H o r t i E l t h a m e n s i s . 385
betur, quæ ipfi planta; bene refpondet, nec alium habet defeftum, præterquam
in floribüs, qui plerique oranes tetrapetaloides fafti, cum petalis vel fègmentis
potius æquabilibus fubrotundis, eum pentapetaloides potius lint, & fegmenta ha-
beaut crenata 8c in medio finuata, quem defeftum ut fuppleam, 8c ut de ipfà
planta, mifere ab aliquibus Herbariæ rei Auftoribus cum aliis confulâ, clarius
conftet, defcriptionem 8c iconem accuratiorem dare volui. o
A cubitali ad bicubitalem 8c tricubitalem altitudinem aflurgit, caudice per,
vetuftatem fiitis crallb, hinc inde aramis vel abfeiflîs, vel deciduis nodofo, li-
gnofo, cortice craflb, e cinereo lubfufco, hirluto 8c rimofc veftito, cui ordinarie
ad bafim plurimi circumnàfcuntur ftolones glauci, æqualis fere ab imo ad fum-
mum craffitiei, frequentibus transverlis lineis nodolis (a foliis deciduis) notati,
pedales, bipedales 8c longiore?, non aut parum ramofï, qui vero ex fuperiori
caule 8c ramis nafcuntur ftolones frequentiores fùnt 8c breviores, alterno, aut nullo
potius ordine orientes, fimilibus oblongis 8c transverlis exanthematibus nodofis
notati ; funt enim ftolones pleraque fua parte nudi, verfus fummitatem tantum
foliofi, non raro foliis omnino deftituti, in medio cralfiores, quam inferius, in
extremitate vero magis, quam ad bafim, attenuati, glauci etiam, lenti 8c flexiles,
nec nifi multorum annorum lpatio ligneam duritiem acquirentes, frequenter e-
tiam, 'antequam ep pertingant, emorientes ; interior nempe lubftantia fungola
facile putrelcit, exterior vero feu cortex, qui fatis crafliiSj tabefeit 8c in inanem
cineream fiftulam abit, quod 8c Rauwolfio in hac planta obfervatum.
- Folia, ab inferioribus incipiendo, nullo certo änni tempore nobifeum decidunt
8c renafcuntur^ unde fit, ut ftolones 8c föliati, 8c femifoliati, 8c nudi in eadem
planta 8c eodem tempore obferventur, ordinarie autem folia in ramis, qui flores
tulerunt, exarefcunt. Ceterum folia nova de femmitate renafcuntur, fingula
fingulis lente, prout ramuli elongantur, fuccedentia, ab initio in cufpidem con*
voluta, dein fenfim explicata, Lino fimilia, fed nonnihil crafliora, glauca, laevia,
planä, aut leniter làltèm, præfertim verfus extremitatem, concava, avenia, nervo
vix Confpicuö prædita, cauli temere ablque pediculis lata bafi adnafeentia,
totoannoj fi afrigore cuftodiatur planta, virentia, fed facile decidentia.
Flores aeftivis menfibus in fummis ramis fex, feptem 8c plures ex eodem
paene centro, dempto uno alterove inferiori, oriuntur, quibus folia ad bafim
duo triave, 8c fingulis pediculis fubter flores aliquot minora adnafcuntur, ut
proprie umbellam ex eodem principio foliatam non habeat planta. Ceterum flores
ex luteolo herbacei lünt coloris,, reguläres, in quinque plerumque fubrotunda,
in medio fxnuata 8c per margines crenata fegöienta divifi, in quibus ftamina
latent plura, fucceflive prodeuntia, apice didymo terminata, 8c capitula e flo-
ribus primum ere£ta flafeuntur, ftylo in tria filamenta bifida divife terminata,
quæ dein in florum fegmenta procumbunt, trigona, lævia; flore autem praete-
rito denuo, ut Imperatus pingit, eredta ftant, nobifeum autem ea ad maturitatem
non pervenerunt.
Nunc, quid Auftoribus de hac planta vifum, tradamus. J. Bauhinus Ti-
thymalum aphyllum vocat Hiß. “Plant. Tom. III. Tart. IL L. 34. f . 676. 8c defcriptionem
ac iconem Imperati adhibet, Xabramque Rhafis eo reite refert.
Tluke