H O R T I E l T H A M E N S I S . 383
falciculus feorfum figura quarta, at prima, fecunda & tertia eapfulæ & femina in-
cifa funt.
In Hibernàculo -vero repoli tæ planta: aliquot, quin & in lolö libero fërvatæ fe-
quenti anno,Majo menfe, flores protulerunt copiofos, amplos, diu perftantes, um-
bellas, quam figura noftra monftrat, majores, &, quam Thlalpidii fempervirentis
& florentis, elegantiores, vafcula fetiam fub au&umnum ad maturitatem perve-
nerunt.
Thlalpi Alpinum folio rotundiore carnofb, flore pürpuralcente InB. R. Herb,
p. 2i2. feu Thlalpi montanUm folio lërrato Cepææ, flore purpurafcente umbellato
Barrel. Icon. 848. quod videri pofièt, non eft idem cum noftra fpecie : flores
ejus funt minores, vafcula .minora, rotundiora, in apice non divifa, folia item minora
& rotundiora, totaque planta minor eft & minus rebufta.
T1THTMAL0IDES LAXJROCERÄSI FOLIO
N O N S E R R A T 0 T. C C L X X X F I . i l F. 372;.
„ ' T ' I t h ïm a io id e s , inquit Tournefortius Inft. R. Herb. p. 634. eft plan-
5, tæ genus flore monopetàlo,- calceolum quendam referente, cujus piftil-
„ lum abit in fructum Tithymali 'æmulum.” Quibus notis addi potèft, flores elle
irreguläres & elaulbs in lëgmenta difformia, non expanfà, lëd prellè junfta, per
fummitatem divilbs, ftylum fimplicem elfe & flores in ramorum fkftigio plures
ablque radio foliolb, qualis in Tithymalo, nalci. Species hujus generis ipli funt:
(r ).Tithymaloides frutelcens, folio Myrti.ampliflimo, i. e.. Tithymalus Curafi
làvicus myrtifolius, flore coccineo, mellifero Tar. Bat. cujus reliqua fynonyma
recenfet C. Commelin in Præl. Bot. p, 26. 27. (2) Tithymaloides frutelcens, folio
Anacampferotis- T lum. (3) Tithymaloides ' frutefcens foliis Nerii T lum. fed
vereor, ne pofterior planta Plumeriæ potius fpecies ffl> alteram Vero a Curaflâ-
vico myrtifolio Tithyrcaloide diverlàm elle vix credo.
Aliam vero novam & veram hujus generis fpeciem, ex Indiis, ni fallor, O-
rientalibus allatam & in Horto viri Nobiliflimi & ftrenuiflimi Dn. Car. Wager,
Thalâfiiarchæ Anglici primo cultam habemus, illius inftar fruticantis, ramolàm,
a pedali ad cubitalem, fèlqui.cubitalem & ætate procedente ampliotem procul
dubio altitudinem enafcentem, caulibus & ramulis cralïis, teretibus, lævibus,
làturanter viridibus, quibus pediculis brevibus longiulêule a fe diftantia folia-
alterna lèrie adnalcuntur, làturanter item viridia, liibtus nonnihil pallidiora,
fuperne fulco, infeîne nervo acuto extante diftinfta, non decidua, Padi exoticæ,
quæ Lauro-Cerafus vulgo dicitur, figura, avenia, glabra, fed non fplendentia
nifi juniora fint, quæ læte virent & fplendent, fubindeque venas aliquot leviden-
fes habent; rami etiam juniores dilutius virent & nonnihil fplendent. Ceteroquin
folia Padi illius inftar, margines reflexos habent, crallà item funt & rigida, in
extremitate obiter finuata, per margines vero eequabilia & non, velut in ilia, lèr-
rata, quamvis ferraturæ illæ Padi fuperficiales & in virente planta, ob margines
reflexos, minus etiam conlpicuæ fint.
Flores in fummis ramis profert plures (lèptem, ofito, novemque) fucceflive
prodeuntes; duo autem plerumque eodenr tempore perfefti extant, reliqui ca-
Ë e e e e pitulorum