408 P lantæ R ariores
ixiunt. Equidem ubi floret planta, ôc ante etiam quam flores explicantur, calyces
illi in quatuor erenas dehifeunt in fummitate, in quatuor tarnen non æqüe
fegmenta, immo-nec in duo facile dividuntur, lèd potius integri ab initio viden-
tur. Quibus non obftantibus, cum de reliquo cum aliis Verbenis conveniat, ab
earum conlbrtio. excludi non meretur hæc fpecies. Ceterum calyces, ut fupra
demonftratum, ab initio furrefti funt & quadrangulares, oblongi, ad feminum
yefo augmentum cralïèlcunt & ex quadrangulari rotundam figuram acquirunt,
Vafculorum jam münia obeuntes, ad feminum vero maturitatem rotundæ fiunt hæ
capfulæ, figura feminum Aparines, quorum inftar mox ab invicem fecedunt.
Flores funt majufeuli, dilute purpurei, in quinque fubrotunda, invicem æqua-
lia tegmenta divifi, in quorum tubulo duo hærent apices flavi, ftaminibus bre-
vibus infidentes, cujufmodi flos feorfum figura marginali prima, fecunda vero fernen
dempto involucro, & tertia folium inferius defignatur. Spicæ plerumque
très ad fingula genicula progrediuntur, & a dodrantali ad pedalem & bipedalem
fubinde longitudinem excrelcunt.
Nata fuit e feminibus Mexicanis, & Septembri menfe primum floruit Anno
1726, dein lèquentibus annis maturius, Julio nempe & Augufto, flores dédit.
VIOLA MONTANA LATIFOLIA, FLORES EX
R A T ) ICE, S EM IN A IN CACUMINE F ER EN S C A T . P LAN T -
G I S S . E T A P P . P. XXXVI . T. CC CI I I . F. 39°-
GIssæ, Haflbrum, qua Septemtrionem fpe&at, iàltus eft mille circiter paf-
fibus diöo ab oppido diftans: Hange(tem, a praruptis & veluti pendulis fco.
pulis, ei nomen. In hoc faltu, loeis meiidiei obverfis, ad finiftram, fi afeendas, la-
picidinæ, folo friabili, nigro pingui, lapidibus ffiaSÇ Iocis umbrofis, frutetofi's
ma^na eft hujus Violas copia, præter alias minus vulgares plantas, quas nemus il-
ludt verno præcipue tempore, abunde alit, ut nativum hortum floribus vernis con-
fitum non immerito dicere liceat. Inde femina nactuS Horto Elthamenfi dedi, ubi
aliquot annis læte viguit & floruit, poftea, umbræ, credo, & lapidum defiderio,
periit. Quæ elegans Violæ fpecies, cum, præterquam quod de ilia in di£ti Catalogi
Appendice diftum eft, a nemine adhuc deferipta vel depifla fit, operæ mihi vi-
deor facere pretium, fi deferiptionem & figuram ejus hoc loco dedero.
Radix ei perennis eft, lignok, unde numérota fibrarum rigidarum, cortice ex
fufco nigricante veftitarum, foboles undique fpargitur. E qua radice. primo ve-
re eodem cum vulgari Viola Martia tempore, plura emergunt folia, parva ab initio
& convoluta, procedente vero tempore mukum ampliata, fubrigida & fubrotunda,
præfertim inferiora, extremitatem verfus in obtufum mucronem produ-
da, per ambitum dentibus obtufis ktiufculis incifa, venis obliquis exarata, fu-
perne viridia & tenuibus pilis hinc inde afperfa, inferne pallidiora & pilis defti-
tuta, glabra, longioribus tum & craffioribus, quam ab initio, pediculis infidentia.
Flores inter folia juniora primo vere plures erumpunt, fuaveolentes, majores
aliquanto, quam Violæ vulgaris Martiæ, & pallidiores, coloris nempe e'violacep
cærulefcentis. Qui flores ftylos licet & embryones æque, ac ftamina & apices, ob-
tineantj raro tarnen fit, fieri autem fubinde contingit, ut vafcula extra caules
floribus