit, H. Boerhaave
mifit: & Parifiis titulo, Lychnis filveftris flore herbaceo, foliis lævibus mifîà
fuit.|
Nova eft, & foliis caulibulque glabris, non vilcofîs, florum petalis anguftis her-
baceis ab aliis haétenus notis differt & diftinfta eft hæc fpecies, & quamvis pror-
lùs glabra & non vilcofa fit, confiât tamen vel figuram alpicienti, non elle de fa-
milia Behen hanc plantam.
Non debet confundi cum Lychnide filveftri vilcolà, foliis Otitidis LoeJ. F/ori
TruJ]. p. 1 éJo. quæ flores habet aliquanto majores, utrinque laéfeos,-& fubhirluta
ac
I