4 1 4 P l a n t æ R a r i o r e s
cum tota planta naturali magnitudine depifiti videntur, minores finit, quam ut,
quod quærit Plukenet, ad Virgam auream omnium minimam Hort. R. Tan quö
etiam refert poftea Vaitt. Canon. Acad R- Scient. A. 1720. p. 308. ». 16. referri
queant. Obfèrvandum autem tum a Tournefortio, tum ab Hermanno, tum a
Vaillantio minima: illi H- R ■ Tar. eandem haberi, Virgam auream omnium minimam,
floribus omnium maximis in Tar. Bat. p. 245. defcriptam & depittam.
Plukenetius non dicit, unde fua habuerit fpecimina, anfpontanea, vel an in horto
lecta fuerint. Quamvis autem fpontanea fuerint, non videntur flores ejus Her-,
mannianæ plantæ, licet in horto enutritæ, comparari poffë. Obfèrvo autem Her-
mannianæ plantæ fpecimen ftccum in Phytophylacio Sherardino, cum .foliis gla-
bris, floribus majufculis, oblongis pediculis infîdentibus, iconi & defcriptioni Herman
ni optime refpondens, a Plukenetii figuris longe diftans, ut non immerito
Plukenetianæ plantæ vulgaris tantum varietates mihi videantur. Pro Herman-
niana ex Horto Lugduno-Batavo memini tranfmiflàm vidilïè plantam cum Cambrics
noftra eandem, quæ tantum abeft, ut cum icône 8c defcriptione Hermanni,
exemplari item ficco, quod Hermanni tempore in ditto Horto leétum fuit, con-
ciliari queat, ut potius longe diverfà yideatur. Eft porro in laudato Phytophylacio
Sherardino exemplar Virgæ aureæ montanæ minoris Barrel. Obf. 1069. ic.
783. Boic. Muf. Tart. IL p. 169. Tab. 118. ab ipfo Boccone, .qui fuas plantas
ficcas legaverat Guil. Sherardo, profettum; quam plantam Synonymam facit
Vaillant ditto loco H. R. Tar. 8c Tar. Bat. plantæ. In quam fèntentiam ire
non poflum, quod fpecimina illius folia habeant fuperne hirlùta, inferne magis
etiam, quam Cambrica noftra, fubincana, flores autem denfe congefti tint, 8c
pediculis multo brevioribus infideant, (notandum rariores minus bene a Barrel-
liero 8c Boccone exprimi) Cambricæ noftræ inftar, cujus ego varietatem exiftima-
rein, nifi folia elîènt latiora in medio, verfus extremitatem autem magis acuminata.
Virga aurea humilis, a vulgari diftincta D. Sherard. Raj. Syn. St. Brit. Ed.
Sec. App- p- 341. Virga aurea vulgari humilior Ejufcl. Syn. Ed. Tert. p. 176.
». 3. planta eft pedalis, foliis ad bafim pluribus, fèmunciam latis, duas uncias
longis, pediculis bi- 8c triuncialibus infidentibus, per ambitum ferratis, leniter
hirfutis: infëriora caulium folia his lîmilia funt, fuperiora vero minora multo
fiunt, e quorum alis per maximam caulis partem florès in pediculis brevibus très
quatuorve fimul nafcuntur, in fpicam veluti difpofiti, qui vulgari nonnihil majores
videntur. Hæc ex fpecimine Sherardino, quod colleftum eft in Hibernia
locus autem fpecialis omiflùs. Atque hæc turn pro cognitione, tum pro diftin-
ctione hujus fpeciei fufliciant.
VIRGA AUREA MARILANDICA, CÆSIA,
G L A B R A T. CC CV IL F. 395.
ES t in Phytophylacio Sherardino Virgæ aureæ fpecimen parvum, noftræ fi-
mile, 8c, ni fallor, idem, cum nomine Virgæ aureæ Marilandicæ, foliis longis
anguftis acutis, ramulis feu virgis floriferis, e foliorum alis exeuntibus longa
fèrie Raj. Hiß. T hint. Tom. III. p. 168. », 18. ubi earn fequentem in modumdefcribit: