H o r t i Ü l t h a m e n s i s . 301
bus, una impari extremam coftam terminante, per ambitum dentatim incifis, den-
tibus in natu majoribus obtufioribus & rarioribus, in junioribus vero acutioribus
& crebrioribus. Quae, folia; in hortis viridia & erediora font, locis autem fylve-
ftribus fubglauca '& terræ magis apprelfa. Porro caulis minus ramofus eft, nec ,
pedalem altitudinem fupergreditur, ubi fponte nafcitur, in hortis veto altius &
ad cubiti ulque furgit altitudinem, in ramos aliquot divifus pilofos, ut liant & folio-
rum pediculi, fed non æque folia, nifi in dorfo, ad nervös.
In fummis caulibüs & ramulis capitula nafcuntur ab initio erefta, mox, aliorum
jnftar, pendula, dein ad flpris expanfionem, 8c iis dilaplis, furreda deiiuo, flori-
bus nec parvis, nec amplis admodum, petalis exterioribus, quam interiora, non-
nihil majoribus, coloris pallide flavi, (non lutei, ut Morifonus & Rajus vertunt)
tabs, qualem obtinet fulphur vulgare, qui color poft exficcationem in aurantiacum
folet tranfire. Stamina 8c apices eodem, quo petala, gaudent colore. Perian-
thium ceu in aliis, bifolium, caducum eft. Vafcula floribus dilapfis grandiora fiunt,
oblonga, in fummitate turgidiora, quam verfus bafim, glabra, quorum cavitas
quinque membranulis, ad fe in medio non pertingentibus, ita ut vafcula proprie
multicapfularia did nequeant, diftinda eft, in quibus continents plurima femina,
fufco-nigra per maturitatem.
Figura noftra ad plantam in Horto Elthamenfi ledam fada eft, quæ fpontanea
quidem non multo minor erat, fed folia habebat non æque in-orbem fparfà. Quam-
vis obfervarim etiam fylveftribus locis folia non femper in orbem lpargi, nempe
in cautibus, qua viatores non lolent pertingere.
Maio Junioque floret in hortis, 8c late in iis provenit, præcipue ad fepes 8c
loca umbrofa, quibus diutius 8c per maximam fepe æftatis partem flores retinet,
locis autem natalibus ferius floret. Nafcitur, autem 8c obfervata primum fuit in
Cambria Septentrionali, locis umbrofis 8c lapidpfis circa rivos Alpinos, v. gr.
Parkinfono primum memorante, verfus dibar media via inter Dmbigam 8c Guider
item prope pontem, ‘Deva fluvio fuperftrudum, prope Balam 8c afcenden-
do montem verfus Bangorium. Sed nullibi frequentius provenit, quam circa Te-,
rifmm ad radices montium IVidoa 8c Glyder, circa rivum qui inde in lacus de-
currit, obfervante Lloydio, dein Rajo 8c nobis etiam. Poftea idem Lloydius vidit
in monte TVann uwcBdeni prope Brecloiniam in Cambria auftrali. Sed nec lpfi
Angliæ hanc plantam deeflTe, conftitit mihi anno 1726. dum rupes Chedderenfes.
plantarum gratia perluftrarem, in cujus cautibus earn cum Tunica iupeftri, folio
cæfîo molli, obfervavi ; quæ rupes inter oppida Chedder 8c Axbndge m Somerfe-
tienfi Coraitatu fïtæ funt.
Yocatur Argemone Cambro-Britannica lutea Türk. Th. ÿ. 369. & 370. Rüj.
Hift. Tlant. Tom. I. p. 856. n. 9. Hift- Ox. Tart. IL SeS. 3. Tab. 14. fig. 1 2. ( e
Parkinfono) Argemone Cambro-Britannica lutea, capite longiore glabro, paùcis
Ipinulis ad loculamentorum junduras armato Hi fi- Ox. T art. II. p .^279. ». 12.
(ubi Morifonus defcriptionem Parkinfoni récitât, cui addit obfervationem illam
de fpinulis, ad cujus' imitationem 8c Rajus videtur capitula ad loculamentorum
junduras paullulum hifpida dixilfe in Hift. fua. Ego veto nec extus, nec intus
tale quid deprehendere potui, nifi forte Audores illi revolutiones fummi capr-
tuli, quæ laciniatim' quinario numéro per maturitatem abfcedunt, 8c faftigium
S' ' ejus